Claudia Schreiber
Zoet als zure kersen
Zo loopt ze al jaren rond in de boomgaard als ze vrij is van school. Pas als ze ouder wordt, begint ze in te zien dat het geen gunst is, maar dat haar moeder haar uit de buurt wil hebben. Ze heeft geen vader, en waarom ze er eigenlijk is wordt haar niet duidelijk. Haar opa, die bij hen woont (of is het andersom?) is ook niet echt een opvoeder, al lijkt hij meer aandacht voor haar te hebben dan haar moeder. Maar opa en haar moeder hebben zo hun eigen dromen, en als ze de kans krijgen daar iets mee te doen, denken ze geen moment aan Annie.
Nu is zij zelfstandig, ze redt zich wel, maar om als dertienjarige in je eentje de kersenoogst binnen te moeten halen en dan ook nog het huishouden te doen, dat is te veel gevraagd. Als ze hulp vraagt aan haar enige, ietwat eigenaardige ‘vriendin’ loopt alles danig uit de hand.
En dan komt Paula in haar leven. Hoewel Annie het aanvankelijk als iets onoverkomelijks ziet, blijkt ze de situatie uitstekend aan te kunnen. Maar daar twijfelen de dorpsgenoten aan.
Het verhaal van Paula lezen we ook: zij is het tegendeel van Annie: waar het ene meisje meer vrijheid heeft dan ze aankan, wordt het andere meisje – iets ouder – zo strak gehouden dat die de eerste de beste kans aangrijpt om eens uit de band te springen. Met vervelende gevolgen. Hun levens raken elkaar, net lang genoeg om beider bestaan danig los te schudden, om daarna weer ieder huns weegs te gaan. Er zijn nog een paar personages die kleur verlenen aan het verhaal. Behalve de opa die zich weer jong waant, en de moeder die zich erg teleurgesteld voelt in het leven, is er de dorpsgek, Galle, en de apotheker, die op de achtergrond de nodige hand- en spandiensten verricht.
Het is een erg fantasierijk verhaal, dat zich afspeelt in Duitsland, in een klein dorpje, waar een soort ouderwetse dorpsgeest heerst. Annie woont blijkbaar ver genoeg weg: men ziet niet wat er gebeurt, of men doet alsof de neus bloedt. Alleen Galle en de apotheker hebben aandacht voor het meisje, voor beide meisjes. Voor allebei is het een 'coming of age' verhaal: Annie en Paula worden al op jonge leeftijd geconfronteerd met een moeilijke keuze. Daarna zullen ze niet meer zijn wie ze waren.
Het is een verhaal met humor, dat soms ontroert; het meisje Annie heb je al lang voor het verhaal uit is in je hart gesloten. Erg mooi!
ISBN 9789022961810 | Paperback | 256 pagina's | Uitgeverij Orlando | oktober 2012
Vertaald door Katja Hunfeld-Bekker
© Marjo, 27 maart 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Zoet als zure kersen
Het verhaal begint met de dertienjarige Annie die de kersenboomgaard haar woonkamer noemt. Als klein kind werd ze 's ochtends vroeg al de boomgaard ingestuurd om met haar trommel 'de kraaien te verjagen'. De waarheid is echter dat haar labiele moeder Nette-Marie haar liever niet in haar buurt heeft. Annie heeft geen vader, ze is volgens haar moeder ontstaan door windbestuiving. De enige man in haar buurt is opa die ook bij hen inwoont. Het huis staat in een klein slaperig dorpje in Duitsland. Het jaarlijkse dorpsfeest is het enige vertier dat het dorp kent.
De kersenboomgaard is Annies leven. De zure kersen brengen echter weinig op, veel geld hebben ze dus niet maar Annie vermaakt zich wel, ze is tevreden met de boomgaard en haar verdere omgeving. Annie heeft één vriendin Fritzi. Op een of andere mysterieuze manier heeft ze een speciale status bij Fritzi. 'Doe Annie iets en ik sla je verrot. Ze is mijn vriendin'.
Annie gaat niet graag naar school, ze is te eerlijk en daar houden de leerkrachten niet van. Galle, de dorpsgek, heeft altijd tijd voor Annie, hij lijkt haar te begrijpen hoewel hij zelf alleen in filmteksten spreekt. Karl, de apotheker is erg gesteld op de onbevangen, originele Annie en helpt haar waar mogelijk. Thuis, slaapt Annie liever in de schuur op het hooimatras dan haar eigen kamer. Opa en Nette houden wel van haar maar hebben het heel druk met zichzelf.
Paula's leven is totaal anders. Ze woont in een luxe huis in Dresden. Haar rijke ouders zijn zo overbezorgd dat ze nauwelijks ademruimte heeft, ze kan geen stap zetten zonder dat haar ouders weten waar ze is en wat ze doet. Maar nu is ze weggelopen, haar ouders begrijpen het niet, de politie wel. 'Het ontbrak Paula aan niets, behalve vrijheid'.
Annie daarentegen krijgt ineens wel erg veel vrijheid. Opa kondigt aan met zijn nieuwe piepjonge geliefde Ninotschka naar zonnige oorden te gaan. Nette vertrekt daarop in een depressieve bui van de een op andere dag naar Kreta. Opa gaat evengoed weg in de veronderstelling dat Nette wel bijtrekt en Annie maar een paar dagen alleen zal zijn.
Paula heeft zich inmiddels verstopt in Annies slaapkamer in de veronderstelling dat het huis leeg is. Ze is zwak, moe en missellijk. En dan blijkt pas hoe moedig Annie is. Er breken bizarre tijden aan en Annie slaat zich er ongelofelijk dapper doorheen. Gelukkig zijn Galle en de apotheker er nog.
De eenzaam liggende kersenboomgaard, het slaperige plaatsje, het hele verhaal deed nogal Amerikaans aan. Het was soms zelfs vreemd de Duitse plaatsnamen te lezen. Is het mogelijk dat een dertienjarig meisje ongemerkt lange tijd alleen woont zonder dat iemand iets in de gaten heeft in zo’n piepklein plaatsje waar iedereen elkaar kent? Alles wat er gebeurt, en dat is behoorlijk heftig, rond Paula, valt ook niemand op? Dit zou mogelijk zijn op een ver afgelegen ranch in Amerika, maar in Duitsland? Toch is het hele verhaal geloofwaardig, prachtig, adembenemend, ontroerend, humoristisch en op een bepaalde manier spannend.
Annie is na deze heftige periode geen onbevangen kind meer. Ze ontdekt tot haar verbijstering dat veel volwassenen de waarheid verzwijgen of naar hun hand proberen te zetten. Haar moeder, haar opa, zelfs de vriendelijke apotheker hebben de waarheid geweld aangedaan en dat komt hard aan.
Verder laat dit verhaal zien wat gebrek aan vrijheid of een teveel aan vrijheid kán doen. Annie neemt, soms met veel humor, haar verantwoordelijkheid en dat maakt haar tot een personage die je niet snel vergeet. Beide meisjes zijn vrij wereldvreemd maar Annie neemt de dingen zoals ze op haar afkomen en doet wat ze kan ondanks haar gebrek aan kennis. Paula daarentegen doet alsof alles wat er gebeurt niet haar pakkie-an is.
De tijd die Annie en Paula samen doormaken laat het verschil tussen de twee meiden zien. Paula blijft in feite weglopen voor de gevolgen van haar daden maar Annie groeit en krijgt zelfvertrouwen, ze laat zich niet meer intimideren. Ze weet nu wat ze kan en waard is. Ondanks de heftige periode die Annie doormaakt is ze er sterker uitgekomen. Hulde aan Annie, hulde aan Claudia Schreiber die deze prachtige Annie creëerde.
ISBN 9789022961810 | Paperback | 256 pagina's | Uitgeverij Orlando | oktober 2012
Vertaald door Katja Hunfeld-Bekker
© Dettie, 22 december 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer: