Un aller simple
Didier van Cauwelaert

Een enkele reis, het lijkt alsof het de reis is die de ik-persoon moet gaan maken. Hij is een straatschoffie, opgegroeid bij de zigeuners, maar niet een van hen. Hij is gevonden in een  Citroën Ami 6 (vandaar zijn naam), waarin zijn ouders dood lagen. Een zigeuner nam hem mee, en hij werd tot zijn twaalfde naar school gestuurd. Daarna moest hij de kost mee verdienen en hij werd volleerd autoradiojatter.

Op de dag dat hij, tegen de zin van de zigeuners, trouwt met een van hun meisjes – die ze overigens zelf niet meer willen, omdat ze geen maagd meer is- wordt hij opgepakt. Waarschijnlijk verraden door zijn eigen mensen, die hem evenwel niet als een van hen beschouwen. Zijn - valse - papieren laten een Marokkaanse identiteit zien, en zodoende wordt hij op het vliegtuig gezet. Naar Marokko. Naar waar hij vandaan zegt te komen. Onder begeleiding van Jean-Pierre Schneider, een jonge man die van achter zijn bureau vandaan gehaald wordt om deze missie te vervullen. J

ean-Pierre is een zachtmoedige man. Hij voelt wel dat er iets schort aan het verhaal van Aziz, maar wil hem toch graag geloven. Dus gelooft hij dat Aziz afkomstig is uit een of ander geheim dal, waar wijze mannen wonen. Dat dal mag niet blootgesteld worden aan de grote boze wereld. Jean-Pierre vindt het verhaal wel mooi klinken, dus hij doet zijn best om zijn protegé daar af te leveren, zoals de opdracht luidt.
Ook al moet hij dan accepteren dat hij zijn  vrouw kwijt is. Want zijn Clémentine wil meer van hun huwelijk dan hij kan geven. Telefonisch probeert Jean-Pierre nog te redden wat er te redden valt, maar eenmaal in Marokko valt zijn verbinding weg.

Aziz die zijn lot heeft geaccepteerd, ziet de strijd van zijn begeleider aan en voelt zich verantwoordelijk. Als hij Valérie ontmoet, ziet hij de oplossing voor alle problemen. Ook die van Valérie zelf...
Ze gaan met z’n drieën op reis, de enkele reis, die heel anders zal verlopen dan de bedoeling was. En die ook niet de reis van Aziz blijkt te zijn. Een enkele reis naar het noodlot.

Dit is een ontroerend verhaal, over mensen die dromen najagen. Over mensen die het beste uit zichzelf proberen te halen, maar het moeten doen met wie ze zijn. Er zit ook een satirisch element in: over de omgang met allochtonen.
Het deel dat Aziz schrijft is vooral spreektaal, hij heeft tenslotte maar beperkte scholing. Dom is hij evenwel niet. Jean-Pierre hanteert duidelijk de toon van een gestudeerd man.

‘C’était comme un espoir avant la fin du monde, le début de quelque chose  qui ne savait pas que ça ne servirait à rien, la naissance d’ un bonheur qui s’arreterait tout de suite.’

ISBN 9782253138532 | Paperback | 118 pagina's | Noordhoff Uitgevers | 2000
Eerste uitgave: 1994

© Marjo, 18 januari 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer: