Emily Kocken

Toon alleen recensies op Leestafel van Emily Kocken in de categorie:
Emily Kocken op internet:

  Categorie: Recensies Volwassenen

Witte vlag Witte vlag


'Is de verbeelding van de mens in staat om zijn diepste wens werkelijkheid te maken?'


In een liefdesverhaal gaat het om twee mensen die elkaar leuk vinden, hetgeen ‘meer dan leuk’ wordt tot ze na het overwinnen van enkele strubbelingen definitief voor elkaar kiezen.
In deze roman, een anti-lovestory genoemd - vertelt Elisabeth over de teloorgang van haar huwelijk. Toen ze nog Elzbieta Rózewicz was, alleen achtergebleven nadat haar ouders zijn omgekomen bij een auto-ongeluk, heeft zij in Berlijn de Amerikaanse kunstenaar Henry Theodore Watson leren kennen. Samen hebben ze zich gevestigd in Amsterdam, waar Henry zijn muze deel laat uitmaken van zijn kunst. Maar als Henry ontdekt dat de mooie Elisabeth, als immer in het wit geklede vrouw aan zijn zijde, niet langer in de smaak valt bij zijn critici, is de eerste barst in hun huwelijk daar. Vanaf dat moment wil hij dat zijn vrouw alleen het huishouden doet, en voor de hond zorgt.


Als Henry naar New York vertrekt en zijn vrouw achterlaat met een doodzieke hond, begint het verhaal. Vanuit het perspectief van Elisabeth wordt een relaas uit de doeken gedaan dat eigenlijk heel oppervlakkig lijkt, en over dagelijkse, realistische voorvallen lijkt te gaan. Maar omdat Elisabeth steeds labieler wordt en tegelijk af en toe weer grip op haar leven weet te krijgen, krijgt de lezer een gevoel alsof we een absurdistische roman lezen. Haar alleenzijn en de dood van de hond, veroorzaken twijfel aan haar Zijn: wie is ze eigenlijk?  Bestaat ze wel buiten Henry?
Als Henry terug komt, stelt hij iets voor wat voor hem blijkbaar logisch is maar voor haar absoluut not-done.  Het verergert de situatie, en verbetert het tegelijk.

Emily Kocken speelt met taal: haar personages zijn Pools-Duits en Amerikaans, maar spreken Nederlands, een gegeven waar ze volop gebruik van maakt.  Door bovendien het verhaal te laten vertellen door Elisabeth is er geen duidelijke doorloop. Zij beleeft feiten, maar denkt daar het hare bij. Zij hoort wat anderen zeggen en interpreteert en becommentarieert. Daardoor is het een speelse tekst geworden, waar je als lezer je gedachten bij moet houden. De enige keer dat het een keurig uitgeschreven stuk tekst is, is als Elisabeth een brief schrijft aan de overbuurman.
Daarnaast zijn er de gedichten: van bestaande dichters maar ook Elisabeth zelf dicht, al vindt Henry haar wrochtsels maar niets.
Ook zijn er de mooie zinnen, de rake manier van iets vertellen, zoals wanneer Elisabeth uit het raam kijkend eerst niemand ziet, en dan ineens twee buurvrouwen: ‘Ik heb hun landing gemist’.
Of deze: ‘Welke straat is in staat mij meer in de steek te laten dan de straat waar ik sinds jaar en dag in stilte hoop dat heimwee mij verlaat?’
De scènes in het park, waar Henry met een jas aan komt zetten, Elisabeth haar schoenen achterlaat, en de openbare orde verstoort, waardoor ze tenslotte (voor haar voor de tweede keer) op het politiebureau belanden, ik vind ze meesterlijk!

Het is een prachtig debuut, over twee mensen en een hond met tussen de regels door de beschrijving van het leven van kunstenaars en hun plaats in de maatschappij.


ISBN 9789021446639 | Paperback | 352 pagina's | Querido | juni 2013

© Marjo, 23 juli 2013


Lees de reacties op het forum en/of reageer: