Move it back!
Eugenie van Stratum

Eugenie van Stratum woont samen met haar man en twee kinderen Caesar en Carmen in Mexico City. In deze wereldstad gaat het er anders aan toe dan in Nederland. Zo is er al jaren een drugsoorlog aan de gang en moeten ze altijd op hun hoede zijn voor ontvoering. Ook slaat de Mexicaanse griep toe. Verder genieten ze van de weelde die hen in dit land ten deel valt. Ze hebben een dienstmeisje genaamd Maria en ze zijn lid van luxe clubs. Het verkeer in Mexico City is ook een verhaal apart en vanwege de omvang van de stad moeten er vaak vele kilometers afgelegd worden om van a naar b te komen. Eugenie beschrijft het leven van haar gezin in dit warme land. Ze vertelt over de privéschool waar haar zoon op zit, doktersbezoekjes, feestjes etc.. Ook is ze bezig met het uitgeven van haar boek Move it!. Mexico is een onveilig land en met twee opgroeiende kinderen slaat de twijfel toe. Wordt het misschien tijd om terug naar Nederland te gaan?

Move it back! is het vervolg op Move it! en gaat verder waar dit eerdere boek eindigt. Het leest een beetje als een chicklit en zo ziet de kaft er ook uit. Alhoewel Eugenie een vlotte schrijfstijl en duidelijk een goed gevoel voor taal heeft, komt het boek veelal wat rommelig op mij over. Het gaat nog wel eens van de hak op de tak. Soms is de schrijfstijl ronduit kinderachtig. Zo schrijft ze over het feit dat ze haar leven aanpast aan het werk van haar man: “En daar ga ik verder niet huilie huilie over doen, want ik heb daar ook voor gekozen” Ook voegt ze veel commentaar tussen haakjes toe. Soms snakte ik echt naar eens een gewone zin. Ze deelt wel een aantal dingen over het land Mexico met de lezer maar een groot deel van het boek gaat eigenlijk niet over veel bijzonders. Verwacht zeker geen boeiend verslag over Mexico en het leven aldaar. Er worden wel enkele zaken over het land en zijn cultuur uit de doeken gegaan maar het geheel wordt overschaduwd door de vele andere zaken waar Eugenie zich druk over maakt. De keer dat ze dan eindelijk iets cultureels doet komt de lezer er maar met een karige omschrijving vanaf. Waar het wel over gaat is onder andere over haar kapsel, kleding, allerlei feestjes en borrels, gezinsvakanties en het jaarlijkse skireisje met vrienden. En of ze wel of niet een chihuahua moeten nemen. Over de lokale bevolking doet ze ietwat neerbuigend. Ze gaan voornamelijk om met andere expats.

Manlief blijft een oppervlakkig figuur en gaat het hele boek met de naam el señor door het leven. De anekdotes over haar kinderen zijn dan weer wel de moeite waard. Leuk om te lezen hoe zoon Caesar een mengelmoesje praat van Spaans, Engels en Nederlands. Baby Carmen komt over als een allerliefst kind.


Een wat chaotisch boek, echter wel vrolijk van toon. Een luchtig vakantieboek maar meer ook niet.

Eugenie van Stratum (1972) is afgestudeerd aan de Academie voor Journalistiek en Voorlichting en heeft daarna haar doctoraal Letteren behaald. Momenteel richt zij zich op het moederschap en het schrijven.

ISBN 9789400500228 | Paperback | 204 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | juni 2011

© Annemarie, 19 juni 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer: