Hoezo Bloedmooi
Hans Sahar

Abi is een Marokkaanse jongen van ca 19 jaar oud, hij kan goed leren maar houdt school en privé strikt gescheiden. Thuis heeft hij weinig te zoeken. Zijn vader is een streng gelovige moslim en is zelden thuis. Moeder heeft het veel te druk met al haar kinderen om echt aandacht aan Abi te kunnen schenken.
Abi is bloedmooi en dat weet hij. Hij versiert meisjes bij de vleet maar laat ze ook net zo hard weer vallen. Hij minacht meisjes die zichzelf weggeven, met een maagd zal hij het nooit doen. Daar moet hij van af bllijven vindt hij.

Abi heeft maar één grote liefde, Samira die in België woont. De liefde is wederzijds. Maar een huwelijk tussen Samira en Abi werd niet goedgekeurd en Samira werd uitgehuwelijkt. Toen Abi dit hoorde vertrok hij hals over de kop naar Antwerpen, hij zou die man wel eens even in elkaar rammen. Niemand mag aan zijn meisje komen. Het huwelijk blijkt nog niet geconsumeerd en wat rustiger vertrekt Abi weer naar Den Haag.
Abi is een heethoofd, hij scheldt, ramt mensen in elkaar, trekt een mes als hij dat nodig vindt en laat zich opfokken door rauwe muziek. Hij is al een keer opgepakt toen hij een jongen had neergestoken die zijn broertje bedreigde maar vanwege zijn toenmalige leeftijd heeft hij nog geen strafblad.
Abi heeft een flink aantal schulden. Hij probeert zijn hoofd boven water te houden.
Om aan geld te komen plaats hij een advertentie waarin hij zichzelf aanbiedt als gigolo. Daar verdient hij echter niet genoeg mee en besluit dan zichzelf aan te bieden aan homoseksuelen.
Zo ontmoet hij Vic, een getrouwde antiquair. Vic valt op mooie dingen en Abi ís mooi. Vic is goed voor Abi, hij helpt hem zoveel hij kan, laat hem werken in zijn winkel, alles lijkt de goede kant op te gaan, totdat...

Op de website van Hans Sahar staat:
Hoezo bloedmooi. Onder deze titel verscheen het eerste boek van Hans Sahar bij de Arbeiderspers te Amsterdam. Dat was in 1995 en daarmee was hij de eerste nieuwe allochtoon die een Nederlands boek schreef. Hij kreeg een heleboel navolgers. Het ene na het andere boek verscheen van vooral jonge Marokkanen.

Het boek werd lovend besproken.

"Het proza in Hoezo Bloedmooi swingt overtuigend en roept de sfeer op van een achtergrond die niet eerder te zien is geweest in de Nederlandse letteren." schrijft Ed van Eeden in het Utrechts Nieuwsblad.

Ik vraag me af hoe het boek nu, 13 jaar later, gezien zou worden nu de zaken wat Marokkanen en moslims betreft op scherp staan. Een Marokkaanse crimineel, een messentrekker die neerkijkt op die Hollandse kaaskoppen. Zie je wel...
Hans Sahar heeft dit boek geschreven gebaseerd op zijn eigen leven en op de verhalen van andere Marokkaanse jongeren uit de jeugdgevangenis. In een interview Interview met Hans Sahar uit het Laagland HAVO verwerkingsboek zegt Sahar:

De tweede generatie Marokkanen wil hier blijven, voelt zich Nederlander. Voor hen geldt die tijdelijkheid niet. Marokkaanse ouder moeten meer met hun kinderen prater over de toekomst hiér en niet over het paradijs dáár. Natuurlijk willen we onze cultuur behouden en is het goed je kinderen hun wortels te tonen, maar het helpt niet wanneer ze zeggen: ‘Als je je best niet doet, stuur ik je terug naar Marokko’ of ‘Ach, we gaan toch terug.’ Nee, we zijn hiér en blijven hiér, dus daaraan moeten we werken.
Ouders moeten hun kinderen een opleiding bieden en steunen waar ze dat nodig hebben. Ze moeten zeggen: ‘Hier moet je het maken en ik help je erbij zoveel als ik kan.’ Maar het moet ook van de Nederlandse kant komen. (…)
In de gevangenis ben ik de verhalen van mijn Marokkaanse lotgenoten op gaan schrijven. Het waren trieste verhalen met een hoop humor en dat heb ik in mijn boek ‘Hoezo bloedmooi’ willen doorgeven. (…)
Ik zou Marokkaanse jongeren willen laten zien dat de criminele periode slechts een fase is die voorkomt uit het feit dat je geen uitzicht hebt. Je grote broer heeft nog geen baan, dus daarom zou jij wel werk krijgen. Je ziet het nut van naar school gaan niet meer in, dus ga je lanterfanten en zetten je ouders je eruit. Dan kom je op straat terecht en dus ga je stelen. Nederlanders haten je hierom en de cirkel is rond. Ik wil laten zien dat je er wel uitkomt door een diploma, zelfvertrouwen en vooral werk te krijgen. (…) Ik hoop met mijn boeken Marokkaanse jongeren meer zelfvertrouwen te geven.

Of hij dit met het boek bereikt weet ik niet. Het is een rauw boek met erg directe taal. Het is wel een verhelderend boek, de leefwereld van een Marokkaanse jongere die tussen twee culturen zit wordt goed weergegeven. De thuiswereld en de buitenwereld is totaal anders. Thuis is er de Marokkaanse wereld en buiten de harde werkelijkheid, het uitschelden, het altijd de schuld krijgen, het verschil in opvoeding van Nederlandse en Marokkaanse jongeren enz. enz.
Een gedeelte van het boek geeft het goed weer...

Abi is opgepakt en zit in de cel. Hij is behoorlijk in elkaar gemept door de politie. Hij komt bij, liggend op zijn buik met zijn handen snoeistrak op zijn rug vastgemaakt. Opeens komt er een agent binnen die heel erg aardig is, hem liefdevol vermaant en hij mag gaan...
In de tram begrijpt Abi waarom de agent zo vriendelijk was, er stond een negatief artikel in de krant over het gewelddadig optreden van de politie tegen Marokkaanse jongeren. Zij waren tegen deze groep opvallend agressief...

ISBN 9789029537001 | Paperback | 126 pagina's | De Arbeiderspers | 1995

© Dettie, maart 2008

Lees de reacties op het forum en/of reageer: