Missy
Colleen McCullough

Deze novelle speelt in de Blue Mountains in Australië. Een dal waar sprake van is in het boek bestaat echt, en het dorpleven zoals McCullough dat beschrijft is ook echt. Zij het van ouder datum, voor de tijd van de huishoudelijke industriële revolutie, begin jaren twintig.

Het dorp Byron is gesticht door een Hurlingford, die weg was van Lord Byron. Alle straten hebben namen die met de dichter verband houden. Sir William had een groot gezin, en ook zij brachten veel kinderen ter wereld, zodat nu het dorp vrijwel alleen bewoond wordt door leden van de Hurlingfordclan. Het is een patriarchaat: mannen hebben alle macht in handen, de vrouwen waren er alleen om te trouwen en kinderen te krijgen.

De hoofdpersoon in het verhaal is de achterkleindochter van Sir William, en zij is de dochter van Drusilla (Sir William had een voorkeur voor Latijnse namen). Missy woont met haar moeder en diens zus in een oud huis dat Missalonghi heet. Omdat ook hun zaken zoals de gewoonte was beheerd werden door de mannen van de familie hadden deze drie vrouwen het niet breed. Missy is bovendien niet groot en blond zoals de meeste Hurlingfordvrouwen, en het is dus niet zo vreemd dat zij, gedoemd door haar uiterlijk, gebrek aan geld, en kansloze omgeving op haar vierendertigste nog vrijgezel is. Er lijkt ook weinig verbetering in haar situatie te komen. En zo is het enige lichtpunt in haar leven de bibliotheek van het stadje, waar ze boeken kan lenen die haar meenemen naar romantischer oorden, waarbij ze kan wegdromen met de heldin die haar prins op het witte paard gaat veroveren. Op de dag dat een vreemdeling zijn intrede doet in het dorp - hij heeft een vallei gekocht en gaat daar een huis bouwen- verandert alles.

Missy ziet in hem de held uit haar boeken en ineens heeft ze de kracht om uit haar leven te stappen. Het was de aanzet die ze nodig had: ze gaat tegen haar moeder en tante in, doet niet meer braaf wat haar gezegd wordt, en zet zodoende niet alleen haar eigen leven maar dat van alle Hurlingfordvrouwen op zijn kop. En de mannen die zich veilig waanden, zijn gedwongen met lede ogen toe te kijken.

Colleen McCullough is een goed verteller. Ze geeft duidelijke beschrijvingen van de omgeving, en van de karakters. Het enige 'vreemde' is de persoon van Una, de bibliothecaresse. Wie is zij? Een waarom heeft de schrijfster haar zo wazig gehouden? Het geeft het boek dat eigenlijk heel realistisch is ineens een magisch tintje, en in dit geval is het jammer, want het voegt niets toe.

De schrijfster, afkomstig uit Australië, is bekend van 'de doornvogels'. Toen ik ging speuren naar wat er zoals nog meer te leen was in de bibliotheek, kwam ik  vooral ook 'Grote-letterboeken tegen. Dat betekent eigenlijk dat het vooral gelezen wordt door oudere dames; grote letterboeken zijn meestal de zoetsappige romannetjes, streekromans, of familieverhalen. Ik verwachtte dus geen literair boek. Maar dat viel mee, niet dat het een hoogstaand literair werkje is, maar het deed me denken aan Jane Austen en dat was toch niet de minste. De vergelijking met Austen gaat op in zoverre dat de hoofdpersoon in dit verhaal niet langer een dociel  vrouwspersoon wil zijn dat zich voegt naar de normen van de tijd. Ze gaat zelf denken, en daarnaar handelen. Uit het keurslijf van haar omgeving ontsnappen. Al met al toch een heel aardig boek.

ISBN 9052510040 | Paperback | 171 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | 1989
'the ladies of Missalonghi'  Vertaald door Marielle de Kuyper-Snel

© Marjo, 26 juni 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer: