Haruki Murakami

Toon alleen recensies op Leestafel van Haruki Murakami in de categorie:
Haruki Murakami op internet:
 

De jacht op het verloren schaap De jacht op het verloren schaap


Een heel apart, lekker gek verhaal.

De hoofdpersoon (er wordt geen naam genoemd maar ik noem hem A) een jonge nuchtere, realistische man, net gescheiden maar inmiddels voorzien van een nieuwe vriendin met prachtige oren, heeft samen met zijn vriend een reclamebureau opgezet. De zaken gaan goed, maar de vriend begint steeds meer te drinken. A heeft eigenlijk genoeg van het werk en wil wat anders, maar weet niet goed wat.
Op een dag wordt A bij de vriend geroepen en deze vertelt hem dat hij bezoek heeft gehad van een wel zéér vreemde man. Deze man wil weten waar de foto is gemaakt van het schaap met een ster op zijn rug welke voor een reclamecampagne is gebruikt.
De vreemde man is de secretaris van De Leider, een man die na WO II een enorm imperium heeft opgebouwd in Japan en de hele handel en wandel in Japan regeert. De Leider is erg ziek, ligt in coma, en hij is ervan overtuigd dat hij niet zal sterven als hij dát schaap vindt. A krijgt van de vreemde man de opdracht dit schaap binnen een maand te vinden. Vindt hij het schaap niet dan zal hij alles kwijtraken, maar A vindt dat niet zo erg, wat heeft hij nu helemaal, en aanvaardt de opdracht.
Thuis vertelt A aan zijn vriendin over de wonderlijke opdracht en zij wil met hem mee. Dit is het begin van een bizar maar humoristische zoektocht. Deze tocht zit vol met wonderlijke voorvallen, soms wel érg toevallig.


Het is een verhaal van tegenstellingen. A is zo enorm nuchter dat hij in feite alles accepteert "Het is nu eenmaal zo". Zijn vriendin is licht helderziend en veel emotioneler. Op zijn zoektocht ontmoet A Dr. Schaap die het schaap met de ster werkelijk heeft gezien en deze man heeft vanaf die tijd een obsessie voor schapen. A hoort en ondergaat alles met een stoïcijnsheid die bijna benijdenswaardig is.
Maar wat het boek zo leuk maakt is de humor. Sommige stukken zijn ronduit hilarisch, vooral de droge opmerkingen van A zijn steeds opnieuw een bron van vermaak.
Uiteindelijk wordt het verhaal steeds wonderlijker maar toch wordt het zo aannemelijk verteld dat je alles ook 'gelooft'.
Het hele boek gaat in feite over invloed die mensen op elkaar kunnen uitoefenen, over macht en onmacht, over leiders en volgers. A krijgt veel mogelijkheden om zich te laten beïnvloeden, mee te gaan in obsessies en gedachtengangen van anderen, maar uiteindelijk blijkt hij niet beïnvloedbaar en blijft zijn nuchtere zelf.
Uitstekend verhaal, lezen dit boek!


ISBN 9045006367 | Paperback | 341 pagina's | Uitgeverij Atlas | januari 2002

© Dettie, juni 2005


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

De jacht op het verloren schaap De jacht op het verloren schaap


Zoals de titel het zegt gaat het over de zoektocht naar een verloren schaap. Een soort van zoektocht dan.
Het verhaal wordt vertelt door een jongeman van in de twintig (bijna dertig).
Er zijn 2 verhaallijnen. De eerste gaat erover dat de jongeman dus bijna dertig is en tot de conclusie komt dat hij de afgelopen 10 jaar niets wezenlijks gepresteerd heeft. Zijn vrouw is bij hem weggegaan, hij is wel mede-eigenaar van een reclamebureau maar vindt dat hij daar maar zijn tijd verdoet, hij leeft gewoon met de stroom mee.
Het tweede verhaal begint als hij voor een reclameadvertentie een foto gebruikt heeft van schapen met op de achtergrond bergen. Een nogal vreemde persoon, beveelt hem, om op zoek te gaan de plaats van de foto en naar één van de schapen op de foto.
Met zijn nieuwe vriendin ( vreemd genoeg wordt er nogal veel over haar “mooie” oren gepraat. Er is iets met haar oren, normaalgezien houdt ze ze altijd verborgen achter haar haar en lijkt dan zéér alledaags maar als ze haar oren ontbloot heeft het haar een soort “gloed” waardoor ze veel mooier lijkt) gaat hij op zoek naar de plaats van de foto en naar het schaap. Eerst lijkt het een onmogelijke opdracht maar door een paar “toevalligheden” en verhalen komen ze dan toch op de plaats terecht.

Het is een vreemd verhaal en soms begreep ik niet goed waar het over ging. Tot op het laatste moment (en zelfs daarna) wordt je in spanning gehouden. Spanning is misschien niet het juiste woord. Maar je wilt constant weten hoe het verdergaat, hoe al de vreemde dingen een geheel worden.
Ik heb nog geen andere Japanse schrijvers gelezen of andere “Japanse” boeken maar er hangt een zekere mystiek over het verhaal. Verleden en heden worden prachtig in elkaar verweven.
De schrijver vertelt ook zéér beeldend. Net of je iedere beweging van de personages voor je ziet. Bijna net alsof je erbij staat.
Ik vond het een wat vreemd maar mooi boek. Zeker een aanrader.


ISBN 9045006367 | Paperback | 341 pagina's | Uitgeverij Atlas | januari 2002
Vertaler: J. Westerhoven

© Inge, juni 2005


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

De jacht op het verloren schaap De jacht op het verloren schaap


Het verhaal begint met een begrafenis: een meisje van 26, een vroegere kennis van de ik-figuur. Als hij thuis komt zit er een andere vrouw op de trap bij zijn huis: zijn ex.
En dan zijn we een maand verder, met een nieuwe vriendin, het meisje dat een bijzonder kenmerk heeft. Haar oren zijn heel speciaal: als ze haar haren er over heen laat hangen is een alledaags meisje, maar laat ze haar oren vrij, dan kijken alle mannen om... ook kan ze voorspellingen doen. Die uitkomen. En nu wil ze dat hij bij haar blijft. Als de jacht op het verloren schaap begint, zijn ze dus samen.
Dat schaap is er een van de velen op een foto. Die foto gebruikt de ik-figuur bij een reclamecampagne. Zijn partner wordt benaderd door een eigenaardige man die wil dat die reclame onmiddellijk stopt, en hij wil kennis maken met de ontwerper. Dat is de ik-figuur. De man blijkt een aanhanger van extreemrechts, en er is iets met dat ene schaap dat een teken op zijn rug heeft. Hij wil weten hoe die foto in omloop gekomen is, waar hij gemaakt is, wie hem gemaakt heeft. Want de Leider van extreemrechts heeft een gezwel in zijn hoofd en droomt erover dat het schaap hem beter kan maken.
De speurtocht leidt naar Sapporo, waar de ik-figuur en zijn vriendin hun intrek nemen in het Dolfijnenhotel. Daar ontmoeten ze Dr Schaap en horen een vreemd verhaal.
De tocht gaat verder naar Junitaki, waar in de bergen het huis staat waar tenslotte het verhaal zijn ontknoping zal hebben.

Magisch-realisme op zijn Japans. Er gebeuren vreemde dingen, maar het leuke van Murakami vind ik dat er in ieder boek steeds weer aspecten uit een ander boek terugkomen. Soms hetzelfde, soms in een andere vorm. Wat er gaat gebeuren is onvoorspelbaar, en reuze spannend.
De deelnemers aan het verhaal zijn op het oog heel normaal, maar dat blijkt niet te kloppen. Of is het de wereld die niet normaal is?
Er is een nawoord door de vertaler, Jacques Westerhoven. Hij heeft de schrijver geïnterviewd. Daarin staat dat Murakami voor de vuist weg schreef, het verhaal werd al schrijvende 'geboren'. Zo leest het ook. Er worden soms dingen bijgehaald die nergens op slaan. Waarom bijvoorbeeld er in de eerste hoofdstukken over die begrafenis en de ex-vrouw gesproken wordt? Die komen verder niet meer voor...
Maar misschien wel weer in andere boeken...


ISBN 9045006367 | Paperback | 341 pagina's | Uitgeverij Bert Bakker | 2002

© Marjo, augustus 2008


Lees de reacties op het forum en/of reageer: