Joanne Harris

Toon alleen recensies op Leestafel van Joanne Harris in de categorie:

Joanne Harris op internet:

http://www.joanne-harris.co.uk (Engels)

De zoetheid van perziken
Joanne Harris

Sommige boeken voelen aan als een behaaglijke warme jas. En dat gevoel geeft dit boek ook. Het is het derde boek over Vianne Rocher bekend uit de boeken Chocolat en Rode schoenen.

We zijn weer terug in het dorpje Lansquenet waarnaar Vianne Rocher na acht jaar is terugkeerd. Ooit was ze daar neergestreken met haar dochter Anouk en startte een chocolaterie tot grote ergernis van de plaatselijke curé (priester) Francis Reynaud. Vianne was veel te vrijgevochten en bracht volgens Francis onrust in het dorp. Maar Vianne die bovennatuurlijke gaven heeft, doorziet bij iedereen onmiddellijk hun karakter. Ze weet welke chocola letterlijk hun hart zal laten smelten. Dankzij haar warme, vriendelijke karakter vinden er gunstige veranderingen plaats in het kleine dorpje.
Vianne zelf valt voor Roux, de ondoorgrondelijke, rusteloze bootbewoner. Nu, acht jaar later, woont ze met Anouk (15), Roux en hun dochtertje Rosette (8) op een woonboot in Parijs waar ze een bescheiden chocoladehandeltje voert en een prettig leventje leidt. En dan komt er die brief waardoor ze met haar twee kinderen vertrekt naar Lansquenet, ze is daar nodig...

Vianne kan terecht in het huis van Armande, haar oude vriendin die inmiddels overleden is. Net als overal is alles en iedereen in het dorp veranderd.
In de chocolaterie was een schooltje gevestigd voor moslimmeisjes. Aan de overkant van de brug, in het oude wijkje Les Marauds, wonen nu diverse mensen die het islamitisch geloof aanhangen. Aanvankelijk verliep het contact tussen de dorpelingen en de moslimgemeenschap prima, totdat Inès Bencharki en haar dochtertje haar intrek in het dorp neemt. De vrouw in het zwart straalt iets onbehaaglijks uit. Langzamerhand verandert de gemoedelijke onderlinge omgang in het dorp en wordt de sfeer zelfs grimmig, uiteindelijk wordt het schooltje in brand gestoken wat letterlijk de vlam in de pan deed slaan. Men heeft een vermoeden wie de schuldige is...

Francis Reynaud doet wat hij kan om te bemiddelen maar faalt daarin. En dan verschijnt tot zijn verbijstering Vianne weer in het dorp. Toch merkt hij dat haar komst hem goed doet. Zij is zoals altijd zonder oordeel en begroet hem hartelijk. Al snel merkt de curé dat er een andere wind door het plaatsje waait. Vianne laveert met heel veel tact en vriendelijkheid en een beetje magie tussen de de dorpelingen en de bewoners van Les Marauds, in de hoop te bereiken wat de curé niet lukt. Ze probeert de negatieve onderlinge sfeer te zuiveren en een nieuwe vriendelijke band te scheppen, maar niet iedereen is daar blij mee...

Net als in haar eerste boek Chocolat weet Joanne Harris een prachtig verhaal neer te zetten. Wisselend zijn de curé Francis en Vianne aan het woord wat te herkennen is aan het maansikkeltje (Vianne) en het kruisje (Francis) boven elk hoofdstuk. Zoals altijd voert Francis zijn gesprekken met de heilige vader. We lezen over zijn wanhoop en twijfel of hij zijn werk wel goed uitvoert, of hij de mensen wel weet te bereiken en wat draagt hij eigenlijk bij aan deze kleine gemeenschap? Tevens komt zijn grote gehechtheid aan het dorp sterk naar voren.

Vianne worstelt eveneens met haar roerig innerlijk. Ze mist Roux maar weet ook dat ze niet terug kan voordat de lucht in Lansquenet gezuiverd is. Vianne maakt gebruik van haar tarotkaarten, ze puzzelt over de betekenis van wat de kaarten haar te vertellen hebben. Net als in Chocolat maakt ze ook gebruik van haar magische krachten, maar deze worden niet zoveel toegepast als in deel twee, Rode schoenen, waarin de magie teveel voorkwam waardoor het verhaal ongeloofwaardig werd. Maar of Vianne dit keer genoeg kracht en inzicht heeft om de heftige en moeilijke zaken op te lossen blijft doorheen het boek de vraag.
Dat maakt dat je het boek nauwelijks neer kunt leggen. Dit derde deel is weer een échte Harris. Je dompelt je onder in de wereld van Vianne en verlaat die prachtige, heftige, moeilijke, fijne, warme wereld pas weer als de laatste bladzijde gelezen is.
Joanna Harris weet een heikel onderwerp te bespreken op een manier die je raakt. Prachtig verhaal!

ISBN 9789032513429 | Paperback | 400 pagina's | Uitgeverij De Kern | september 2012

© Dettie, 24 december 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Blauwe ogen
Joanne Harris

Online is alles mogelijk. Het verlegen meisje wordt een scherpzinnige moordenaar; de gestoorde man doet zich voor als een jonge vrouw, er zijn talloze voorbeelden bekend van hoe je gezeten achter je scherm een ander mens kan zijn. Van dat gegeven maakt Joanne Harris dankbaar gebruik. Zij schotelt de argeloze lezer de blogs voor van twee mensen. De een is ‘blueeyedboy’. We gaan er voor het gemak maar even van uit dat achter deze naam een man zit. Dat doet hij in ieder geval voorkomen: hij schrijft verhalen in een openbaar blog. Over een roerige jeugd, over de mensen om hem heen, zoals zijn moeder en broers. En over hoe hij kans ziet een eind te maken aan diverse levens en dat op een ongeluk laat lijken.

Dit blog is openbaar en er wordt op gereageerd door mensen, die net als hij gebruik maken van schuilnamen. Daarnaast schrijft blueeyedboy op een blog dat niet openbaar is. Je zou er van uit kunnen gaan dat wat hij daar schrijft ‘dus’ de realiteit is, zoals hij die meemaakt. Maar daarover slaat de twijfel snel toe.

‘Het is maar fictie, protesteert hij. Hij heeft nog nooit iemand vermoord. En toch zijn ze daar… zijn bekentenissen in verhaalvorm.’

Op het openbare blog is een van degenen die reageert iemand die zich ‘Albertine’ noemt. Een vrouw waarschijnlijk, want ook zij heeft een privéblog. Toch: met al die verdichtsels en verzinsels, is alles mogelijk…
Om het nog ingewikkelder te maken, is onze jongen met de blauwe ogen zo bedreven in de ICT-techniek dat hij andermans computers weet te kraken! Om toch een idee te geven waar het plot over gaat, de inleiding:

‘Er was eens een vrouw met drie zoons en heetten Zwart, Bruin en Blauw. Zwart was de oudste zoon, humeurig en agressief. Bruin was het middelste kind, verlegen en saai. Maar Blauw was de lieveling van zijn moeder. En hij was een moordenaar.’

Het is razend knap dat de schrijfster zelf al deze al dan niet waarheden uit elkaar kan houden, want als lezer ben je op een gegeven moment compleet de weg kwijt. Je hebt geen flauw idee meer wat er nu waar is en wat niet. Niet alleen door dat verstoppertje spelen achter het scherm, maar ook nog door de wendingen die er wel degelijk zijn in het verhaal dat zich daarachter afsleept. Je leest verbijsterd verder, omdat je wil weten hoe het nu eigenlijk zit, maar het duurt tot echt de laatste pagina’s voor dat een beetje gaat dagen. En dan wil je eigenlijk het hele verhaal opnieuw lezen, omdat je dan alles pas kan begrijpen. Walgelijk knap verhaal dus!
En laten we ook niet vergeten dat deze schrijfster kan schrijven:

‘De schrijver was een oudere journalist die Jeffrey Stuarts heette, en als hij al een ziel had, ving ze daar geen spoortje van op. Zijn stem was voortdurend iets te luid, percussieachtig aan vallend, als gedroogde erwten in een schaal, en hij rook naar Old Spice-aftershave die te erg zijn best deed om de onderliggende geur van zweet en gefrustreerde ambitie te overstemmen.’

ISBN 9789032511883 | Paperback | 447 pagina's | Uitgeverij De Kern | oktober 2010
Vertaald door Monique de Vré

© Marjo, 05 november 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Schimmenspel
Joanne Harris

Hé, een nieuwe van Joanne Harris, de schrijfster van 'Chocolat', 'vijf kwarten van een sinaasappel' en nog meer heerlijke boeken. Dacht ik. Maar "Schimmenspel" blijkt haar eerste boek te zijn, en is heel anders dan wat ze erna schreef, en waarom ze bekend werd. Even wennen dus.

Dit boek speelt in de Victoriaanse tijd, en een van de hoofdpersonages is Henry, een puriteinse kunstschilder. Hij is een man van zijn tijd: naar buiten toe de deugd zelve, maar achter de schermen hangt hij de beest uit. Zijn voorkeur gaat uit naar heel jonge meisjes.
Als hij de negenjarige Effie leert kennen, maakt hij haar tot zijn vaste model, en probeert haar te vormen naar zijn eigen ideaal. Hij schildert haar steeds weer, haar doorschijnende schoonheid boeit hem zo, dat hij haar tenslotte tot zijn vrouw neemt. Maar ze is dan ouder, en haar seksuele gevoelens ontwaken. Ze is niet meer de onschuld die hij zoekt. Zo wordt het huwelijk een schijnvertoning vol haat. Henry stopt haar vol met laudanum, waardoor ook haar gezondheid te lijden heeft. Ze treedt buiten haar lichaam, hallucineert.
Ze neemt een minnaar, Mose, en leert de hoerenmadam Fanny kennen. Effie is een labiel meisje, erg gevoelig voor de invloed van Fanny. Door de laudanum en andere verdovende middelen gaat ze (letterlijk) spoken zien...

Vreemd maar boeiend verhaal. Doet in meerdere opzichten denken aan "Lelieblank, scharlaken rood", maar dat ligt meer aan het thema dan aan de schrijfstijl. Het verhaal wordt steeds vanuit verschillende perspectieven verteld. Alle genoemde personages komen aan het woord. Het is een lekker 'spook'verhaal voor wie van ervan houdt.

ISBN 903251024X | Paperback | 366 pagina's | Uitgeverij De Kern | 2005

© Marjo, 12 juni 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Vuurvolk
Joanne Harris

Het prachtig uitgevoerde boek begint als een “normaal” fantasy-boek.
Het verhaal speelt zich af in de Middenwerelden, één van de negen werelden van het universum, waar eeuwen terug een grote strijd gewoed heeft tussen goden en andere bewoners van de werelden: Ragnarok. De goden hebben een aantal stappen terug moeten doen en hebben sterk aan macht ingeboet. De Orde heerst nu en heeft alle magie uitgebannen, bijgeloof uitgeroeid, zelfs aan dromen hangt een duister luchtje! Met het Woord in de hand handhaaft de Orde haar gezag en vecht tegen Chaos.

Als het verhaal begint is Malin Smid een veertienjarig meisje en het buitenbeentje in het dorpje Malbry waar ze woont. Haar moeder is bij haar geboorte overleden, haar vader is een hardwerkende, niet zo intelligente man, en haar zusje mooi, maar ook niet al te slim. In de ogen van de andere dorpsbewoners is ze buitengewoon vreemd, lastig en zelfs eng: ze heeft fantasie, ze vertelt verhalen, volgens overlevering gaat ze om met kobolden en, heel erg eng, ze heeft een roestbruin runenteken in haar hand gegrift staan. Daarbij heeft ze ook nog sinds haar zevende jaar een hechte vriendschap met Eenoog, een haveloze zwerver die elk jaar een aantal dagen in de Strøm-vallei verblijft en dan dagenlang met Malin optrekt. Wat die twee te bespreken hebben? Het dorp vraagt zich eigenlijk af waarom Malin nog niet gezuiverd is door onderzoekers van de orde.
Die zomer ontdekt Malin per ongeluk dat ze niet het meisje is dat ze dacht te zijn en dat ze onvermoede krachten heeft. Dat is het begin van een stroomversnelling aan gebeurtenissen die de hele “bekende” wereld op zijn kop zet en alles in beweging brengt: de goden die veelal ondergronds leefden, de Orde, de mensen, de doden en de levenden, de kobolden, de Fluisteraar en de Zeven Slapers. Een ordelijk verslag van de gebeurtenissen die volgen valt hier niet weer te geven, daarvoor is het te chaotisch. Iedereen is op pad met andere doeleinden, iedereen heeft een verborgen agenda, rivaliteit en vetes uit het verleden spelen een grote rol. Hoe lager men in de werelden komt hoe vreemder de omstandigheden worden tot uiteindelijk helemaal niets meer is wat het leek te zijn en alles op zijn kop staat: Chaos alles dreigt te overspoelen. Aan het eind wordt er toch weer een soort evenwicht bereikt, maar wel met de wetenschap dat er in de verre toekomst weer eenzelfde botsing in het verschiet ligt. De strijd tussen goed en kwaad, orde en chaos gaat eeuwig door.

Voor dit boek heeft de schrijfster geput uit de Germaanse en Scandinavische (waaronder IJslandse) mythologie: het begrip Ragnarok, de runen, de goden zijn allemaal met naam en toenaam bekend vanuit het mythische verleden. Ik vind het bijzonder jammer dat er nergens in een voor- of nawoord gerefereerd wordt aan het gebruik van deze oude verhalen. Het zou het boek mogelijk veel interessanter maken als er verwijzingen en uitleg in zouden staan, waardoor het in dit boek vertelde verhaal aanzienlijk verduidelijkt zou worden. Te veel wordt bekend verondersteld.
Tot ongeveer tweederde van het boek is het een aardig verhaal dat vlot leest en boeiend is door de afwisseling in het perspectief. Maar als eenmaal iedereen op pad is en de zaken zijn gaan rollen wordt het boek steeds rommeliger. De chaos die aan het einde beschreven wordt moet inderdaad vermeld worden, maar dat zou mijns inziens wel wat korter kunnen, bladzij na bladzij van een duister niets is een beetje te veel van het goede. Ik vraag me af of er veel jongeren zijn die genieten van deze woordenbrij.

Helaas, ik kan over dit boek niet zo enthousiast zijn als over haar andere boeken, die ik met genoegen gelezen heb. In potentie bevat dit boek een goed verhaal, maar dat is er helaas niet uit gekomen...

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Vuurvolk
Joanne Harris

Prachtige vormgeving, mooie omslag, en met kaarten en lijsten van personages en andere handige informatie niet achterin zodat je pas ziet dat het er is als je het boek uit hebt.. maar heel prettig voor je met het verhaal begint. Dat verhaal, dat is zo complex dat het eigenlijk niet na te vertellen valt. Het is een fantasyboek, over diverse werelden, met wezens als kobolden, goden, monsters, orakels en nog veel meer.

De hoofdpersoon is een meisje van veertien, Marlin, die altijd al wel wist dat ze een buitenbeentje was in de gemeenschap waar ze opgroeit. De enige met wie ze het goed kan vinden is een zwerver, die zich Eenoog noemt, en die maar zo af en toe eens langs komt. Hij vertelt haar verhalen over hoe de wereld in elkaar zit: over de Orde, over de Goden -de Vanir en de Aesir. Over de reeds geleverde strijd tussen hen, en de stand van zaken nu.
Marlin luistert geboeid, en komt er langzaam achter dat ze zelf ook bepaalde krachten bezit. In haar hand heeft ze een runeteken, een bewijs dat ze anders is dan het gewone volk, waar ze bij opgroeit. Dat volk ontkent vreemde dingen: dromen, dat doen ze niet, of in ieder geval: ze praten er niet over. Als ze geritsel horen ergens in de kelders, dan moeten dat ratten zijn. Marlin weet wel beter: het zijn kobolden. Verhalen over tovenarij en goeden, die hoort ze dus alleen van Eenoog.
Als Marlin op een dag spontaan gebruik heeft gemaakt van haar verborgen krachten, vertelt Eenoog haar meer..over de eeuwige strijd tussen Orde en Chaos, over de Zeven Slapers en de Fluisteraar. Marlin moet de Fluisteraar gaan halen...
Het begin van een fantastisch avontuur, waarin bijna niemand is wat hij zegt te zijn, en niemand doet wat hij belooft. Het sleurt je mee in een draaikolk: een steeds wisselend decor vol vreemde wezens, enorm spannend.. Tot op het laatst weet je niet hoe het zal aflopen.
Maar: je moet wel een liefhebber zijn wil je dit kunnen waarderen. Het is erg ingewikkeld - maar daar zijn de lijsten een goed hulpmiddel - en nou ja: zeer fantasierijk!
Ik vind het een heerlijk boek, dat ik best nog eens wil lezen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Bramenwijn
Joanne Harris

De carrière van Jay Mackintosh, een Britse schrijver van tweederangs sciencefiction- romans met één literair succes op zijn naam, is door gebrek aan inspiratie bijna over. Jay verdoet zijn dagen met veel drinken en denken aan vroeger, met name aan zijn vriend Joe. Dit tot ergernis van zijn ambitieuze vriendin Kerry O'Neill. Kerry gebruikt Jay om zelf hogerop te komen. Jay is haar helemaal zat. Op een dag ziet hij een plaatje van een (vervallen) kasteel in Frankrijk en in een impuls koopt hij het. Hij zegt Kerry vaarwel en met een schrijfmachine en wat flessen zelfgemaakte wijn uit de nalatenschap van Joe vertrekt hij naar Frankrijk.

Joe was een merkwaardig man, vol verhalen en mystiek. Hij hechtte veel waarde aan rituele handelingen en de kracht van kruiden. Zijn tuin was een waar paradijs. Opeens was Joe verdwenen tot grote woede en onmacht van de kleine Jay. Maar Joe lijkt in het kasteel weer teruggekeerd. Of toch niet? Jay krijgt zelfs weer inspiratie voor een boek, daarbij geholpen door de verhalen van de plaatselijke bewoners over zijn mysterieuze buurvrouw. Hij probeert contact te leggen met haar, maar tevergeefs.
Als eindelijk alles rustig lijkt te worden rondom Jay en hij zijn jaren met zijn ouders en Joe verwerkt heeft staat Kerry voor de deur met zeer ambitieuze plannen...

Een zeer prettig leesbaar boek, Joe is een enorm aparte man die je blijft intrigeren. waarom al die rituelen, waarom al die verhalen, waarom verdwijnt hij ineens? Wat is er met de mysterieuze buurvrouw, waarom is zij zo afstandelijk en nors.
Wat is er met de wijn? Wordt de tong alleen maar losser door die wijn of is er meer?
De sfeer is heel bijzonder en apart. Weer een aanrader!

Chocolat, Bramenwijn en Vijf kwarten van de sinaasappel spelen zich in hetzelfde Franse plaatsje af en vormen de "voedseltrilogie" zoals Harris ze zelf noemt.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Chocolat
Joanne Harris

Door de enthousiaste verhalen van Marjo over deze schrijfster heb ik uiteindelijk na lang wachten een boek van haar te pakken weten te krijgen via de bibliotheek. Als al haar boeken zo zijn dan begrijp ik waarom ze altijd uitgeleend zijn.

Het verhaal:
Vianne Rocher strijkt met haar zesjarige dochtertje Anouk neer in Lansquenet-sous-Tannes. Een klein, beetje ingeslapen dorpje in Zuid-Frankrijk.
Met het openen van haar chocolaterie lijkt er een frisse wind te gaan waaien door zowel het dorp als de geest van de inwoners. Vianne is een warme persoonlijkheid, zeer geinteresseerd in mensen. Ze onthoudt wat de dorpelingen lekker vinden en verwent ze af en toe met extraatjes als zij het moeilijk hebben.
Waren de dorpsbewoners in het begin nogal argwanend, langzamerhand ontdooien zij en beginnen ze Vianne te waarderen.
Maar... niet alle dorpsbewoners zijn blij met haar komst. De starre dorpspastoor Francis Reynaud evenals de zeer trouwe aanhangers van de kerk, bekijken met argusogen de handel en wandel van Vianne . Vianne zelf is niet gelovig op de manier zoals de pastoor zou willen. Zij gelooft in de mens en de natuur. Ze respecteert iedereen zoals hij of zij is.
Ze sluit al snel vriendschap met de eenzame Guillaume, de tachtigjarige eigenzinnige Armande Voizin, de kleptomane Josephine Muscat en met de woonbootbewoners die zijn afgemeerd aan de oever van de Tannes. De pastoor en zijn aanhangers worden verteerd door jaloezie en wrok maar voelen tevens de aantrekkingskracht van Vianne en haar winkel. De pastoor voert hele gesprekken met "vader ", vraagt hem om raad maar ziet toch langzamerhand zijn gezag op de dorpsbewoners wegglippen. Hij beseft niet dat het door zijn eigen starre, onmenselijke houding komt en schuift alle ongewenste gebeurtenissen af als de schuld van "die vrouw".
Wanneer Vianne aankondigt met Pasen een chocoladefestival te organiseren, raakt pere Reynaud buiten zichzelf en komt het tot een dramatisch hoogtepunt.

Zo op zich lijkt het een aardig, simpel verhaaltje, maar de kracht van het verhaal ligt in de enorm boeiende personages die in het boek voorkomen. De eigenzinnige Armande Voizin staat na het lezen van dit boek in je geheugen gegrift evenals de woonbootbewoner Roux.
Je volgt de starre gedachtengang van de pastoor en zou hem wel door elkaar willen schudden om te laten zien wat er werkelijk leeft onder de dorpelingen. Hoe hij werkelijk een goede pastoor kan zijn, zonder al zijn vooroordelen en bizarre gedachtengang.
Vianne Rocher is de spil waar alles om draait maar zij weet heel subtiel en doordacht mensen naar zichzelf te laten kijken en hun goede kanten en talenten naar boven te halen.

Marjo meldde dat er nooit een flaptekst staat op de boeken van Harris en dat is te begrijpen, dit verhaal moet je voelen, ondergaan. Daarna blijft het nog lang, op een prettige manier, door je hoofd spoken. Een aanrader dus!

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Stranddieven
Joanne Harris

Op het kleine Bretonse eiland Le Devin staat het leven al bijna honderd jaar stil. Generaties lang strijden twee rivaliserende gemeenschappen, die van het rijke La Houssinière en die van het in armoede vervallen dorp Les Salants, al om de macht over het enige strand en de enige bron van welvaart op het eiland.
Wanneer Mado na een afwezigheid van tien jaar terugkeert naar Les Salants, komt ze tot de ontdekking dat het huis van haar vader ten prooi dreigt te vallen aan de zee en aan de manipulatie van de plaatselijke ondernemer Claude Brismand, wiens meedogenloze zelfzucht Les Salants in zijn voortbestaan bedreigt. Wat de zaak er niet beter op maakt, is dat Mado's vader Grosjean, net als de rest van het dorp, lijdt aan een chronisch gevoel van uitzichtloosheid.
Mado laat zich echter niet zo snel uit het veld slaan. Omdat ze met argusogen door de wantrouwende dorpelingen wordt bekeken, voelt ze zich genoodzaakt de hulp in te roepen van Flynn, een aantrekkelijke jongeman die haar helpt om de machtsbalans in het voordeel van Les Salants te herstellen. Maar de pogingen van Mado om het zieltogende dorp te transformeren, hebben onvoorziene gevolgen. Wanneer Les Salants langzaam weer tot leven komt, herleven ook tragedies uit het verleden, zoals het verschrikkelijke geheim dat Mado's vader met zich meedraagt.
Ook blijkt Flynn, die geheel achter haar leek te staan, nog andere verborgen loyaliteiten te hebben. Is hij werkelijk wie hij voorgeeft te zijn? Of laat hij hen allemaal in de val lopen?

Mijn mening: een heerlijk boek, dat een sfeertje heeft waar ik graag in vertoef. Het sleept je mee. Weer een prachtige Harris..

Lees de reacties op het forum en/of reageer: