Onder de kastanjebomen
Frédérique Hébrard

Dit boek begint met de zin "ik had op mijn hoede moeten zijn toen ik de mist inreed'. Welnu, ik had op mijn hoede moeten zijn toen ik de opdracht las 'voor Nicolas, Mijn apostolische roomse camisard.'
Ach, het was niet echt vervelend om het verhaal te lezen, maar ik ben niet zo voor het thema religie, zoals dat aanvankelijk niet, maar langzaam steeds sterker aanwezig is.

Marie van Walheim is een mooie meid. Ze heeft theologie gestudeerd, en haar professoren zien in haar een belofte voor de toekomst. Ze heeft 'de controverse' geschreven, een proefschrift waarin ze aantoont dat het geloof een onzinnig iets is. God kan niet bestaan. Als ze haar studie heeft afgerond besluit ze een onverwacht bezoek te brengen aan haar adoptiebroer Johann, die zojuist is geïnstalleerd als dominee in de Cevennen. Zij geniet van het prachtige landschap, dat ze al enigszins kent uit haar jeugd toen ze met het gezin daar op vakantie waren.

Haar moeder had Hugenootse voorouders, en was steeds op zoek naar grafstenen of andere bewijzen. Ze vonden die nooit. Bij aankomst in de streek raakt ze verzeild in een ondoordringbare mist en ontmoet ze de twee mannen die haar op zullen vangen als blijkt dat Johann zojuist plotseling is overleden. De gebeurtenis ervaart Marie als een schok, en ze dwaalt door de omgeving waar onder andere de kastanjebomen haar troost
bieden. Steeds meer raakt ze betrokken bij de dorpelingen, onder andere de geheimzinnige BLG. Maar ze is nog vast van plan om met haar Amerikaanse verloofde Desmond haar verdere leven door te brengen. Tot ze iets ontdekt over  het karakter van de jongeman. Het zal de laatste druppel zijn die haar doet besluiten te blijven.  En nog is ze niet klaar met keuzes maken, de grootste openbaring moet nog komen. Of was dat toch de bekering?

Het is een boek met heel veel: veel personages, veel gebeurtenissen, veel thema's. Sprookjesachtige, soms ongeloofwaardige elementen, maar ook veel weetjes en feiten die betrekking hebben op de streek en de geschiedenis daarvan, en dan nog veel geschrijf over het geloof.
De stijl van Frédérique Hébrard is erg ook 'veel': nu eens volle zinnen en mooie beschrijvingen, dan weer erg staccato onafgemaakte zinnen.  Ik heb doorgelezen omdat ik vooral de beschrijvingen van het landschap mooi
vond, en de geschiedenis beviel me ook. Maar verder is het een veredelde bouquet met een religieuze toon. Met leuke vondsten er tussen door.

'Zijn zijden halsdoek in een verre van slonzige kamerjas. Elegant tot in het diepst van zijn verkoudheid!'

ISBN 9063051972 | Paperback | 307 pagina's | Uitgeverij Archipel | november 2005
Originele titel 'les chataigniers de désert' vertaald door Iris de Roo-Kwant

© Marjo, 28 januari 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer: