Kiestoon
Basje Boer

Op de flap van het boek staat o.a. Basje Boer hanteert de pen als een camera en dat is precies wat er gebeurt. Acht mensen passeren de revue. Anne, Annelies, Andrea, Anke, Audrey, Aafke, Antonie, Alexandra
Elk hoofdstuk geeft ons een inkijkje in een fragment van hun leven. Het speelt zich denkelijk af in de jaren zeventig/tachtig van de vorige eeuw, er wordt gesproken over langspeelplaten, en de beschrijvingen over feestjes geven ook die indruk. Alle mensen kennen elkaar maar in dit boek wordt steeds een gebeurtenis uit hun leven belicht.

Als eerste wordt de camera gericht op Anne, zij heeft een bijzondere ontmoeting met iemand die haar erg fascineert, hij stelt haar allerlei vragen die nog nooit iemand aan haar gesteld heeft.
Annelies komt in beeld, zij leeft in herinneringen aan de tijd met haar vriendin Katja.

"Weet je nog dat we hutten maakten in de huiskamer? Lakens over stoelen en tafels toen we tien waren. [...] Je moeder zuchtte maar en zette thee voor ons. We maakten een luikje waardoor ze de bekers naar binnen kon schuiven."
Focus op Andrea, de mooie Andrea waar Sabastiaan idolaat van is, Andrea geeft een etentje, en Sebastiaan is uitgenodigd.
""Andrea vroeg me of ik bij haar wilde komen eten. 'Is hij er ook?' vroeg ik door de telefoon. Ik pulkte een stuk kauwgom onder de tafel vandaan, 'Ja, Sebastiaan,' zei Andrea scherp, ' "hij" is er ook. En Trees. En Aafke. En Mark.' Ik zuchtte diep. "Ja hoor eens,' zei Andrea, 'jij hebt gewoon aan iederéén een hekel. Daar kan ik geen rekening mee houden. Ik wil graag dat je vanavond komt, o, almachtige Sebastiaan...'

Wat volgt is een erg apart verhaal.
En zo zoomt de camera steeds op een ander in.

Eén bepaalde vraag die steeds gesteld wordt, loopt als een rode draad door het verhaal, evenals een feestje, sigaretten en de telefoon...

Het is een erg apart boek, soms een beetje verwarrend, omdat elk verhaal zomaar ergens begint en eindigt. De personages komen de ene keer uitgebreider in beeld, krijgen langere shots dan andere personages. Langzamerhand komen toch de onderlinge verhoudingen naar voren.

Toen ik het boek uit had was ik een beetje in verwarring, wist ik niet echt wat ik er van vond, goed? slecht? Nee niet slecht maar goed? Apart, bijzonder, verwarrend dat wel, maar ik merk dat het boek me bezighoudt, dat er toch wel erg bijzondere en fascinerende sferen gecreëerd zijn, dat het toch wel erg knap is om ieder hoofdstuk toch zo'n eigenheid van een persoon weer te geven. Hoe langer ik over dit boek nadenk hoe enthousiaster ik word. Ja, een goed boek!

ISBN 902956363x | Paperback | 132 pagina's | De Arbeiderspers | mei 2006

© Dettie, februari 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Kiestoon
Basje Boer

Het boek opent met een opsomming van 8 namen, allemaal met een A beginnend, maar daar lijkt men geen betekenis aan te kunnen verbinden. Bovenaan staat een '0'. Dat staat voor een soort inleidend verhaaltje, korte stukjes over de personen die later wat langer aan het woord blijven. Als er verband bestaat tussen deze mensen dan heb ik het niet gevonden. Ook al lijken later de levens van sommigen elkaar te kruisen, je kan niet echt zeggen dat er een samenhangend verhaal ontstaat.
Dus het zouden verhalen kunnen zijn.
Die hoeven niet samen te hangen immers. Maar dan hebben die verhalen ook kop noch staart. Je kan hoogstens zeggen dat het gebeurtenissen zijn uit het leven van diverse jongelui. Jonge mensen die nog op zoek zijn naar de invulling van hun leven.
Met vallen en opstaan, met gelukkige momenten maar ook teleurstelling. Normale mensen met normale levenspatronen.

Ook al zijn die verhaaltjes vlot geschreven en lees je het boek zo uit, je blijft met een gevoel van 'wat moet ze nu eigenlijk? Wat heb ik gelezen?' achter. Geen thema, geen diepgang, geen duidelijk begin en geen duidelijk einde. 'Snapshots' staat op de flap. Meer dan dat is het niet.

ISBN 902956363x | Paperback | 132 pagina's | De Arbeiderspers | mei 2006

© Marjo, maart 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer: