Colum McCann

Toon alleen recensies op Leestafel van Colum McCann in de categorie:
Colum McCann op internet:

 

Laat de aarde draaien Laat de aarde draaien


'De aarde draait. Wij struikelen verder. Het is genoeg.'

De omlijsting van dit veelomvattende boek is gebaseerd op een feit: het verhaal van de koorddanser, Philippe Petit, die in 1974 tussen de Twin Towers zijn koord gespannen heeft en zijn groeiend publiek daar helemaal
beneden verstomd laat staan: hij danst op het koord, hij gaat er op liggen, en nee, hij valt niet...
Hij niet.

Colum McCann laat de danser drie maal voorbij komen in zijn boek, en schetst tussendoor het verhaal van New York in het eind van de twintigste eeuw. Een doorsnee van de New Yorkse bevolking, mensen van allerlei afkomst, kleur en stand komen voorbij in drie boekdelen, onderverdeeld in drie hoofdstukken waarin de verschillende verhaallijnen gescheiden verteld worden.
De stunt van de danser verandert de levens van velen, zoals de hoofdpersonen uit dit boek. Het verhaal van de Ierse broers is het eerste verhaal: De jongste van de twee, Corrigan genoemd, is al jaren in de grote stad, in de Bronx. Zijn broer komt hem bezoeken vanuit Ierland, en hoewel hij aanvankelijk schrikt van de omgeving waarin en de manier waarop Corrigan leeft, raakt hij langzamerhand steeds meer betrokken  bij de kleurrijke figuren om hen heen: de hoeren en de junks. Corrigan hoort bij een evangelische sekte, en leidt een leven als een heilige. Tot hij verliefd wordt op een weduwe. Maar voor hij kan zondigen tegen zijn geloof en tegen zichzelf, raakt hij betrokken bij een auto-ongeluk, samen met een van zijn beschermelingen: Jazzlyn.
Met dit voorval, dat de schrijver op meesterlijke wijze laat vertellen door de twee broers, eindigt voorlopig het eerste verhaal.

Het tweede verhaal gaat over Claire en haar man de rechter. Zij hebben hun enige zoon verloren in Vietnam en gaan daar ieder op een eigen manier mee om. Claire heeft door middel van een advertentie met enkele andere treurende moeders een praatgroepje opgericht, een allegaartje vrouwen, Zij komen nu voor het eerst in haar huis bij elkaar. Claire woont evenwel in een sjiek appartement, ze is welgesteld en vindt het moeilijk dat zulk verschil in stand nu zo duidelijk is. Haar verdriet is er natuurlijk niet minder om.


Het derde verhaal brengt de lezer indirect terug bij het ongeluk van Corrigan: zijn bus werd geraakt door de auto van Lara en Blaine, twee artistiekelingen die buiten New York wonen, en na een nacht met veel drugs
en drank terugkeren naar huis. Zij zijn doorgereden na het ongeluk, iets waar Lara het erg moeilijk mee heeft. Blaine echter vindt dat hij geen schuld had, dus ook niet hoefde te stoppen.

Na weer een stuk koorddanser, komen in boek twee achtereenvolgens een graffitizoeker, een groep hackers en de moeder van Jazzlyn, net als haar dochter een hoer, aan het woord. Zij staan min of meer los van de andere verhaallijnen, maar er zitten veel raakpunten in. Natuurlijk ook de koorddanser, die het hele boek tenslotte dragen moet.

In het derde boek kan de rechter laten zien hoe hij met zijn verdriet omgaat, komt de vrouw op wie Corrigan verliefd was aan het woord en komt een van de vrouwen uit het praatgroepje meer naar voren.

De onderlinge verhaallijnen zijn ingenieus met elkaar verweven, alles klopt, alles past. Colum McCanns boek omvat heel veel, en kan met recht een van de beste romans over New York genoemd worden, zoals op de flap te lezen staat. Dat de koorddanser de levens van de personages veranderd zou hebben, komt niet altijd duidelijk naar voren. Soms moet je het met een enkel kort zinnetje doen, soms is zijn verhaal uitgebreid verweven met een van de verhaallijnen. Maar hij is er wel continu.
McCann past bij ieder personage zijn stijl en taal aan, staccato versus beschrijvende stukken, hij wisselt van vertelperspectief, beschrijft zijn personages kleurrijk, er is humor, er is drama, kortom: een boek waar alles in zit. Qua thematiek is niets menselijks hem vreemd, maar verdriet is het voornaamste, zonder overigens dat het een somber boek is geworden. Complex en eenvoudig tegelijk, als in een web word je als lezer gevangen door
McCann.


'Ik rende de gladde treden in het trappenhuis af. Enorme vette krullen graffiti op de muren. Vleugen hasjrook. Gebroken glas op de benedentrap. Stank van pis en kots. De binnenplaats over. Een man hield een pitbull aan
een trainingslijn. Hij leerde hem bijten. De hond hapte naar zijn arm: de man had enorme metalen armbanden om zijn polsen. Het gegrom rolde over de binnenplaats. Corrigan reed zijn bruine bus, die langs de weg geparkeerd stond, achteruit. Ik sloeg tegen de ramen. Hij keek niet op of om.'

'En toen ineens, achter de helikopter, zag ik dat stipje. Niet groter dan een vlieg, ik zweer het. Maar het was een man.'
'een man?'
'Iets als een engel?"zegt Gloria.
'wat voor man?"
'Vloog hij?'
'Waar?'
'Ik krijg er de zenuwen van.'
'Het was een vent.' zegt Marcia, 'op een draad.' 


ISBN 9789022324532 | Paperback | 413 pagina's | Uitgeverij De Harmonie | december 2009

© Marjo, 05 januari 2010


Lees de reacties op het forum en/of reageer: