Juffrouw Holle
Tekst: Fleur Brockhus, Karima O'Flynn

‘Nou, zei Rikka. ‘Ik ben elk jaar blij dat ik ouder word. Het liefst zou ik soms al met pensioen willen zijn.’’
’Wat zeg je nou?’ vroeg Liv geschokt.
‘Eindelijk rust. Pensionado’s hoeven niet zoveel meer. En niet zo lang. Dat lijkt me een rustgevend idee.’
‘Maar het leven is al zo kort! Als je oud bent, zijn de mogelijkheden en kansen zo beperkt.’ Liv begreep helemaal niks van Rikka.

Olivia Wildebeest  - op de ene bladzijde 23, en op een andere 24, wat maakt het uit - is een jonge dame die leeft zoals het leven haar voor de voeten komt. Zo neemt ze zich altijd van alles voor om haar leven wat beter in te richten en verstandiger bezig te zijn, maar dat lukt haar nooit. Ze is ook altijd te laat. Verder is ze dol op feesten en ‘knettert ze de week door als een mat Chinese rotjes’. Ze valt steeds op mannen die haar wel zien zitten voor een scharrel, maar verder niet serieus zijn. Ze is journaliste en droomt van een carrière bij een goed krant, maar voorlopig schrijft ze de tekst bij borduurpatronen. Saai...

Rikka, van dezelfde leeftijd, is het absolute tegendeel. Ze is erg nauwgezet, houdt zich aan alle regels, en ergert zich aan mensen die anders leven. Zij volgt een opleiding om boerin te worden, en luistert nog steeds – eigenlijk tot haar eigen ongenoegen – naar haar moeder die Rikka’s leven graag in de hand houdt.
Rikka solliciteert als stagiaire bij een biologische boerderij, in Alpania, en hoewel haar moeder een heel andere stage geregeld heeft zet ze deze keer door. Het is het eerste teken van verzet. Al snel zal ze leren hoe ze voor zichzelf op moet komen, hoe ze de dingen los moet laten, en hoe ze kan inzien dat anderen die niet net als zij leven het misschien toch zo slecht nog niet doen. Een van die anderen is natuurlijk Liv, die ook op de boerderij belandt, zij het op een heel andere manier: zij valt in de put van juffrouw Holle.

Het blijkt al snel dat ze niet kunnen wegkomen van de boerderij, hoe graag ze het ook zouden willen. Eenmaal daar moeten ze een stageperiode doorlopen van twee maanden, waarin ze opdrachten moeten vervullen. De dingen die Rikka moet leren zijn bijvoorbeeld dat ze best aandacht mag besteden aan haar uiterlijk. Ze moet ook  leren uitslapen!
Liv daarentegen moet leren dat te laat komen nergens voor nodig is, en dat geld over de balk gooien haar alleen maar in de problemen brengt.
Er komen ook mannen op hun pad: Hans de herdersjongen en Maurits de verwende prins, die niet zo fatsoenlijk met meisjes omgaat.
Juffrouw Holle schudt regelmatig de kussens even op, en deelt punten uit aan haar stagiaires.
Ze is een mysterieuze vrouw, die op een speciale manier communiceert met de kat, professor Montycoat. Als die verdwijnt gaat iedereen op zoek naar het dier. Gelukkig maar...

Twee jonge vrouwen komen dankzij een kat terecht op een boerderij, waar ene juffrouw Holle de kussens opschudt.
Vreemd verhaal? Misschien wel, maar het is ontzettend leuk. Tikje magie, tikje esoterie, een wijze les hier en daar, maar vooral veel humor. Het is weer eens iets anders dan een saai zelfhulpboek, waarin je een nieuwe levenswijze vrijwel krijgt opgedrongen.
Opdringen doen de schrijvers van dit boek absoluut niet. Wat je uit dit verhaal haalt, dat vol zit met verwijzingen naar sprookjes, mag je helemaal zelf weten.
Zolang je maar niet denkt dat je hallucineert als je een nest kabouters ziet...
Erg leuk gevonden van de dames Brockhus en O’Flynn!

Fleur Brockhus en Karima O’Flynn hebben elkaar tijdens de rechtenstudie ontmoet. Beiden schreven ieder voor zich al boeken - Fleur debuteerde met ‘De Urenfabriek’. Karima startte met twee anderen Zo Zuidas, een insiderblog over het leven op de Zuidas en schreef onder de naam Zo Zuidas twee boeken, Overwerk en Achterklap op de Amsterdamse Zuidas, en een roman, Project Dromenland. Dit boek is het ontzettend geslaagde resultaat van hun vriendschap.

ISBN 9789044343472 | Paperback | 288 pagina's | The House of Books | mei 2014

© Marjo, 16 juni 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer: