Een stil vertrek
Annette Zeelenberg

Halsoverkop is ze uit Nederland vertrokken, de witte was met rode sok nog nat in de wasmachine. Haar reden is eenvoudig: ‘Ik kreeg een nieuwe baan.’ Bij de piepkleine vakgroep Nederlands op een Amerikaanse universiteit probeert Kay haar draai te vinden. Ze wil zich graag thuis voelen, maar toch lijkt de gewenning niet te komen.

Annette Zeelenberg voert met Kay (Kathelijne) een vrouw op die mysterieus blijft maar niet zó erg dat het gaat irriteren. Je weet gelijk dat het niet alleen die nieuwe baan is waarom Kay overhaast vertrokken is. Maar waarom dan wel? Elke keer krijgen we een héél klein stukje aangereikt.

De eenzaamheid van Kay is bijna voelbaar. Je ziet haar in haar karig ingerichte appartement, wennend aan de  geluiden dat een nieuw huis met zich meebrengt. Het gerucht gaat dat er een serieverkrachter in haar woonwijk rondloopt en daar wordt, erg op z'n Amerikaans, een enorme ophef over gemaakt. Er loopt buurtbewaking rond, en Kay wordt geadviseerd nooit alleen op straat te gaan. Erg lastig als je alleen woont natuurlijk. Haar overhulpvaardige en bereidwillige collega Owen bezorgd haar eerder de kriebels dan dat ze zich veilig bij hem voelt. Uiteindelijk schaft Kay zich een klein pistooltje aan. De man die haar dit pistooltje verkoopt is het vermelden waard. Annette Zeelenberg heeft met hem een schitterend personage neergezet.

En dan ontmoet ze de man met de felgroene ogen in een café. Wat haar bezielt weet ze niet maar ze haalt, onzichtbaar voor anderen, het pistooltje uit haar tas en dwingt hem mee te gaan naar huis. Zijn reactie is heel kalm: ‘Ik heb je gezocht, ik ben gekomen om je te beschermen.’ Ze voelt zich inderdaad veilig bij hem. Een relatie hebben ze niet maar de man is wel erg bijzonder. De maanden verstrijken en de man komt en gaat. Kay weet nooit wanneer hij er zal zijn of weer vertrokken is. Soms wacht hij haar op, zittend op een stoel in de veranda, soms staat hij ineens binnen.  De politie gaat vragen over hem stellen want die serieverkrachter loopt nog steeds rond. En Kay wil meer, wil dat hij blijft, hij probeert uit te leggen waarom dat niet kan...

Een prachtig debuut, heel onnederlands qua stijl.
Er is een constante dreiging in het verhaal, heel subtiel, maar toch. Dat heeft alles te maken met het onverwachte vertrek uit Nederland én de  reacties van de Amerikaanse mensen op nieuws en gebeurtenissen. Tijdens haar verblijf in Amerika heeft Kay dromen over haar tijd in Nederland, soms ook enkele flashbacks. Deze geven aan hoe het feitelijk met Kay gesteld is. Toch is er, met veel vallen en opstaan, een groei bij Kay waar te nemen ondanks dat eigenlijk alle zekerheden rondom haar wegvallen. Toch  blijft Kay ook ongrijpbaar, een mysterie, maar dat is ook de kracht van het verhaal.
De eenzaamheid van Kay is enorm en je bent bijna blij dat ze bevriend raakt met haar vrijgevochten buurvrouw. De man met de groene ogen heeft ook een geheim, eigenlijk een absurd geheim, maar toch is het zo geloofwaardig weergegeven dat je nooit twijfelt.
Het boek is geen thriller maar wel een erg goede psychologische roman. Het is een mix van spanning, romantiek, realiteit en dromen. Het boek mag van mij regelrecht op de shortlist van de AcademiaDebutantenPrijs.


De cover verdient overigens ook een prijs, zoals zo veel covers van deze uitgeverij, is ook dit boek weer bijzonder goed verzorgd  én apart en mooi om te zien.

ISBN 9789089530288 | Paperback | 320 pagina's | Uitgeverij Ailantus | september 2009

© Dettie, 02 oktober 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer: