Denis Johnson
Categorie: Recensies Volwassenen
Treindromen
Robert Grainier, 35 jaar oud, ziet hoe enkele spoorwegarbeiders de Chinees mee de berg op sleuren, duidelijk om hem van de brug in aanbouw te gooien, vijftien meter boven de rivier. Waarom hij dat deed weet hij niet, maar hij grijpt een voet van de Chinees beet en helpt mee.
Dit voorval schetst een vreemde wereld. Niet alleen is de daad vreemd – of de Chinees inderdaad om het leven komt blijft onduidelijk - maar het feit dat zoiets gebeurt, dat hij als voorbijganger zomaar meedoet: een compleet andere wereld, ruw, rechteloos, wreed zelfs.
In die wereld leeft Robert Grainier, in Idaho, Amerika, in het begin van de vorige eeuw.
Als jong kind wordt hij per trein naar Idaho gestuurd, alleen, zijn ouders zijn uit beeld. Dood?
Bij een oom en tante groeit hij op, zonder eigenlijk iets van afkomst of zelfs van een geboortedatum te weten. Tegen de tijd dat hij zou willen weten wie hij eigenlijk was, waren ook de oom en tante al overleden. Hij voert weinig uit, zwerft als het ware door het leven. Men let ook niet op hem. Eenzaam en alleen, het zal zijn lot zijn. Nauwelijks bekend, nauwelijks bemind. Maar hij was er wel degelijk.
Na bovenvermeld voorval wandelt hij naar Meadows Creek, koopt een medicinale drank en wandelt weer terug naar de hut waar hij woont met zijn vrouw Gladys en pas geboren dochtertje Kate.
Dat wandelen klinkt leuk, maar het zijn vele kilometers, en het is heet. Midden in de bossen ligt de hut die hij zelfgebouwd heeft op een door hem zelf ontgonnen stuk grond. Om de kost te verdienen moet hij zijn vrouw en dochter achterlaten om te gaan werken bij de bosontginning.
Als het drama zich afspeelt, is hij dus niet thuis. Er is een felle bosbrand. Gladys en Kate zijn verdwenen. Hebben ze nog hulp gezocht? Zijn ze gevlucht? Waarheen dan?
Er zijn nog een paar voorvallen in Roberts leven waardoor hij beseft dat hij niets is en niets kan. Waarom leeft hij eigenlijk? Wat is de nut van het bestaan? Het einde is precies in de stijl van zijn hele leven: onbekend, ongekend. Door niemand gemist.
Het verhaaltje gaat over een man, maar eigenlijk is Amerika, dat speciale gebied in die speciale periode de hoofdpersoon van het boek. Je krijgt als lezer een beeld van een tijd die niet meer bestaat, een landschap dat vandaag de dag toeristen trekt en lang niet meer zo onherbergzaam is als het toen was.
De titel is voor mij niet duidelijk. De aanleg van het spoor is wel een deel van het verhaal, maar 'dromen'???
Denis Johnson (1949) kreeg in 2007 de National Book Award voor zijn Vietnamroman ‘Een zuil van rook’. Deze kleine romen werd in 2012 genomineerd voor de Pulitzerprijs.
ISBN Â 9789041425652 | Hardcover | 92 pagina's | Ambo|Anthos Uitgevers | februari 2014
Vertaald uit het Engels door Maarten Polman
© Marjo, 16 juni 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
