Wat Odette niet vertelde
(maar James allang wist)
Edward Kelsey Moore

Een lekker feelgoodbook over drie vriendinnen van middelbare leeftijd, Odette, Clarice en Barbara Jean, bijgenaamd The Supremes.
Ze zijn al vanaf de zestiger jaren van de vorige eeuw vriendinnen en ontmoeten elkaar nog steeds, al is het veertig jaar later, wekelijks bij Earl's All-You-Can-Eat om weer even helemaal bij te praten.

De kogelronde Odette is het meest onverschrokken van de drie, ze stapt overal op af en deinst nergens voor terug. Ze is recht op de man af, windt nergens doekjes om maar is doodgoed en goudeerlijk. Ze is getrouwd met James, politieman van beroep, die zichzelf elke dag gelukkig met haar prijst. Odette heeft regelmatig lange nachtelijke gesprekken en eetfeestjes met haar overleden moeder en de eveneens overleden Eleanor Roosevelt. Het gaat er gezellig aan toe, Eleanor maakt flink gebruik van haar heupflesje, wat regelmatig hilarische gesprekken oplevert.
Odette's moeder was haar hele leven een toegewijde hasjroker, iets wat Odette later nog goed van pas komt.
Clarice is getrouwd met Richmond Baker, de charmante knappe man die het niet zo nauw neemt met de huwelijkstrouw.
Barbara Jean is de 'Diana Ross' van The Supremes, slank en beeldschoon als ze is. Haar man Lester heeft goed geboerd en ze kan zich alles veroorloven wat ze zich maar wenst. Maar gelukkig is ze niet, ze heeft een zware tijd achter de rug en drinkt stiekem doorheen de dag wodka, dat ruik je niet... maar haar vriendinnen hebben het wel in de gaten.

Odette is de rots in de branding, de steun en toeverlaat van Clarice en Barbara Jean. Maar dan wordt ze ernstig ziek, het is maar de vraag of ze het haalt, en dan heeft Odette haar handen meer dan vol aan zichzelf. Haar moeder laat ook doorschemeren dat ze mogelijk binnenkort wel in haar wereld zal komen te wonen. De arme James die zo stapelgek op zijn vrouw is wringt zich in allerlei bochten om haar bij te staan.
En zoals elk nadeel zijn voordeel heeft is dat nu ook het geval. Dankzij de liefdevolle houding van James ziet Clarice dat Richmond zichzelf altijd als nummer één heeft gezien, alles draait om hem. Ze kiest, na jaren ellende en oogluikend alle slippertjes van haar man toestaand, eindelijk voor zichzelf. Tot haar verbazing ziet Richmond haar dán pas eindelijk staan, hij is er zelfs kapot van dat ze weg is en gaat eindelijk moeite voor haar doen.
Ook Barbara Jean zal haar eigen strijd moeten leveren, de vriendinnen staan haar bij, maar ze zal zelf toch alles onder ogen moeten zien en een nieuw leven moeten opbouwen, zonder die vermaledijde drank.

Het is een vlot geschreven verhaal. Vooral Odette, haar moeder en de aangeschoten Eleanor Roosevelt zijn geweldige beklijvende personages. Toch zijn ook Clarice en Barbara Jean met al hun plus- en minpunten levensecht neergezet. Middels flasbacks vertellen de drie vrouwen over hun leven en daardoor weet je wat er in hun omgaat en hoe ze tegen de wereld aan kijken. Ze hebben pittige tijden doorstaan maar de onvoorwaardelijke vriendschap heeft hen alle drie overal doorheen geholpen. Soms moet je even raden wie er aan het woord is, maar dat duurt steeds maar kort. Voor je het weet leef je weer mee met een van de drie vrouwen.

Het boek wordt vergeleken met een Keukenmeidenroman van Kathryn Stockett maar dat heeft toch een andere, serieuzere toon dan dit boek. Het boek van Stockett is veel meer gericht op racisme, op het feit hoe neerbuigend omgegaan wordt met zwarte dienstbodes, wat zij allemaal te verduren krijgen. Odette, Clarice en Barbara Jean hebben eveneens een donkere huidskleur maar het thema racisme komt in dit boek niet voor. De enige geldende vergelijking is misschien dat ook in dit boek de kracht van vrouwen en hun vriendschappen duidelijk naar voren komt.
Al met al een lekker wegleesboek dat door veel mensen gewaardeerd zal worden.

ISBN 978903251348P | Paperback | 350 pagina's | Uitgeverij De Kern | oktober 2013
Vertaald door Els Franci-Ekeler

© Dettie, 12 oktober 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer: