Zeitoun
Dave Eggers

Abdulrahman Zeitoun en zijn vrouw Kathy wonen, samen met hun vier kinderen, in New Orleans. Op de radio zijn voortdurend waarschuwingen over de aankomende orkaan Katrina. Iedereen wordt aangeraden de stad te verlaten. Zeitoun en Kathy reageren vrij laconiek, het is de zoveelste orkaan en ze handelen inmiddels in een soort routine. Kathy vertrekt met de kinderen naar familie en Zeitoun blijft om het huis en het bedrijf te beschermen.
Kathy heeft er een hekel aan dat Zeitoun altijd weigert mee te gaan maar ach, het is altijd goed gegaan.
- Wij als lezer weten hoe erg de orkaan is geweest dus inwendig hoop je wel dat Zeitoun meegaat met vrouw en kinderen. -  Maar Zeitoun heeft een goedlopend eigen bouwbedrijf en veel mensen willen nog graag dat hij hun huis extra beveiligd d.m.v. dichttimmeren van ramen etc.

In zijn eigen huis ondergaat Zeitoun de orkaan en alles lijkt goed te zijn gegaan, de schade valt mee tot zijn en Kathy's opluchting. Er volgt een drukke dag en Zeitoun valt als een blok in slaap. Maar als hij de volgende dag wakker wordt staat New Orleans  blank. De dijken zijn doorgebroken.
Gelukkig heeft Zeitoun een tweedehands roeiboot en daarmee peddelt hij door de ondergelopen straten. Zijn mobieltje doet het niet meer maar bij een kennis blijkt, wonderbaarlijk genoeg, de telefoon het nog te doen. Zo kan hij toch Kathy bellen. Ze spreken af dat hij haar elke dag om twaalf uur belt.

Aanvankelijk voelt Zeitoun zich geweldig. Hij lijkt voorbestemd geweest om achter te blijven. Dagenlang peddelt hij door de omgeving. Hij redt mensen die onmogelijk hun huis uit konden komen. Hij geeft elke dag  achterlaten huisdieren te eten. Hij denkt aan zijn jonggestorven broer, de zwemkampioen, de held van de familie. Hij hoopt door zijn werk na de orkaan die heldendaden te evenaren.
Kathy waarschuwt Zeitoun, hij is moslim en afkomstig uit Syrië, zijn uiterlijk kon hem wel eens tegenwerken, ondanks dat hij een Amerikaan is. Maar Zeitoun gelooft in zijn land en vooral in zijn stad waar hij zoveel gebouwen heeft helpen opknappen, waar hij zoveel mensen heeft leren kennen, waar hij een uitstekende naam heeft opgebouw.
Maar de optimistische roes waarin Zeitoun verkeert, veranderd langzamerhand in een nachtmerrie. Het aanvankelijk heldere water gaat stinken, de ramp is enorm en er worden steeds meer meldingen van plunderingen door gewapende groepen gemeld. Het leger wordt ingezet, de sfeer wordt steeds grimmiger en Zeitoun verdwijnt... De hel barst los...

Het boek van Dave Eggers vertelt een waargebeurd verhaal. Eggers had over de familie Zeitoun gelezen en nam contact met hen op. Al snel bleek dat hun verhaal veel meer omvatte dan hij aanvankelijk gedacht had, wat uiteindelijk resulteerde in dit boek. Wat de familie Zeitoun overkomt is mensonterend, dankzij onervaren agenten, opgefokte militairen en  een slecht hulpsysteem, het is de waanzin ten top. Als je niet wist dat het  waargebeurd  is, zou je denken dat fantasie van de schrijver wel erg op hol is geslagen.
De toon is erg afstandelijk, maar toch, had Dave Eggers het met veel sentiment gebracht dan had het verhaal niet zo'n impact gehad dan het nu heeft. Het is een verhaal over de kracht van mensen die ongelofelijke dingen meemaken. Het is een boek dat de impact van de denkbeelden van  Bush weergeeft en zeer tot nadenken stemt.

ISBN 9789048803057 | Gebonden | 400 pagina's | Lebowski Publishers | november 2009
Vertaling: Maaike Bijnsdorp en Lucie Schaap

© Dettie, 07 februari 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer: