H. J. van Nijnatten-Doffegnies

Toon alleen recensies op Leestafel van H. J. van Nijnatten-Doffegnies in de categorie:
H. J. van Nijnatten-Doffegnies op internet:
 

het geheime dorp het geheime dorp


Dat het verhaal nog steeds leeft moge duidelijk zijn! Er worden nog teeds herdenkingen gehouden.
Zoals de schrijfster vermeldt in een voor- en een nawoord is het een waargebeurd verhaal van twee idealistische mensen. In het boek worden ze Chris en Christina genoemd. Toen de oorlog uitbrak werden zij bij toeval geconfronteerd met mensen die hun leven niet zeker waren. Alsof het heel gewoon was vingen ze deze mensen op. Het besluit om aan meer vluchtelingen onderdak te bieden was toen maar een kleine stap.
In de voor Duitsers onbekende, dus vrijwel ontoegankelijke bossen in de buurt van Harderwijk bouwden ze een heel dorp: het geheime dorp. Ook de dorpelingen (Vierhouten denk ik, het wordt in het boek niet genoemd) raakten er steeds meer bij betrokken, want op het eind waren het bijna 90 mensen!
Als je bedenkt dat er weinig voedsel was, en dan alleen nog op bonkaarten; dat het koud was, en er ook geen brandstof genoeg was; dat de Duitsers steeds meer in paniek raakten, na de slag bij Arnhem, dan begrijpt ook de hedendaagse lezer dat het een bijna onmogelijke taak was die deze twee mensen op zich genomen hadden. En toch deden ze het. Tot helaas de kou en de honger enkele onderduikers onvoorzichtig maakte...

Mw. Nijnatten-Doffegnies houdt zich in het verhaal aan de feiten, maar heeft er een goed lopend verhaal van gemaakt. Ik was er niet bij natuurlijk, bij alle gebeurtenissen, maar ik heb het idee dat de schrijfster het bescheiden heeft gehouden: ze heeft zich beperkt tot wat er gebeurde, zonder dat op te blazen tot spannende avonturen. Ook de angst, zowel van de onderduikers als van de verzetsmensen komt duidelijk over. Natuurlijk is het boek gedateerd, het is vlak na de oorlog geschreven. Maar dat vergeet je al lezende, het staat nog steeds als een huis. En de wat ouderwets aandoende natuurbeschrijvingen, die zijn niet zo lang dat het saai wordt.
Het enige waar je wat doorheen moet kijken is het toch wel een beetje stichtelijke karakter. Maar,  wat ook de achtergrond van hun handelen was, het gedrag van oom Chris en tante Christina is een goed voorbeeld. Dus dat is stichtelijk an sich.

Zie ook: http://www.nunspeetvillage.nl/groen/n019.htm


ISBN 9789026626722 | Hardcover | 239 pagina's | Uitgeverij Callenbach | 1947
1e druk

© Marjo, 10 mei 2010


Lees de reacties op het forum en/of reageer: