Ian McEwan

Toon alleen recensies op Leestafel van Ian McEwan in de categorie:
Ian McEwan op internet:
  Categorie: Recensies Volwassenen

Suikertand Suikertand


Ian McEwan brengt ons naar Londen in het begin van de jaren zeventig. Serena Frome is de dochter van een anglicaanse bisschop, een strenge man, waar ze een beetje bang voor is. Ook haar moeders verwachtingen zijn hoog, en zo gaat Serena in plaats van Engels, zoals ze graag zou willen, wiskunde studeren aan de universiteit van Cambridge. Ze stelt niet alleen haar ouders, maar vooral zichzelf teleur. Hoe moet ze het thuis verkopen dat ze slechts een mager zesje als eindcijfer haalt?
Gelukkig is daar Tony, een getrouwde hoogleraar. Zij valt voor hem, en hij voor haar.
Doordat hij haar introduceert bij MI5 hoeft Serena niet met hangende pootjes naar huis terug. Ze blijft in Londen, heeft een relatie met Tony en na een aanvankelijk saai kantoorleven krijgt ze haar kans: MI5 wil cultuur inzetten in de strijd tegen het communisme. Ze zoeken schrijvers die anticommunistisch zijn en daar voor uit komen. Omdat men weet dat Serena graag en veel leest (en Tony een goed woordje voor haar heeft gedaan, hij was zelf ook actief in het spionagewereldje) vraagt men haar om contact te leggen met een veelbelovende schrijver, hem te controleren en te werven voor een zogenaamd subsidiefonds: Tom Haley is de schrijver, en via Serena krijgt hij subsidie om een roman te schrijven. Natuurlijk mag hij niet weten dat hij gesponsord wordt door MI5.
Dit is operatie ‘Suikertand’. Het loopt anders dan bedoeld: Serena en Tom worden verliefd. (Tony is intussen gestorven).

Tot dusver een gewoon romannetje met daarnaast heel veel informatie over de werkwijze van MI5, die voor mij desondanks nog steeds duister is. Knap, blond meisje wordt verliefd, eerst op die hoogleraar, dan op de schrijver, hoe voorspelbaar kan je wezen? Je maakt het verhaal spannend omdat de situatie waarin het meisje verkeert lastig is: ze is bezig met een geheime operatie, maar mag dus niets vertellen tegen de man met wie ze haar leven wil gaan delen. Beetje saai allemaal.
Maar: McEwan levert geen troep af. Als je daaraan begint te twijfelen gooit hij alles overhoop, en heb je het boek dan uit, dan zou je zo nog eens van voren af aan lezen. Voeg daarbij de verwijzingen naar de werkelijkheid: hij staat waarschijnlijk zelf model voor Tom Haley, en noemt andere schrijvers bij naam.
Een uitzonderlijk goed boek!


ISBN 9789047203230 | Hardcover | 382 pagina's | Uitgeverij De Harmonie | september 2012

© Marjo, 29 november 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Ziek van liefde Ziek van liefde


Joe, de ik-persoon, vertelt hoe door een bizar ongeluk zijn leven op zijn kop gezet wordt. Hij heeft een picknick gepland met Clarissa die na zes weken weer terug is uit Boston. Hij heeft champagne, hij heeft een speciaal cadeau voor haar verjaardag, en het moet een romantische picknick worden.
Het loopt anders: op het moment dat hij de dop van de fles wil halen, horen ze iemand schreeuwen. Ze kijken om en zien een luchtballon die in moeilijkheden verkeert. Een jongen bevindt zich in de mand, en een man hangt er min of meer aan. Joe begint te rennen, en ziet vanuit andere richtingen ook mensen aan komen rennen. Tenslotte hangen ze met z'n zessen aan de mand, als er een rukwind komt die de ballon omhoogstuwt. Ze moeten loslaten. Maar een van hen hangt nog aan het touw, en wordt meegevoerd. Tot hun afgrijzen zien de anderen hoe hij een heel eind verderop alsnog moet loslaten en te pletter valt.
Deze ervaring is al erg genoeg, maar die nacht krijgt Joe een telefoontje van Jed Parry, een van de anderen. Die zegt: "ik wil je even laten weten dat ik begrijp hoe je je voelt. Ik voel het ook. Ik houd van je." Verbijsterd gooit Joe de haak erop, en begaat zijn eerste fout: hij vertelt niets aan Clarissa.
Als hij de dagen daarna door Jed Parry gevolgd en aangesproken wordt, merkt Clarissa daar niets van. Hij vertelt haar over de telefoontjes die Jed inspreekt, maar hij heeft het bandje al gewist..Clarissa ziet Jed niet staan aan de overkant van de straat, Jed houdt zich voor haar verscholen. De brieven: ze twijfelt of het niet Joe's handschrift is. Kortom: ze twijfelt aan Joe's verhaal. Als Joe de politie inschakelt, twijfelt de inspecteur ook. Bovendien: wat doet Jed nou helemaal? Hij vormt geen bedreiging. Joe twijfelt zelf ook: is Jed een onschuldige zielenpoot?
Maar dan wordt tijdens een etentje in een restaurant een man aan een naburig tafeltje neergeschoten, en Joe ziet (weer als enige) Jed, die zich uit de voeten maakt. Als niemand hem gelooft, zal hij zich zelf moeten kunnen verdedigen, en hij schaft zich een pistool aan. Dan belt Jed: hij zit in Joe's flat, bij Clarissa...

Spannend verhaal, over een stalker. MacEwan zet ook de lezer steeds op het verkeerde been: ziet Joe spoken? Is hij misschien helemaal van slag door dat bizarre ongeluk? Of vormt Jed echt een bedreiging?
Een heerlijk boek is dit, je ziet als het ware de gebeurtenissen voor je, de beschrijvingen zijn filmisch. Aan het eind is er nog een stuk bijgevoegd over het Syndroom van Clérambault, een ziekte waar een stalker aan kan lijden.


ISBN 9041705805 | Ingenaaid | 285 pagina's | Uitgeverij Maarten Muntinga | februari 2005

© Marjo, mei 2005


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Aan Chesil Beach Aan Chesil Beach


Het boek speelt net op de grens van een nieuwe tijd, het begin van de jaren zestig. Langzaam werden de normen en waarden wat losser, men begon te experimenteren met lossere omgang tussen mannen en vrouwen. Vooral de seksuele revolutie is bekend geworden bij iedereen, maar daarvoor moest eerst de dagelijkse omgang tussen beider seksen makkelijker worden: niet meer gescheiden naar school, niet meer die strikte regels in openbare gelegenheden. Ik weet uit eigen ervaring dat de andere sekse bijna een wezen van een andere planeet was...
In deze tijd ontmoeten twee jonge mensen elkaar, in Dorset, Engeland. Nog opgevoed met strakke regels hebben ze moeite met het nieuwe van een relatie, en hun huwelijksnacht wordt een totale ramp. Ze kunnen overal over praten, behalve over seks en hun gevoelens daarbij. Communicatie over waar het in die nacht op aan komt is onmogelijk...
Het wrange is dat ze eigenlijk voor elkaar de grote liefde waren en nooit meer een nieuw vergelijkbaar geluk zullen vinden.

Ian McEwan vertelt een aangrijpend verhaal, vooral van die tijd, maar de problematische communicatie tussen man en vrouw, dat is van alle tijden natuurlijk. Hoe het gewone zo indringend wordt, dat beschrijven, daar is McEwan meester in.


ISBN 9061698162 | Hardcover | 152 pagina's | Uitgeverij De Harmonie

© Marjo, december 2007


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Zaterdag Zaterdag


Ik heb genoten. Het komt langzaam op gang, zoals een slome zaterdag dat kan doen. Zelfs de schok van het vliegtuig dat de hoofdpersoon-neurochirug Henry- heel vroeg in de morgen ziet vanuit zijn raam en dat misschien wel een terroristenaanslag is doet hem toch niet al te veel, hij praat wat met zijn zoon, vrijt met zijn vrouw, en begint rustig aan de dag. Pas na zo'n honderd bladzijden, als Henry het ongeluk krijgt, blijkt die zaterdag toch niet zo gewoon te zijn, maar nog steeds wordt de spanning heel langzaam opgevoerd. Maar wegleggen kon ik het boek al niet meer, McEwan had me weer helemaal te pakken.

Een soortgelijk verhaal als 'Enduring love'? Misschien, maar toch ook weer totaal anders. Wat ik de kern van het verhaal vond, dat werd gezegd door Henry's zoon:

"als we in het groot praten, over de politieke toestand, de opwarming van de aarde, de wereldarmoede, dan ziet alles er echt vreselijk uit, niets om naar uit te kijken. Maar als ik in het klein denk, in close-up-je weet wel, aan een meisje dat ik net heb leren kennen, of dat nummer dat we met Chas gaan doen (opm: Theo, de zoon, speelt in een band), of snowboarden volgende maand, dan ziet het er geweldig uit. Dat wordt dus mijn motto: denk klein."


Als de zaterdag begint is er voor het 'denk-klein' kringetje nog geen wolkje aan de lucht. Dat verandert allengs, en is onontkoombaar. Onontkoombaar, het is het 'het lot'. Zoals we op de achtergrond meekrijgen dat ook wat betreft het 'denk-groot' de oorlog in Irak onontkoombaar is, dat terroristen er nu eenmaal zijn en zullen blijven. En zoals McEwan ergens ook zegt: was het eeuwen geleden niet hetzelfde? Op andere schaal natuurlijk, maar toch: altijd al hebben fanatiekelingen die ergens rotsvast in geloofden er geen been in gezien om andersdenkenden uit te roeien.
En dan loopt de zaterdag uit op chaos: zijn kleine wereld wordt op zijn kop gezet. Terwijl in de grote wereld de dreiging met een sisser afloopt, wordt het kleine wereldje van de familie Perowne de dreiging groter en groter. Iedere beweging van iedere betrokkene wordt vermeld, zoals het waargenomen wordt door Henry, die tegelijk alles analyseert, en probeert te begrijpen. De conclusie is niet bepaald alledaags, maar volgens mij net zo onontkoombaar.


ISBN 9061697476 | Hardcover | 328 pagina's | Uitgeverij De Harmonie | 2005

© Marjo, maart 2006


Lees de reacties op het forum en/of reageer: