Dimitri Verhulst
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten
‘Het is niet moeilijk om in Senegal roemloos te sterven. Wij doen het allemaal.’
Dit kleine boekje met de niet in verhouding staande titel was in 2011 het boekenweekgeschenk van de Bijenkorf. Die titel zegt al de helft: er is slechts een enkele persoon aan het woord. Dat blijkt een Senegalese vrouw te zijn, Seynabou heet ze. Ze is een jonge vrouw die haar geld verdient aan de mannen, maar zich absoluut geen hoer wil noemen. Ze is een ‘gazelle’.
Waarom is ze gewend tegen zichzelf te praten? Ze heeft in de periode voorafgaande aan het verhaal dat ze de lezer nu vertelt, in de cel gezeten. Dat verhaal is niet niks: ze heeft een avond, niet eens een nacht, in het gezelschap verkeerd van een Vlaamse wielrenner, Jens de Gendt. Natuurlijk kende zij zijn naam niet, en wist niets van zijn beroemdheid in België. Voor haar was hij een toerist, eentje met geld, en niet eens onknap. Ze slaat hem aan de haak, maar de avond loopt niet goed af. En omdat ze tenslotte is wie ze is, raakt ze er meer bij betrokken dan ze ooit had durven denken.
Ze vertelt het verhaal vanuit de kamer waar alles gebeurde, ze is daar alleen. Maar dit zal geen reden zijn dat ze gewend is tegen zichzelf te praten, het wordt uit haar verhaal duidelijk dat ze niet veel vrienden had.
Het verhaal is dat van wielrenner Frank Vandenbroucke ( sorry, ik ken de naam ook niet…).
‘Toen zei hij het. Daar vernam ik het voor het eerst. Dat hij wielrenner was. Meer nog: dat hij één der grootste en meest geliefde renners was die zijn landje ooit had grootgebracht. En hij liet zijn naam van zijn tong rollen, tegen zijn zin wellicht, omdat hij het gewend moest zijn dat zijn naam van andermans tongen rolde. Een veel te lastige naam, ik hoorde niet waar de voornaam eindigde en de familienaam begon en deed geen enkele moeite om hem te onthouden, ontmoedigd als ik was door de ijselijke klanken.’
Het verhaal blijkt een mix van fictie en feit. Verhulst maakt er een eigen verhaal van door het te vertellen vanuit het brein van het hoertje, dat meer verstand heeft dan de wielrenner. Tussen de woorden door lezen we ook over de omstandigheden die het leven zwaar maken in Senegal. Het eten in de gevangenis is beter dan ze thuis gewend is…
Een klein maar fijn verhaal.
Achterin:
’Als literatuur aan de slag gaat met het ware leven mag het niet worden uitgesloten dat er iets van doorsijpelt in haar geschriften. Maar het zou volkomen onjuist zijn en zelfs gevaarlijk zijn om de reminiscentie te nemen voor de eigenlijke werkelijkheid.'
ISBN 9789025438012 | Hardcover | 96 pagina's | Atlas Uitgeverij | augustus 2011
© Marjo, 11 maart 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
