Demian
Hermann Hesse

Een nieuwe fase gaat in als hij de oude theoloog Pistorius ontmoet. Sinclair komt er achter dat er een groep mensen bestaat die boven alles staan. Deze uitverkorenen proberen naar een betere wereld te streven.
Uiteindelijk door zijn dromen en een opgestuurd schilderij vind hij Demian terug en weet nu dat hij tot hen hoort, dat hij hen nooit meer zal verlaten. De eerste ontmoeting met Demian's moeder is een verpletterende ervaring voor Sinclair, het voelt als thuiskomen aan. Zijn Godvrezende ouders hebben hem altijd geleerd angst voor God te hebben, Demian en zijn moeder leren hem nergens bang voor te zijn, alleen dan is hij echt op weg naar zijn redding. Maar het geluk blijft niet duren, de Eerste Wereldoorlog is in aantocht en Sinclair, Demian en zijn moeder ontkomen niet aan haar greep.

Qua stijl is dit een breuk met het verleden. Alle voorgaande romans wentelden in weelderige beelden, hier schrijft Hesse voor het eerst voor zijn doen sober. Maar het is wel een doeltreffende soberheid, elk woord is raak en je raakt als lezer al snel in de ban van Sinclair en wordt helemaal koortsig als Demian uit het niets verschijnt en zijn haast messias-achtige uitstraling begint te werken.
Deze roman begint eenvoudig, maar wordt steeds complexer en Hesse maakt er zelfs een mystieke ervaring van, hiermee vooruitlopend op zijn novelle Siddartha uit 1922. Voor mij is dit een absoluut meesterwerk, krachtig geschreven, meeslepend, verrassend en diepgaand. Maar het is me nog niet duidelijk wat Hesse met dit boek wil zeggen. Het hele boek werkt toe naar de wereldoorlog die het juist herstelde broze evenwicht van Sinclair en de mens in het algemeen ruw verstoort en vernietigt. Toch meen ik dat aan het einde van het verhaal een sprankje hoop gloort.

ISBN 902341120x | Paperback | 255 pagina's | De Bezige Bij | 1973

© Roel, september 2006

Lees de reacties op het forum en/of reageer: