Het Rosie project
Graeme Simsion

Don Tillman is een zeer hoogbegaafde docent genetica die in een voor hem heel logische, rationele en overzichtelijke wereld leeft. Hij kan erg goed koken maar eet wel elke week hetzelfde omdat dat handig is, dan hoeft hij daar niet over na te denken en dat geeft hem tijd met wat anders bezig te zijn. Don heeft zijn proviandkast dan ook ingericht naar de dagen van de week met daarnaast een plank voor 'diversen'. Hij gaat drie maal in de week naar Aikido om in conditie te blijven en heeft twee vrienden; de psychologe Claudia en haar man Gene, die op dezelfde universiteit als Don lesgeeft. Don weet exact de afstanden en hoeveel tijd het kost om van A naar B te komen. Hij typeert mensen naar hun uiterlijk en BMI index. Bijvoorbeeld grote vrouw, BMI 28 of kleine man BMI 20. (boven BMI 25 heeft iemand een ongezond hoog gewicht) Kortom, Don heeft flinke autistische trekken alleen hijzelf vindt van niet, hij is gewoon volstrekt logisch en efficiënt bezig.


Maar nu heeft Don besloten dat het tijd wordt voor een echtgenote, maar er is een probleem. Zijn voormalige kortstondige relaties leden schipbreuk omdat Don ook in een relatie alles wetenschappelijk en logisch aanpakt. Hij knapte bijvoorbeeld af op een vrouw die tijdens het eerste etentje alleen maar één smaak ijs wilde. Hoe hij haar ook probeerde te overtuigen dat je door de kou nauwelijks het verschil tussen de een of andere ijssmaak proeft, de vrouw weigerde elk ander ijsje. Conclusie, zij was geen geschikte vrouw voor hem, hoe leuk ze aanvankelijk ook leek. Hij is verder zeer direct omdat hij geen reden ziet om de waarheid te omzeilen en dat kan nogal confronterend zijn. Een echtgenote vinden kan dus nog wel eens lastig worden.

Zoals bij alles wat hij doet pakt Don ook zijn 'echtgenote probleem' grondig aan. Hij maakt een zestien pagina's tellende vragenlijst voor zijn 'Echtgenote Project', pas als een vrouw al deze vragen juist beantwoordt, is zij de ideale partner. Wat een vrouw vooral niet moet doen is roken, ook te laat komen is een grote ergernis en reden om niet verder te gaan met een vrouw, hoe leuk ze verder ook is. Ze moet eveneens geen vegetariër zijn, niet teveel drinken, sportief zijn, enz. Kortom, de lat ligt erg hoog.

En dan stapt Rosie zijn kantoor en leven binnen. Zijn vriend Gene heeft haar gestuurd, ze heeft hulp nodig en Don kan haar helpen en zo start het Rosie project. Tot zijn stomme verbazing merkt Don dat hij zich anders, beter, voelt als hij zijn tijd met Rosie doorbrengt. Hij laat zelfs zijn strakke eet- en werkschema in de war sturen door haar. Wat is er met hem aan de hand? Zij vertegenwoordigt nota bene alles wat Don absoluut niet wil...


Aanvankelijk had ik sterk mijn twijfels, moest er nu echt wéér zo nodig een zogenaamd grappig verhaal gemaakt worden over autistische mensen, met alle stereotype gedragingen erbij? Maar na de aanvankelijke ergernis groeide langzamerhand het besef dat er een erg leuke man werd neergezet die nu eenmaal is wie hij is. Zijn logica en nuchterheid zijn zelfs een verademing om te lezen. Geen bombarie, geen sentimenteel gezever maar hij constateert gewoon de nuchtere waarheid en gaat daar van uit. Dat levert soms hilarische momenten op maar ook momenten om over na te denken.

De wereld van Don is in feite heel simpel doordat alles strak georganiseerd is, dat levert enorme rust op. Aan de andere kant is er daardoor weinig ruimte voor spontaniteit of iets nieuws. Dat nieuwe kan bij hem alleen toegelaten worden als er het nut van ingezien wordt.
Maar Rosie is anders en geeft hem daardoor meer speelsheid en variëteit in zijn leven. Wel moet Don dan steeds zijn vaste patronen wijzigen en opnieuw indelen, maar het Rosie effect werkt wel!
Het einde is wel een beetje zoet maar ondanks dat resteert er vooral een heel positief gevoel over dit boek. Vooral omdat zowel Don als Rosie gewoon zijn zoals ze zijn en elkaar ook accepteren zoals ze zijn. Dat is ook wel eens prettig om te lezen in plaats van allerlei kommer en kwel in relaties en vriendschappen. Ik heb genoten.

ISBN 9789021015729 | Paperback | 336 pagina's | Luitingh-Sijthoff | september 2014
Vertaald door Linda Broeder

© Dettie, 18 januari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer: