De vrijwilligster
Antje Visser

Willemijn is 23 jaar, sociologiestudente te Amsterdam. Ze gaat vrijwilligerswerk doen: Nederlands leren aan een Turkse immigrante. Die vrouw is Nuray, ook 23. Zij heeft een heel ander leven: ze zit thuis met een klein kind, onder de plak van de man waarvan ze zegt dat het haar echtgenoot is. Die man, ook Turks, spreekt wel beter Nederlands, maar ook niet echt vlot. Bovendien is hij nogal opdringerig als hij iets wil hebben, en hij vindt dat men allemaal zo moeilijk doet.

In de loop van de tijd, als Willemijn steeds beter bevriend raakt met Nuray en die ook meer durft te vertellen, komt ze er achter dat Mustafa in Turkije een ex met twee dochters heeft zitten, en dat er problemen zijn met de verblijfsvergunning. Wat daar allemaal achter steekt, dat vertellen ze liever niet.

Maar Willemijn ziet veel en stelt vragen. Waarom is er ineens een nieuwe plasmatelevisie als de vorige nog prima voldeed? Waarom heeft Mustafa een nieuwe auto, terwijl Nuray nergens geld voor heeft? Ze wonen in een afbraakpand, en als ze daar uit gezet worden heeft Mustafa niet alleen niets anders, hij heeft ook problemen op zijn werk. En dus met de verblijfsvergunning waaraan immers eisen gesteld worden. In de leugens wordt niet meer geloofd. Willemijn voelt mee met de jonge intelligente Turkse, en probeert haar zo goed en kwaad als het gaat te helpen, maar ze wil Mustafa geen gunsten verlenen. Dus komt ze voor een dilemma te staan.

Intussen studeert ze zelf af, heeft ze een vriendje en gaat ze soms op bezoek bij haar ouders. Maar het verhaal gaat niet diep in op Willemijn, alleen maar in zoverre als het met de bemoeienis met de Turkse familie te maken heeft. Duidelijk is het dat ze niet veel weet van de Turkse samenleving, maar dat zal een boodschap van de schrijfster zijn. Weten wij lezers er meer van dan?

De gewoonten rondom uithuwelijking en over familieverhoudingen, over ramadan en zwangerschap, het is allemaal nieuw voor haar.  En terwijl haar welwillendheid haar steeds verder in de problemen brengt, dreigt ook Nuray steeds verder in het slop te geraken.

Het is een verhaal dat je met belangstelling leest, en dat op het eind ook nog spannend wordt, maar behalve dat het de lezer laat zien hoe het er aan toe gaat met een illegaal Turks immigrantengezin, heeft het weinig om het lijf. Er is nauwelijks diepgang.

Debuutroman. Antje Visser gaf zelf taalles aan Turkse immigranten. Zij is tekstschrijfster en literatuurwetenschapster.

ISBN 9789029575331 | Paperback | 255 pagina's | De Arbeiderspers | maart 2011

© Marjo, 07 november 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer: