Ten zuiden van de grens
Haruki Murakami

Weer een mooie Murakami, niet zo apart als De jacht op het verloren schaap maar ook hier zitten raadselachtige elementen in.

Hajime is enig kind en dat maakt hem een buitenstaander. Zo gauw hij vertelt dat hij dat is komen onmiddellijk de vooroordelen naar boven. En ze hebben gelijk vindt Hajime, hij is inderdaad een verwend jongetje, maar voelt zich wel eenzaam. Totdat hij op twaalf-jarige leeftijd een ander enig kind ontmoet, Shimamoto. Zij heeft een lam been maar een enorme uitstraling, niemand waagt het haar te pesten. Ze worden onafscheidelijke vrienden, luisteren samen naar muziek o.a. naar Nat King Cole's 'South of the Border' en Hajimi voelt voor haar eigenlijk meer dan vriendschap, maar hij weet (nog) niet wat dat gevoel inhoudt.
Nadat Hajime verhuist is verliezen ze elkaar uit het oog.
Het mooie van dit verhaal is dat Hajime later beseft hoe uniek die vriendschap was. Hij heeft vriendinnen, trouwt zelfs en krijgt kinderen: "Op mijn dertigste trouwde ik. Ik had mijn vrouw ontmoet toen ik in de zomervakantie alleen op reis was. Ze was vijf jaar jonger dan ik. Ik wandelde op een landweggetje toen er plotseling een hevige regenbui losbarstte. In de schuilplaats waar ik mijn toevlucht zocht, trof ik haar en een vriendin. We waren alledrie doorweekt en in deze verbroederende stemming kletsten we over van alles tot het ophield met regenen. Zo raakten we bevriend. Als het toen niet was gaan regenen, of als ik een paraplu bij me had gehad (wat heel goed had gekund, want toen ik het hotel verliet heb ik serieus overwogen een paraplu mee te nemen), had ik haar nooit ontmoet. "
Maar het gevoel dat hij had bij Shimamoto is er niet. Hij zit met zichzelf in de knoop, weet dat het niet eerlijk is tegenover zijn vrouw. Hij houdt van haar maar voor dát specifieke gevoel zou hij haar en zijn dochters zo verlaten. Inmiddels is Hajime, met hulp van zijn schoonvader, eigenaar van een succesvolle nachtclub en daar stapt op een avond Shimamoto binnen. Hajime is compleet van zijn stuk, is ontredderd, is blij maar weet totaal niet wat te doen.
Shimamoto is een mooie maar geheimzinnige vrouw geworden, ze komt en gaat wanneer zij wilt, drinkt wat en gaat weer weg. Ze wil of kan niets vertellen over haar leven... En dan verdwijnt ze...

Het is een prachtig, ingetogen verteld, liefdesverhaal, beiden weten dat ze feitelijk voor elkaar bestemd zijn maar door allerlei raadselachtige, mysterieuze omstandigheden is het onmogelijk.

“Weet je, Hajime, sommige dingen zijn helaas niet terug te draaien. Als het eenmaal is gebeurd, draai je dat nooit meer terug, hoe je het ook probeert. Zelfs het kleinste foutje dat erin sluipt, zit er voor altijd.”

ISBN 9046703932 | Pocket | 235 pagina's | Pandora Uitgeverij | 2006
Vertaler: E. Fennema

© Dettie, januari 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Ten zuiden van de grens
Haruki Murakami

Hajime is als enig kind een buitenbeentje, al zijn leeftijdsgenoten hebben een of twee broers of zussen. Als er een nieuw meisje op school komt en hij haar volgens de regels wegwijs moet maken, vindt hij dat eigenlijk niks... een meisje en ook nog met een lam been. Maar Shimamoto is ook enig kind en er groeit een vriendschap tussen beide kinderen die ruw verstoord wordt als Hajime met zijn familie naar een andere stad verhuist. Het contact verwatert, maar vergeten doet hij haar nooit. Iedere vrouw die een rol in zijn leven zal spelen wordt gespiegels aan Shimamoto en faalt. Tenslotte vindt hij wel rust bij Yukiko, met wie hij trouwt en twee kinderen krijgt, maar als hij op een avond zijn jeugdliefde tegenkomt valt de bodem onder zijn ogenschijnlijk stabiele leven vandaan.
Maar Shimamoto's leven zit vol geheimen die ze niet wil prijsgeven. Het bemoeilijkt de omgang praktisch gezien -ze verdwijnt soms perioden lang -, maar ook voelt Hajime dat ze hem niet meer geeft wat hij haar geven wil. "Ten Zuiden van de grens' is een nummer van Nat King Cole, muziek waar Hajime en Shimamoto samen naar luisterden en waarbij Hajime altijd een gevoel van verlangen heeft. Wat is er aan die kant van de grens? Wat kan het leven hem nog meer bieden? Moet hij die grens over, een eind maken aan zijn huwelijk en opnieuw beginnen?
Heeft Shimamoto eenzelfde droom die bij die muziek hoort of is het alleen zijn droom?

Het is een prachtig geschreven verhaal over het noodlot. Over een jeugdliefde die allesbepalend zal blijken voor een heel leven, zodat het niet uitmaakt welke keuzes de hoofdpersoon maakt: het is allemaal al bepaald.
Het knappe is vooral dat het niet eens zoveel uitmaakt dat je de geheimen ook als lezer niet zult kennen. Het was logisch geweest als je was achtergebleven met een onbevredigd gevoel. Maar het is duidelijk Hajime die de hoofdrol heeft, het is zijn gevoelsleven waar we over lezen, dus we beleven wat hij beleeft...

ISBN 9046703932 | Pocket | 235 pagina's | Pandora Uitgeverij | april 2007
Vertaald door Elbrich Fennema

© Marjo, december 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer: