De roep van de schettervogel
Andrea Eames

Het leven van de jonge Elise is heerlijk. Voor een blank meisje als zij is het leven goed in Zimbabwe. De boerderij waar ze woont is een veilige thuishaven waar ze eindeloos kan spelen. Ze leeft in weelde en is een gelukkig, sprankelend kind. Ook de zwarte mensen in dienst van de boerderij lijken tevreden te zijn. Beauty bijvoorbeeld is als een tweede moeder voor haar. Alles is pais en vree.
Onder het bewind van president Mugabe ontstaan er echter barsten in dit veilige bestaan. Zimbabwe verandert gestaag in een dictatuur en de blanke boeren moeten het flink ontgelden. Zimbabwe is niet langer een land waar blanken onbezorgd en luxueus leven. De situatie wordt steeds nijpender, de druk neemt toe en het loopt compleet uit de hand. Mugabe probeert zijn aanhang te vergroten door de blanken boeren te onteigenen. De boerderijen worden veelal met grof geweld ingenomen waarbij martelpartijen en moord niet worden geschuwd.

Te midden van dit alles groeit Elise op. Ondanks dat het leven in Zimbabwe steeds onveiliger wordt is ze natuurlijk gewoon een meisje als ieder ander. Ze worstelt met dezelfde levensvragen als andere tieners. Met het maken van nieuwe vrienden na een verhuizing, haar eerste ongesteldheid en een ontluikende verliefdheid. Opgroeien moeten we immers allemaal. Ze ervaart alle gebeurtenissen op haar eigen kinderlijke, onschuldige manier. Dat er een steeds dikkere scheidingslijn tussen blank en zwart komt te staan brengt haar in grote verwarring. Ineens maakt het uit dat haar beste vriendinnetje zwart is en zij blank. Onbestemde angstgevoelens dringen zich aan haar op en ze wordt geplaagd door nachtmerries. Weggaan lijkt geen optie want Zimbabwe is het land waar ze is geboren. Waar ook haar ouders zijn geboren. Samen met haar moeder en stiefvader probeert ze zich staande te houden. Alle drie voelen zij zich Zimbabwaan in hart in nieren en ze willen hun thuisland niet kwijtraken.

We hebben allemaal de berichten in de krant gezien, geschokt naar het journaal gekeken en er schande van gesproken. Velen van ons zullen daarna weer tot de orde van de dag zijn overgegaan. Dit boek maakt het niet langer een ver-van-ons-bed-show. Elise neemt de lezer mee naar haar wereld en het gevoel van sluimerend gevaar lijkt uit het boek te ontsnappen. Ik merkte tijdens het lezen dat ik het soms gewoon benauwd kreeg, dat de angst op mij oversloeg.


Andrea Eames (1985) groeide zelf ook op in Zimbabwe. Over De roep van de schettervogel zegt ze in het interview dat achter in het boek staat: “Ik heb geprobeerd om het verhaal van De roep van de schettervogel zo eerlijk mogelijk te schrijven. Ik denk dan ook dat het boek een nauwkeurig beeld geeft van de situatie destijds, of althans mijn perceptie ervan” Het boek is niet autobiografisch maar onbewust schreef Andrea toch veel van haar eigen ervaringen op: “Soms is het moeilijk te ontwarren welk gedeelte van het verhaal over Elise gaat en welk gedeelte over mezelf”


Een prachtig, vertederend en intrigerend debuut. Na het lezen van de eerste bladzijde is al duidelijk dat het om een boek van grote klasse gaat en tot het eind blijft dit zo.

ISBN 9789022959800 | Paperback | 280 pagina's | Uitgeverij Orlando | juli 2011
Vertaald door Miebeth van Horn

© Annemarie, 16 juli 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer: