Joanne Harris
De zoetheid van perziken
We zijn weer terug in het dorpje Lansquenet waarnaar Vianne Rocher na acht jaar is terugkeerd. Ooit was ze daar neergestreken met haar dochter Anouk en startte een chocolaterie tot grote ergernis van de plaatselijke curé (priester) Francis Reynaud. Vianne was veel te vrijgevochten en bracht volgens Francis onrust in het dorp. Maar Vianne die bovennatuurlijke gaven heeft, doorziet bij iedereen onmiddellijk hun karakter. Ze weet welke chocola letterlijk hun hart zal laten smelten. Dankzij haar warme, vriendelijke karakter vinden er gunstige veranderingen plaats in het kleine dorpje.
Vianne zelf valt voor Roux, de ondoorgrondelijke, rusteloze bootbewoner. Nu, acht jaar later, woont ze met Anouk (15), Roux en hun dochtertje Rosette (8) op een woonboot in Parijs waar ze een bescheiden chocoladehandeltje voert en een prettig leventje leidt. En dan komt er die brief waardoor ze met haar twee kinderen vertrekt naar Lansquenet, ze is daar nodig...
Vianne kan terecht in het huis van Armande, haar oude vriendin die inmiddels overleden is. Net als overal is alles en iedereen in het dorp veranderd.
In de chocolaterie was een schooltje gevestigd voor moslimmeisjes. Aan de overkant van de brug, in het oude wijkje Les Marauds, wonen nu diverse mensen die het islamitisch geloof aanhangen. Aanvankelijk verliep het contact tussen de dorpelingen en de moslimgemeenschap prima, totdat Inès Bencharki en haar dochtertje haar intrek in het dorp neemt. De vrouw in het zwart straalt iets onbehaaglijks uit. Langzamerhand verandert de gemoedelijke onderlinge omgang in het dorp en wordt de sfeer zelfs grimmig, uiteindelijk wordt het schooltje in brand gestoken wat letterlijk de vlam in de pan deed slaan. Men heeft een vermoeden wie de schuldige is...
Francis Reynaud doet wat hij kan om te bemiddelen maar faalt daarin. En dan verschijnt tot zijn verbijstering Vianne weer in het dorp. Toch merkt hij dat haar komst hem goed doet. Zij is zoals altijd zonder oordeel en begroet hem hartelijk. Al snel merkt de curé dat er een andere wind door het plaatsje waait. Vianne laveert met heel veel tact en vriendelijkheid en een beetje magie tussen de de dorpelingen en de bewoners van Les Marauds, in de hoop te bereiken wat de curé niet lukt. Ze probeert de negatieve onderlinge sfeer te zuiveren en een nieuwe vriendelijke band te scheppen, maar niet iedereen is daar blij mee...
Net als in haar eerste boek Chocolat weet Joanne Harris een prachtig verhaal neer te zetten. Wisselend zijn de curé Francis en Vianne aan het woord wat te herkennen is aan het maansikkeltje (Vianne) en het kruisje (Francis) boven elk hoofdstuk. Zoals altijd voert Francis zijn gesprekken met de heilige vader. We lezen over zijn wanhoop en twijfel of hij zijn werk wel goed uitvoert, of hij de mensen wel weet te bereiken en wat draagt hij eigenlijk bij aan deze kleine gemeenschap? Tevens komt zijn grote gehechtheid aan het dorp sterk naar voren.
Vianne worstelt eveneens met haar roerig innerlijk. Ze mist Roux maar weet ook dat ze niet terug kan voordat de lucht in Lansquenet gezuiverd is. Vianne maakt gebruik van haar tarotkaarten, ze puzzelt over de betekenis van wat de kaarten haar te vertellen hebben. Net als in Chocolat maakt ze ook gebruik van haar magische krachten, maar deze worden niet zoveel toegepast als in deel twee, Rode schoenen, waarin de magie teveel voorkwam waardoor het verhaal ongeloofwaardig werd. Maar of Vianne dit keer genoeg kracht en inzicht heeft om de heftige en moeilijke zaken op te lossen blijft doorheen het boek de vraag.
Dat maakt dat je het boek nauwelijks neer kunt leggen. Dit derde deel is weer een échte Harris. Je dompelt je onder in de wereld van Vianne en verlaat die prachtige, heftige, moeilijke, fijne, warme wereld pas weer als de laatste bladzijde gelezen is.
Joanna Harris weet een heikel onderwerp te bespreken op een manier die je raakt. Prachtig verhaal!
ISBN 9789032513429 | Paperback | 400 pagina's | Uitgeverij De Kern | september 2012
© Dettie, 24 december 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
