Erik Vlaminck
Brandlucht
Dat geldt ook voor gemengde huwelijken, zelfs als die op neutraal gebied plaatsvinden, dat laat Erik Vlaminck toch doorschemeren in dit verhaal. Al van af het begin weet je : dit gaat fout, en dat heeft ook zo zijn gevolgen voor Elly, de dochter van de Hollandse en de Vlaming.
Elly staat centraal, zij vertelt met flashbacks over het leven van haar ouders, terwijl ze in het heden zorgt voor de bejaarde moeder, bij wie het nooit goed is.
Zij wonen in Saint Thomas, een stadje in Canada, waar Tony Verkest en Mina uit Zundert zijn neergestreken na hun huwelijk. Op afstand van de Vlaamse kolonie in Delhi, en dat blijkt niet voor niets zo te zijn gebeurd. Zowel Tony als Mina hebben hun geheimen, die altijd aanwezig zijn op de achtergrond.
Elly kiest de kant van haar vader: hij heeft altijd aandacht voor zijn ‘zonnebloemeke’, ze mag delen in zijn hobby, duiven houden, terwijl haar moeder altijd op hem zit te vitten. ‘Echt Hollands’ zegt Vlaminck: Mina, die heimwee heeft naar het dorpse leven in Zundert, is streng katholiek, en dwingt haar dochter melk te drinken, en ’s nachts washandjes over haar handen te dragen tegen het krabben: eczeem.
‘Door dat levenslange melk drinken hebben Hollandse mensen allemaal lange tanden en zijn ze een half hoofd groter dan bijvoorbeeld de Belgen, die ophouden met melk drinken zodra ze kunnen lopen en spreken.’
Als Elly op zoek gaat naar haar verdwenen vader, ontdekt ze veel over zijn verborgen leven.
Ze interpreteert het als verraad, en neemt wraak. Of ze er iets mee op schiet? Verguisd door haar moeder, verraden door haar vader, hoe slecht kun je het treffen. Maar het kan nog erger: ze is zwanger als ze terugkeert in Canada, dochter Linda wordt geboren.
Opnieuw worden de verhoudingen op scherp gezet, en door het onvermogen om met elkaar te communiceren, de misverstanden die niet uitgesproken worden en de verkeerde keuzes die ze maken, lijkt het leven van geen van de drie vrouwen een gelukkig leven te kunnen worden.
Het is stilistisch een sterk verhaal, maar dat maakt het lezen ervan lastig. Steeds weet je dat je bepaalde dingen gemist hebt, niet goed begrepen - zoals de personages in het verhaal - met dien verstande dat de lezer terug kan bladeren. Maar zoals gezegd: dat leest niet zo prettig. Dan moet het hele boek nog maar eens gelezen worden.
Maar het is geen vrolijk verhaal, de sneue personen zijn verdoemd, misschien al wel vanaf hun geboorte.
Wat ook erg Hollands is, is gezelligheid, dat ontbreekt hier ten enenmale.
Erik Vlaminck (Kapellen, 2 juli 1954) is roman- en theaterauteur.
Als romanschrijver kreeg Vlaminck bekendheid met een zesdelige romancyclus over het ongewone leven van gewone mensen in het Vlaanderen van de 20e eeuw. (Later gebundeld in drie delen: Langs moederszijde, Langs vaderszijde, Langs schrijverszijde.) Doorbraak bij een ruim lezerspubliek kwam er in 2008 met Suikerspin en in 2011 met Brandlucht.
ISBN 9789028424227 | Paperback | 224 pagina's | Wereldbibliotheek | augustus 2011
© Marjo, 26 maart 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
