David Nicholls
Wij
Met zijn zoon Albie heeft hij een haat-liefde verhouding. Hoe hard Douglas zijn best ook doet, het wil maar niet echt lukken tussen die twee. Er is geen klik zoals Albie en zijn moeder wel hebben.
Douglas beseft dat hij nog één kans heeft. Tijdens de culturele reis door Europa die ze gepland hebben als afscheid voor Albie zal hij er alles aan doen om zijn vrouw van gedachte te doen veranderen en het respect van Albie te winnen. Hij regelt en plant en boekt alles uiterst zorgvuldig. Het zal een fantastische reis worden langs de grote Europese steden, te beginnen in Parijs, waar hij en Connie geweldige herinneringen aan hebben...
Maar natuurlijk laat niemand zich dwingen. De zeventienjarige Albie wil eigenlijk helemaal niet mee met zijn ouders, hij gaat liever met vrienden naar Ibiza, en laat dat tijdens de reis duidelijk merken ook. Hij ligt dwars, moppert aan een stuk door en wil in zijn eentje de stad verkennen, zonder ouders. Connie vindt natuurlijk dat Albie zijn eigen gang moet kunnen gaan, dat deed zij op die leeftijd ook. Connie wil zelf ook gewoon genieten en veel meer aan het toeval over laten, maar Douglas loopt met zijn reisgidsen rond en ziet nauwelijks iets. Een bezoek aan een museum maakt hem zenuwachtig, hij voelt zich ontheemd als hij kunst ziet, hij snapt ook niet wat Connie en Albie er aan vinden. De strakke planning van Douglas maakt dat hij zich nergens ontspannen voelt. Hooguit 's avonds op een terras met een drankje en lekker eten wil dat nog wel lukken.
Het is Douglas die ons het verhaal vertelt. Hij switcht van heden naar verleden en zo leren we hem langzamerhand goed kennen. Hij vertelt over de heerlijke, zorgeloze tijd toen Connie en hij elkaar nog aan het ontdekken waren. Hoe verbaasd hij was en hoe wonderlijk hij het vond dat uitgerekend zij, die stralende, leuke, knappe, levenslustige vrouw met hem, die saaie wetenschapper verder wilde. Hij probeert zich te verdiepen in kunst, zij toonde belangstelling voor zijn werk, waar hij haar een rondleiding gaf. We lezen hoe enorm gelukkig hij was.
We leren hem echter ook kennen als een man van starre principes, hij is weinig flexibel, alles moet logisch zijn, hij moet het nut van dingen in zien, er is weinig spontaniteit te vinden bij Douglas. Maar toch weet je dat hij het allemaal zo goed bedoelt, hij wil zo graag dat iedereen gelukkig is, hij doet zo zijn best, hij helpt zijn vrouw door een erg zware tijd heen met alle liefde die hij in zich heeft. Hij wil een goede toekomst voor Albie en is daardoor vrij streng tegen hem, wat natuurlijk helemaal verkeerd uitpakt. We lezen hoe zijn werk hem opslokt en uitput waardoor hij thuis minder de vriendelijke man kan zijn die hij wil zijn... Hij is onbeholpen, maakt slecht vallende opmerkingen en verkeerde grappen. Met andere woorden, we lezen hoe Connie tot haar uitspraak kwam, maar is haar beslissing definitief?
Ondertussen gaat de reis door, de zo zorgvuldig geplande reis, die helemaal in het water valt als Albie er vandoor gaat. Tot ieders verrassing, inclusief de zijne, gaat Douglas hem achterna. Hij heeft iets goed te maken en er is niets of niemand in de wereld die hem tegen kan houden, zelfs Connie niet, en dat zorgt voor een avontuurlijk, spannend, ontroerend verhaal met een onverwachte ontknoping.
Het is een prettig boek om te lezen, het verhaal heeft vaart en door het herhaaldelijk switchen van toen naar nu blijft het boeien. Het bezoek aan de steden is een aangename toevoeging aan het verhaal. Er wordt zelfs gefietst door Amsterdam!
Kortom, het is een heerlijk feelgood boek, waarbij je tijdens het lezen langzamerhand gaat houden van die stuntelende, klunzige, liefdevolle Douglas.
ISBN 9789022571354 | Hardcover | 416 pagina's | Uitgeverij Boekerij | februari 2015
© Dettie, 25 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
