Govert Derix
De sjamaan van Sevilla
Vijf jaar eerder: Félix Quint en zijn tweelingbroer Gabriel Quint zijn bijzondere mensen, beiden op zoek naar de essentie van het leven. Félix is bipolair, zoekend naar genezing verslaafd geraakt aan drugs, die makkelijk te verkrijgen zijn in de wereld waarin hij verkeert. Gabriel is ook op zoek, naar rust en geluk en zoekt dat in de muziek, hij is flamencogitarist. Hun basis ligt in Sevilla, waar Gabriel het liefst op de daken zit en speelt.
Dan wordt Félix vanwege zijn verslaving benaderd om een geheimzinnige thee te proberen. De thee die men de ‘wijn van de ziel’ noemt is afkomstig uit de Braziliaanse jungle, en er zijn mensen die beweren dat men door middel van deze thee contact kan leggen met ‘iets hogers’. Het zuivert, geneest, is uiterst heilzaam.
Er zijn instanties die daar lucht van krijgen en het in de gaten houden. Zou er immers iets hogers bestaan, dan wil men alles daar van weten. Het wordt gevaarlijk geacht: de aanwezigheid van een goddelijke essentie verhindert controle. Maar ook als het brein zelf de geest bedenkt, met andere woorden: als de wereld van de geest niet meer is dan een effect van de drug op fysieke hersenen, dan betekent dat dat men via psychedelische middelen een totale controle kan krijgen. En is supervisie van hogerhand wenselijk.
Maar het is niet de verslaafde Félix die de jungle in trekt, maar zijn ‘pure’ broer Gabriel die door de ervaringen met de thee uitgroeit tot sjamaan, en de thee aan de man brengt in de Westerse wereld. Terwijl Gabriel ‘opperste helderheid’ ervaart, bevindt Félix zich in Amsterdam, en beleeft daar hallucinerende avonturen. Is dit alles toeval of de 'hand van God'?
Nog een tweedeling: terwijl in Sevilla Gabriel de president van Amerika zal ontvangen, staat in Cannes Félix op het punt de rode loper te betreden.
Het kan niet anders: net als de toeschouwers die niet kunnen wachten op de vertoning van de film, wacht de lezer in spanning af om dan de verbijsterende apotheose te ondergaan.
Ik ontdekte dat de psychedelische thee echt bestaat, het heet ayahuasca, maar die naam wordt in het boek nergens genoemd. En eigenlijk doet het er ook niet toe. Het is vooral een ideeënroman, over goed en kwaad, over toeval of hogere inmenging, over drugs en, heel bijzonder: over de broer van Columbus en het manipuleren van geschiedenis. Is de mens in staat volledige controle te houden over de wereld? Is er iets goddelijks of verzinnen we het zelf? Antwoorden krijg je niet, maar stof tot nadenken is er volop.
‘Psychedelisch’ waarschuwt de felgekleurde omslag , maar qua verhaal valt dat reuze mee. Dat verhaal vereist even wat doorzettingsvermogen, de lezer heeft niet meteen door waar het boek eigenlijk over gaat. Maar zodra de vaart er in komt leg je het niet meer weg. En de vragen die opgeroepen zijn blijven nog lang hangen.
Het boek is onderverdeeld in 117 hoofdstukken waarvan 112 de naam van een scheikundig element dragen. Dit is natuurlijk niet zomaar. Zoals niets in dit boek ‘zomaar’ is. Over ieder woord, over iedere scène is terdege nagedacht, alles heeft betekenis, het is een zeer doordacht geheel. Zo moet het eigenlijk ook gelezen worden, maar voor de lezer die daar geen behoefte aan heeft, blijft er een duidelijk leesbaar en spannend verhaal over.
Govert Derix (Horst, 1962) is filosoof, was onder meer columnist van Maastricht Dichtbij en auteur van vele boeken. Zijn eerdere romans Sterrenmoord en Gods Geschenk oogstten veel lof. In 2004 verscheen van zijn hand ‘Ayahuasca’, een kritiek van de psychedelische rede : filosofisch avontuur in het Amazonegebied.
ISBN 9789491561498 | Paperback | 256 pagina's | Uitgeverij TIC | mei 2015
© Marjo, 21 augustus 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
