Hans Hogenkamp
Categorie: Recensies Volwassenen
Excuses voor het ongemak
Toch heeft hij misschien bereikt wat hij wilde bereiken: het begon met een lichte ergernis, maar toen ik het boek uit had, was ik ronduit kwaad. Op de hoofdpersoon. Het is de inhoud van het verhaal zelf dat dit opriep, er mankeert niets aan de stijl van de schrijver, of aan andere manieren van vormgeven.
Goed, het verhaal:
Edo is een dertiger, vrijgezel, werkzaam bij een bureau voor marketing waar hij zich bezig houdt met kijkcijfers. Met de enige vriend die hij heeft, Kooi, zet hij het regelmatig op een zuipen, maar zoals zijn moeder al zei: "dat is geen vriendschap, dat is los zand". Die moeder is al zo'n twaalf jaar dood, en hij woont alleen in een kast van een huis. Hij heeft een huishoudelijke hulp, een jongen uit Sri Lanka, Bayya.
Als dit verhaal begint wacht Bayya Edo op, hij wil hem een gunst vragen. Hij vertelt dat zijn zus nu ook naar Nederland is gekomen, maar zij heeft een adres nodig voor de instanties. Of ze misschien Edo's adres mag hebben, alleen maar een postadres. Edo tekent een huurcontract.
Maar zoals je verwacht blijft het hier niet bij, na een tijdje komt Edo met de vraag of zijn zus niet in mag trekken bij Edo, voor een paar weken maar, ze wachten op een huis. Eigenlijk is Edo een eenzame jongeman en al vindt hij zo'n vreemde in huis maar niks, onwillekeurig begint hij te fantaseren: Een meisje uit Sri Lanka is vast ene mooie vrouw, wie weet wordt het nog wat? (hij is ook nog maagd) En Chandrani betrekt een klein kamertje in huis. In het begin zien ze elkaar niet, Edo merkt nauwelijks dat ze er is. Maar omdat ze toch helemaal niet knap was, zit hij er niet zo mee. Tot hij ontdekt dat ze Bayya stiekem ontvangt, en er "rare geluiden" uit het kamertje komen. Kortom, de hele boel loopt uit de hand.
Waaraan erger ik me? Er verschijnen de laatste tijd vaker boeken waarin de hoofdpersonen van die stuurloze jongelui zijn. Ze kunnen misschien wel veel, maar doen niets. Geen initiatief, geen doel in hun leven. Edo in "excuses voor het ongemak" is ook zo'n persoon. Hij interesseert zich niet voor andere mensen, ook niet vriend Kooi. Niet verder dan dat het hemzelf aangaat. Hij vindt zijn werk zinloos, rommelt maar wat aan. Egoïstisch, initiatiefloos, bah..
Zijn boeken een weerspiegeling van de maatschappij? Dan is het slecht gesteld. Ik blijf liever optimistisch... of steek ik nu mijn kop in het zand?
ISBN 9038831196 | Paperback | 222 pagina's | Nijgh & Van Ditmar | 2006
Lees de reacties, klik hier!
© Marjo, mei 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Excuses voor het ongemak
Bayya maakt schoon bij Edo Kleingeld. Op een dag vraagt hij of zijn eveneens Srilankaanse zus voor een paar weken een kamer mag bewonen bij Edo. Zij kan nergens heen, is net aangekomen in Nederland. Edo zal nergens last van hebben en ze zullen huur betalen. Dit alles komt Edo wel goed uit, woonachtig als hij is in een duur huis in Amsterdam.
Edo, nog maagd, ziet het al voor zich, een beeldschone vrouw in huis en wie weet bloeit er wat op tussen hen. Bayya is erg onderdanig en vraagt Edo het onmiddellijk te melden als Chandrani hem overlast bezorgt. Chandrani blijkt niet zo beeldschoon als Edo gedroomd had en hij ziet haar nauwelijks. Er lijkt niets aan de hand maar langzamerhand blijkt Bayya minder onderdanig en Chandrani, die overigens goed Nederlands praat, beïnvloedt het leven van Edo meer dan verwacht.
Edo werkt bij een bedrijf dat kijkcijfers analyseert en vindt het in zijn hart een stomvervelende baan. Eigenlijk vindt Edo zijn hele leven niet veel, hij is er dus zal hij zijn tijd uitdienen maar veel meer zal het niet zijn. Hij voelt niet echt symphatie voor iemand maar ook geen afkeer. Hij kan ook niet echt goed met mensen omgaan en zeker als hij wat gedronken heeft kan hij botte dingen beweren.
Door de komst van Chandrani komt er toch meer reuring in zijn leven, soms bespiedt hij haar en vermoedt hij dat zij vriendjes heeft. De 'paar weken' lopen uit tot een paar maanden. Chandrani laat zich wat vaker zien, komt af en toe de keuken in en uiteindelijk belandt ze in de huiskamer en bloeit er voorzichtig iets op tussen beiden maar écht wat worden doet het ook niet. Het verhaal eindigt ermee dat ze geen van allen veel verder zijn gekomen ondanks enkele heftige gebeurtenissen.
Echt onsympathiek is Edo niet maar hij is ook geen type die je graag zou willen kennen, daarvoor is hij te meningsloos, te weinig ondernemend. Chandrani probeert in te burgeren, maakt ook schoon in diverse huizen en kookt af en toe Srilankaans voor zowel Edo als partijtjes. Voor haar voelde ik meer sympathie, zij was meer een persoonlijkheid dan Edo. Haar 'lot' bleef mij ook langer bij na lezing van het boek.
Het verhaal moet maatschappijkritisch zijn maar van mij had dat wel sterker naar voren gebracht mogen worden. De nietszeggende televisieprogramma's, het leeghoofdige gebabbel van 'de rijken' of het eigenbelang van iedereen wordt wel aangetipt maar had van mij wel feller gekund. Sommige delen van het verhaal heb ik wel met een grijns gelezen, die waren ronduit humoristisch.
Al met al een prettig boek, een mooi debuut.
ISBN 9038831196 | Paperback | 222 pagina's | Nijgh & Van Ditmar | 2006
© Dettie, juni 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer: