Cormac McCarthy

Toon alleen recensies op Leestafel van Cormac McCarthy in de categorie:
 

De weg De weg


Een man en een jongen. Vader en zoon. Samen lopen - het is vaak meer strompelen-  ze over de Amerikaanse wegen. Op weg naar het Zuiden. Waarom? Wie zijn ze? Waar zijn ze? Waarom zijn ze daar? Wat is er gebeurd?  Zijn er nog andere mensen? Welk jaar is het? Deze en nog veel meer vragen komen in je op als je begint te lezen. Maar er zijn geen antwoorden. Zelfs de zoon, die toch door zijn vader 'genoemd' kan worden, blijft 'de jongen', ook voor hem.

De vader is gekozen als verteller, maar er is ook niemand anders die zou kunnen vertellen. Het kind? Hoe oud is hij? Hij kan een beetje lezen, hij lijkt best wijs in de gesprekjes die hij en zijn vader hebben, maar hoe kun je in deze absurde omstandigheden bepalen hoe oud een kind is? Af en toe en alleen in het begin zijn er nog herinneringen aan een vrouw, de moeder. Een vrouw die er voor koos om zelfs niet een poging te wagen om te overleven.

Dus trekken de twee samen naar het Zuiden, in barre weersomstandigheden, want niet alleen de omgeving is veranderd in een dor en doods landschap. Steden zijn vervallen en verbrand, auto's zijn achtergelaten op de wegen of zijn blijven steken met de chauffeurs er nog in, verkoolde, verdroogde resten. Er is overal al geplunderd, gewassen zijn er niet meer, geen fruit aan de bomen, slechts af en toe vinden de twee nog wat waarmee ze zich in leven kunnen houden. Schuilplaatsen zijn schaars, moderne gemakken zijn er natuurlijk helemaal niet meer.

De man heeft een pistool. Met twee kogels. Bedoeld als zelfbescherming. Zou hij het wel kunnen gebruiken? En als er later nog maar één kogel in de lader zit, wat zou hij dan moeten doen?
Soms komen ze andere mensen tegen, meestal zijn dat 'slechten' zoals de jongen ze noemt. Ze proberen hen te ontwijken. Soms komen ze ook mensen tegen die net als zijzelf proberen te overleven. De man wil ook hen ontwijken, in dit soort omstandigheden wordt iedereen een overlever, een egocentrisch iemand. Maar de jongen is zijn geweten.

Zijn wij nog steeds de goeden? zei hij.
Ja. Wij zijn nog steeds de goeden.
En dat zullen we ook blijven.
Ja. Dat zullen we ook blijven.
Oké


Een gruwelijk maar indrukwekkend verhaal. En vooral ook een menselijk verhaal. Het is de waarheid, de ultieme waarheid die overblijft als de beschaving verdwijnt.

'Toen hij opstond en zich omdraaide om terug te gaan was de jongen wakker geworden en was het dekzeil van binnen verlicht. Daar in het donker zag het fragiele blauwe vlekje er uit als het bivak van een laatste expeditie aan de rand van de wereld. Een onderneming die nauwelijks uit te leggen viel. En dat was het ook.'


ISBN 9789029572453 | Paperback | 176 pagina's | De Arbeiderspers | januari 2010
Vertaald door Vertaald door Guido Gol

© Marjo, 23 juli 2010


Lees de reacties op het forum en/of reageer: