Caspar Visser 't Hooft
Koningskinderen
‘Een sprookje is als stil water. Je moet je heel stil houden wil je kunnen zien wat er aan de andere kant van het wateroppervlak leeft en beweegt. (..) Wanneer je probeert ze te begrijpen, wanneer ze je’ analyseert’, wanneer je over de ‘functies’ ervan speculeert, dan is het alsof de elfen en zeemeerminnen, de heksen en de kabouters, de prinsen en de prinsessen, de koningen, de feeën, ridders zich schielijk in hun onderaardse grotten, hun hutten in het hartje van diepe, donkere wouden, hun burchten voorbij onbegaanbare gebergten terugtrekken en verbergen.’
De levens van Dona en Alexander zijn sterk gelieerd met dat van Hanno, de dromer. Hanno is de geheimzinnige man, die ze niet schijnen te kunnen bereiken, al is hij hun geliefde, hun vriend, hij blijft raadselachtig, een dromer met grootse plannen.
Dona is de dochter van graaf Ernst-Casimir Blankenburg, die in Karlfurt zetelt. Zij heeft letterkunde gestudeerd, maar heeft nu een carrière als filmster op het oog. Zij heeft na een nogal stormachtige ontmoeting met de man een relatie gehad met Hanno, maar vond haar eigen toekomst toch belangrijker. Hanno is er stuk van, maar Dona weet niet zo goed wat ze wil. In ieder geval wil ze niet de brave huisvrouw worden, zoals haar vader graag zou zien.
Alexander Reael is een Nederlander die in Karlsfurt woont en werkt, op een bank. Hij ontmoet Hanno op een koor, en wordt betrokken bij diens project. Hanno is bezig een clip op te nemen met de rapzanger Jaled. Daarbij staat hem voor ogen dat twee rivaliserende groepen jongeren van allochtone afkomst samenwerken, zo elkaar leren kennen en waarderen.
Hanno droomt van vrede. Van een samensmelten van joden, christenen en moslims. Hij heeft afstammelingen gevonden die de drie groepen vertegenwoordigden: een nazaat van de hogepriesters van Israel; een afstammeling van het geslacht Saladin, de dynastie van de Ayyoubiden en degene die de officiële titel van koning van Jerusalem mocht dragen (maar niet deed) omdat zijn voorvader koning was van het kruisvaarderkoninkrijk Jerusalem, i.e. de christelijke kant.
‘In een manifest wilden we de drie gemeenschappen die vanouds op de Heilige stad (=Jerusalem) aanspraak maken tot vrede oproepen. Een symbolische actie. We zouden ons opgeroepen hebben als de stem van de geschiedenis.’
De drie worden meegezogen in een maalstroom van gebeurtenissen, waarbij dromen sprookjes blijken, en een mooi streven eindigt in een drama.
Het verhaal wordt verteld vanuit Dona - waarbij de schrijver een meer psychologische verteltrant hanteert - en Alexander, die vooral filosofische gesprekken voert met vriend Hanno. Met flinke tijdsprongen vormen een proloog, drie delen - twee van de dame, een voor de heer - en een brief van Hanno als slotstuk, een boeiende roman in een veelal beschouwende stijl, afgewisseld met aansprekende dialogen.
De achterliggende filosofie over een samensmelten van drie godsdiensten, met een koning, de koning van Jerusalem, wordt uitgewerkt op een kleiner niveau: het opnemen van de clip, hetgeen in een drama eindigt.
De stemmige omslag is de afbeelding van een vrouw (Dona?). die knielt voor een ridder (Hanno?). Voeg daarbij de titel, en je verwacht een ander verhaal dat hetgeen je krijgt. Het is geen historische roman, al liggen er wortels in het verleden. Het is, zoals de flap zegt, een eigentijds sprookje.
Het sprookje van Jorinde en Joringel waarvan sprake is in het boek, is bij ons niet zo bekend, de ‘Almanach de Gotha’ kende ik ook niet, maar dat stoort niet. Weer wat bijgeleerd.
Wat de Nederlandse lezer wel kan storen, is de taal van Caspar Visser ’t Hooft, iemand die duidelijk gewend is Frans te spreken en te schrijven. Er zijn nogal wat gallicismen, of Gallische zinswendingen. ‘Introït’; ‘blondbollig’; ‘we hebben het nooit over onze personen’. Jammer genoeg leidt dat weleens tot echte fouten. Maar soms is het ook gewoon leuk: zoals een woord als ‘biggenbloot’. Kleinigheden.
Het geheel is een boeiende roman, met filosofische en psychologische benadering van een belangwekkende vraagstuk.
ISBN 9086840604 | Paperback | 221 pagina's | Uitgeverij IJzer | december 2010
© Marjo, 29 januari 2011