Fredrik Backman
Een man die Ove heet
Helaas voor Ove, blijkt dit niet zo eenvoudig te zijn. De mensen in zijn omgeving blijken hem harder nodig hebben. Het zijn namelijk allemaal onhandige klunzen, die niets goed kunnen doen. Kortom, net nu hij geen verplichtingen voor z'n werk heeft, blijkt de plicht nog steeds te roepen.
Het verhaal begint in een computerwinkel, waar Ove het personeel tot wanhoop drijft. Wat hij daar nu eigenlijk doet is niet duidelijk. Hij wil een computer kopen, maar de reden hiervan wordt pas veel later in het verhaal duidelijk. Na dit eerste hoofdstuk springen we namelijk 3 weken terug in de tijd.
Ove doet z'n ronde door de buurt. Dat is hij zo gewend, want alles moet natuurlijk wel goed lopen en zonder Ove doet iedereen maar wat. De mensen kunnen tegenwoordig niets meer, geen fatsoenlijke koffie zetten, niet schrijven en zo nog het een en ander. Ove rijdt al z'n hele leven in een Saab, die iedere 3 jaar vervangen wordt. Een ander merk komt er bij hem niet in en dat iemand ooit zou kunnen besluiten om een auto van een ander merk te kopen, wil er bij hem niet in. Dat is een onbegrijpelijke vorm van verraad. Dat z'n buurman Rune in een Volvo rijdt, is tot daar aan toe, maar dat deze op een gegeven moment een BMW koopt, is een grof schandaal.
Ove is een eerlijk mens, die gewoon doet wat gedaan moet worden. Als er brand is in een huis en er is nog iemand binnen, dan moet die persoon er uit gehaald worden. Dat is geen heldendaad, zo hoort het gewoon. En als er iemand van het perron valt, dan moet die persoon ook geholpen worden. Het idee dat hij daardoor een held zou zijn, komt geen moment in hem op. Een gevonden portemonnee zelf houden? Geen haar op z'n hoofd die er aan denkt. Maar degene aangeven die besluit de tas, waar de portemonnee uit is gevallen, te houden, nee dat zal hij ook niet doen. Ove is trouw aan z'n principes.
Ove heeft een groot hart en staat altijd voor z'n medemensen klaar. Dat is ook te zien in de hoofdstukken die over het verleden gaan en waarin we zien hoe z'n jeugd een beetje was en hoe hij z'n vrouw Sonja leert kennen. Sonja, die na een tragisch ongeluk in een rolstoel beland. Wat volgt is een strijd tegen de instanties, waar we eigenlijk niets van mee krijgen. Sonja moet naar een verzorgingshuis, maar daarvan kan natuurlijk geen sprake zijn. Ove past het huis wel aan en draagt Sonja iedere avond naar boven. Sonja kan niet werken, althans volgens de instanties, maar Sonja werkt als docente op een school voor moeilijke leerlingen en Ove brengt haar daar en zorgt er natuurlijk ook voor dat ze binnen komt. Van de wereld van Sonja begrijpt Ove maar weinig. Sonja houdt van boeken, Ove heeft genoeg aan de realiteit van alle dag. Sonja houdt van mensen, Ove houdt van een goed gebouwd huis en een goede auto, die hij zelf kan repareren. Maar hoe het ook zij, ze houden van elkaar en nu Sonja er niet meer is, voelt Ove zich verloren.
Ove plant z'n reis naar de onderwereld, waar Sonja verblijft, heel zorgvuldig. Niets mag aan het toeval worden overgelaten. Er mag geen rommel van komen, alles moet zorgvuldig geregeld worden. De telefoon wordt opgezegd, er mogen geen lampen branden en er is een brief waarin precies staat wat er verder moet gebeuren. Helaas worden de voorbereidingen van de reis wreed verstoord door een schrapend geluid van een aanhanger, die langs de muur van Ove's huis schraapt. Ove stormt naar buiten en roept dat auto's niet op het woonerf mogen rijden. Even later wordt er tegen de brievenbus van Ove gereden en op dat moment heeft hij er genoeg van. De man in de auto moet uitstappen en Ove zal hem wel eens even laten zien, hoe je achteruit rijdt met een aanhangwagen.
En zo komen Patrick en Parvaneh en hun 2 dochtertjes in z'n leven en gooien dat helemaal overhoop. Patrick is een kluns, die nog geen klemmend raam open kan maken en Parvaneh is geen idioot. Ze komt uit Iran en is dus een Pers.
En zo komen we in een verhaal over een man die z'n vrouw zo mist. Een mopperkont, waarvoor je steeds meer sympathie gaat voelen en die langzaam een plekje in je hart veroverd. Ove heeft een groot hart en hoewel hij weinig van z'n medemensen en de kat, die zich in z'n leven dringt, moet hebben, worden ze toch belangrijk voor hem, of hij wordt belangrijk voor hen. Iedereen gaat maar over z'n grenzen heen en Ove accepteert het. Weliswaar wil hij bij Sonja zijn, maar z'n omgeving heeft hem nog steeds hard nodig en zo wordt deze mopperige eenzaat toch een soort spil, waarom alles draait.
ISBN 9789021447193 | Paperback | 288 pagina's | Uitgeverij Q | augustus 2013
Vertaald door Edith Sybesma
© Renate, 12 oktober 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Een man die Ove heet
De eerste zelfmoordpoging van Ove levert een boel gemopper op. Kunnen ze dan tegenwoordig geen fatsoenlijke touwen meer maken? Touwen die niet zomaar breken? Ove gromt en Ove bromt. Dan wordt hij afgeleid omdat zijn nieuwe buurvrouw Parvaneh op de stoep staat. Snapt dat mens dan niet dat hij daar geen enkele behoefte aan heeft? De hoogzwangere Parvaneh trekt zich echter niets van Ove’s gebulder aan en weet hem keer op keer voor een klusje te strikken. Ove staat steeds opnieuw versteld over zoveel onbeschaamdheid. Het erge is: steeds meer mensen lijken zijn hulp nodig te hebben. Toegegeven, ze vragen er niet altijd om maar Ove kan het geklungel van zijn medemens niet aanzien en grijpt regelmatig in. Kunnen de buurtbewoners dan niks zelf? Ove wil nog steeds dood maar hij zal een andere manier moeten verzinnen om zichzelf van kant te maken nu er geen deugdelijke touwen meer in omloop zijn.
Ove is een man van principes. Rechtvaardigheid en eerlijkheid staan bij hem hoog in het vaandel. Zo snapt hij niet dat zijn daden soms als heldendaden worden gezien. Als een huis in brand staat en er is nog iemand binnen dan moet die persoon gered worden, wat is daar nu bijzonder aan? En als iemand op het spoor valt dan haal je hem eraf voordat de trein komt. Simpel toch? Hij begrijpt niet waarom een journaliste een artikel over hem wil schrijven. Onzin.
Ove mist zijn vrouw Sonja enorm. Iedereen hield van haar en Ove nog het meest. Hij mist haar sprankelende lach. Hij mist alles aan haar. Vrienden heeft Ove niet. Vroeger was hij min of meer bevriend met zijn buurman Rune maar het eigenwijze tweetal kreeg ruzie. Ergens gaf het geruzie kleur aan hun leven want ze waren erg creatief in het ruziemaken maar nu is Rune ziek. Ove heeft geen vrouw, geen baan en geen vriend meer. Wat hij wel heeft is een opdringerige buurvrouw. En dan zadelt ze hem ook nog met een lelijke kat op! Wat moet hij met zo’n beest? De kinderen van Parvaneh zijn brutaal en haar vriend is een kluns. Toch ontstaat er een soort van vriendschap, al zou Ove dat nooit toegeven.
Een man die Ove heet is een geweldig boek. Geweldig, geweldig, geweldig! In Zweden was het een groot succes en ik weet zeker dat ook Nederland overstag zal gaan. Het verhaal ging aan de haal met mijn emoties. Ik lachte hardop, raakte geëmotioneerd om vervolgens weer in de lach te schieten. Het verhaal is hilarisch maar ook heel aangrijpend. Ik heb zelden zo gelachen als om dit verhaal maar ook zelden zo gehuild. Als een verhaal me heel erg raakt dan wil ik in het ergste geval een bescheiden traantje wegpinken maar toen ik dit verhaal uithad heb ik echt tranen met tuiten gehuild. Het is zo’n mooi, ontroerend en sympathiek verhaal en het had me zo in zijn greep dat het me even te veel werd. Het is moeilijk te geloven dat dit subliem geschreven boek een debuut is. Ove heeft mijn hart gestolen. Mis dit boek niet!
ISBN 9789021447193 | Paperback | 288 pagina's | Uitgeverij Q | augustus 2013
Vertaald door Edith Sybesma
© Annemarie, 27 augustus 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer: