De jongen die alles goed wou denken
Ben Faccini

Deel een van deze debuutroman over het leven van de 8-jarige Jean-Pio en zijn familie speelt zich voornamelijk af in de auto, onderweg rijdend door Europa, overal waar de vader lezingen geeft op medische congressen. Op de achterbank, ingeklemd door zijn twee broers, raakt Jean-Pio ervan overtuigd dat hij het onheil af kan wenden. Als hij zich maar voldoende concentreert, zullen ze niet verongelukken of ergens stranden.

"Ik kijk naar de voorbijrazende auto's. Ik hou ze scherp in de gaten. Maar dat doet het hem. Weer komt er een gedachte bij me op: wat gebeurt er als de laatste druppel benzine net verbruikt is en we op het punt staan om hier midden op de snelweg abrupt tot stilstand te komen en we kunnen niet uit de auto komen en de vrachtauto achter ons uitwijkt en de auto voor ons raakt en de auto voor ons dan rondtolt en de andere kant op gaat rijden? Waarom dacht ik dat? Dat dacht ik niet echt. Kijk naar de vrachtauto. Snel, zeg iets tegen de chauffeur -'niet doodgaan'- maar dan haalt de vrachtauto ons in en verdwijnt in de verte voor ik tijd heb het tegen hem te zeggen. Wat gebeurt er als de chauffeur nu de bocht om gaat en zich in de weg boort, een voor graaft in het gebarsten grijze asfalt? En als wij dan achter hem aan de bocht nemen en recht op de opeengebotste auto's voor ons inrijden? Ik laat mezelf niet los en het is alsof ik aan een snoer woorden trek totdat ze een kordon vormen en met me aan de haal gaan. In gedachten blijf ik herhalen: we mogen niet verongelukken! We mogen niet verongelukken!"

Niet alleen de autowegen, en het te hard rijden door zijn vader zijn de aanleiding tot dit soort gedachten, ook de waarschuwingen die hij en zijn broers krijgen over ziektekiemen, hygiëne en bedorven eten.
Het is niet gek dat hij last heeft van hoofdpijn, maar de reden daarvan kan hij zijn ouders niet vertellen. Dan zouden zijn bezweringen niet meer helpen.

Deel twee: Gelukkig voor hem heeft ook zijn moeder schoon genoeg van het heen en weer reizen, en ze haalt haar man over om in Frankrijk te gaan wonen, in het huis waar ze opgegroeid is, en waar haar vader verdronken is. Haar moeder is na deze gebeurtenis naar Engeland verhuisd.
Aanvankelijk lijkt het gezin tot rust te komen, de jongens gaan naar school, ze knappen het huis op, maar dan ontdekt Jean-Pio een vreselijk geheim.

Ook al is dit het zoveelste boek over een jongen die anders is dan andere jongens, het is wel een overtuigend verhaal. Sommige stukken zijn tegelijk hilarisch als diep-tragisch. Je kan je zo goed voorstellen dat het joch zo reageert als hij doet.
Het is heel beeldend beschreven, er staan prachtige zinnen, prachtige scènes in, teveel om hier te vermelden, maar een paar tik ik toch even over.

"Pado (=de vader) begint al weg te rijden en met de knoopjes van mijn hoofd nog open ren ik snel naar de auto voordat nieuwe, andere gedachten me weer laten struikelen."

"Ze huilt van binnen omdat er niets meer is om van buiten om te huilen"

"Ama trekt zich boos sputterend terug, haar gesmoord geklaag schuimt uit de raampjes en druipt langs de zijkanten van de auto"

Ben Faccini (1967) groeide op in Frankrijk als de zoon van een Siciliaanse vader en een Engelse moeder. Momenteel woont hij in Londen, waar hij beschouwd wordt als een van de meest talentvolle hedendaagse Engelse auteurs.

ISBN 9029069813 | Other Formats | 284 pagina's | Uitgeverij Meulenhoff | 2001

© Marjo, juni 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De afwezige man
Ben Faccini

Het gebeurt niet vaak, maar deze keer vind ik de Nederlandse titel mooier dan de oorspronkelijke Engelse. Het hele boek draait namelijk om een man die er grotendeels niet (meer) is. In de eerste hoofdstukken is hij er nog wel, en soms treedt hij nog op in flashbacks, maar in het lopende verhaal is hij afwezig. Riccardo, over hem hebben we het, is op weg naar Parijs, een tussenstop op weg naar Argentinië. Onderweg ontmoet hij Elena. De twee worden verliefd, en Riccardo wil dat Elena mee gaat met hem.
Ze trouwen tegen de zin van haar vader, en al snel is Elena zwanger. Dat is duidelijk een tegenslag voor Riccardo, en hij vertrekt, zonder Elena. Hij zal haar wel laten overkomen. Marco wordt geboren, maar voor dat er verdere plannen gemaakt kunnen worden komt er een brief uit Parijs, van Giacomo, de broer van Riccardo. Daarin staat dat Riccardo dood is, en begraven wordt in Parijs. Ze snel ze kan reist Elena erheen, maar komt te laat. Giacomo vangt haar en haar zoon op.
Tenslotte trouwen ze, en ze trekken naar Zuid-Frankrijk waar ze een pottenbakkerij beginnen. Na jaren zwoegen wordt die succesvol, maar dat kun je van hun huwelijk niet zeggen. Elena claimt Marco heel erg, en ze vindt het eigenlijk maar niks dat hij Giacomo beschouwt als zijn vader. Nog minder zint het haar als Marco niet bereid is om de pottenbakkerij over te nemen, maar in plaats daarvan in Parijs gaat wonen en werken. En als ze er achterkomt dat hij daar een vriendin heeft, is ze erg teleurgesteld: het is een Engelse...
De cirkel is rond...

Het is een complex boek, een cirkelroman dus. De thema' s zijn velerlei: de belangrijkste zijn migratie en identiteit, daarnaast verlies, leven in verleden en toekomst (de personages idealiseren hun verleden, en zien de toekomst hoopvol tegemoet), de rivaliteit tussen broers.
Riccardo, de afwezige man, drukt een stempel op het hele verhaal. Op de achtergrond blijft hij aanwezig, en dat hindert de verstandhouding tussen man en vrouw, tussen moeder en zoon, en zelfs tussen zoon en geliefde. Pas als ze in het reine kunnen komen met wie hij eigenlijk was, kunnen ze dat ook met zichzelf.
Ik vond het een boeiende psychologische roman. Faccini is zelf een immigrant, groeide op in Frankrijk, als zoon van een Italiaanse vader en Engelse moeder.
Zijn debuutroman was 'De jongen die alles goed wou denken'. Dit is een waardig opvolger.

"Hij had zichzelf gehuld in vreemde talen en zijn eigen taal verloren. Zijn eigen versie van de Toren van Babel wankelde, stortte in elkaar en er zou niets anders voor in de plaats kunnen komen dan hijzelf."

ISBN 9789029079570 | Paperback | 318 pagina's | Uitgeverij Meulenhoff | 2007

© Marjo, april 2008

Lees de reacties op het forum en/of reageer: