Arthur Wevers

Toon alleen recensies op Leestafel van Arthur Wevers in de categorie:
Arthur Wevers op internet:
  Categorie: Recensies Volwassenen

Bittergarnituur Bittergarnituur


Wat bijzonder aan dit boek is, is dat Wevers voor een roman in sonnetvorm gekozen heeft. De sonnetten vormen tezamen het verhaal. In het begin is het even wennen maar na verloop van tijd lees je het als 'gewoon' verhaal. Persoonlijk vind ik het knap om dit te kunnen zonder in gekunselde taal te vervallen omdat het moet rijmen.
Op de kaft staan twee glazen afgebeeld; een wijnglas en een kapot (bier?)glas. Dit, samen met de titel, doet vermoeden dat het boek om feestjes en het daarbij behorende gepraat en de eventueel daaruit voortvloeiende gebeurtenissen gaat. Hoewel het 'verhaal' begint met een groepje mensen die in een café flink bier drinken, is het meer een boek over een verbroken relatie en wat al dan niet liefde is.
Het bittergarnituur komt in de vorm van bitterballen wel voorbij maar het zijn eerder de woorden bitter en ballen op zich die van belang zijn.
Bitter is het feit dat Chris na thuiskomst zijn spullen ingepakt ziet staan. Zijn vriendin Suzan heeft besloten dat hij mag vertrekken.

"maar toen ik binnen was merkte ik meteen
dat de zaken naar alle waarschijnlijkheid
toch een beetje anders lagen dan hetgeen
waarop ik me geestelijk had voorbreid.
In de gang, verhuisdozen met mijn boeken,
vuilniszakken met boxershorts, broeken,
overhemden, mijn ene nette pak[...]


en Suzan, die futloos op het bankstel lag
en me aankeek met een rooddoorlopen blik
die zowat overliep van zelfbeklag.
'Wat is er aan de hand? Gaat het wel?' vroeg ik.
'Nee het gaat niet, ik kan het niet meer aan,
ik heb zo vreselijk m'n best gedaan,[...]


Gewoon dezelfde kluwen van verwijten,
clichés, misverstanden, ouwe koeien
en uit hun verband gerukte feiten
die me absoluut niet meer konden boeien."


Bitter is ook dat hij alleen bij zijn vriend, Arthur Wevers, zijn intrek kan nemen. Vlak voor zijn vertrek bij Suzan heeft Chris een flinke vrijpartij met Wendy Schmidt gehad, de vriendin van Arthur, die 'toevalligerwijs' net vertrokken is. Chris vraagt zich af of Arthur het weet, hij bekeek Chris immers zo vreemd die avond in het café.
"met die blik van Wevers waarmee hij mij
mede had gedeeld dat hij iets niet zei."
Daarna volgen beschouwingen over relaties, wat houdt dat eigenlijk in, en de teleurstelling over het werk als redacteur, eigenlijk stelt dat ook niets voor.
Bitter vindt Wevers het feit dat Chris nu een roman in versvorm schrijft.

" 'Dus als ik het goed begrijp denk jij; god,
weet je wat, ik ouwehoer gewoon maar raak
zonder achterliggend idee of plot
en als ik van dat gelul sonnetten maak,
dan wordt het vanzelf wel literatuur.
Nou ja, ik vermoed dat dat op den duur
een stomvervelende bedoening wordt...
En als kunst schiet het hoe dan ook tekort.'[...]


Poëzie moet worden gemaakt uit taal,
niet op grond van gezeik met een idee' "


Wat betreft de ballen zijn daar de eerder genoemde bitterballen  waar Wevers zo gek op is. Maar ook de ballen in de vorm van tieten

"Hoewel tieten voor de meeste mannen
altijd te klein schijnen te zijn, vind ik dat
dikke tieten enorm worden overschat."


en testikles, kloten, ballen. (Opvallend is dat de schrijver meer benamingen heeft voor de manlijke ballen).

Misschien valt uit het bovenstaande ballenverhaaltje af te leiden dat er ook wilde seksscènes in voorkomen, deze zijn plat (we zouden ze vroeger pornografisch noemen) maar, denkt Chris, is geslachtsverkeer eigenlijk wel iets intiems.
"Neuken is neuken en niet meer dan dat."
Dus waarom zou hij dat dan ook in bedekte termen beschrijven.

Het is een apart debuut. De sonnetten zijn knap hoewel er wel af en toe teveel dezelfde woorden gebruikt worden, de inhoud van het boek is soms onderhoudend en lachwekkend, soms saai, vooral de seksgedeelten. Je moet van goede huize komen wil je boeiend over seks kunnen blijven schrijven en wat hier geschreven staat zou qua beschrijvingen niet misstaan in een goedkoop, hitsig blaadje. De minder seksgerichte gedeelten heb ik echter met plezier gelezen.


ISBN 9789025418472 | Paperback | 272 pagina's | Uitgeverij Contact | maart 2009

© Dettie, 05 juli 2009


Lees de reacties op het forum en/of reageer: