André Platteel
Net veertien
Jonathan is een bedeesde, intelligente jongeman, die opgroeit met drinkebroer als vader, die ook zonder alcohol, nogal grof in de mond is, en zijn handjes op een negatieve manier laat wapperen. Maar hoe neerbuigend hij zijn vrouw en zoons – er is een jonger broertje – kan behandelen, hij houdt wel van hen op zijn eigen manier. De vader is een sjacheraar, die geen respect heeft de intellectuele aspiraties van zijn zoon. ‘Wat heb je nou aan en zooitje woorden’, zegt hij. Zelf heeft hij nauwelijks scholing gehad.
Terwijl Jonathan naast de literatuur ook de meisjes ontdekt, zijn er thuis dingen die hem wel bevreemden, maar waar hij verder niet bij stil staat. Later blijken dat aanwijzingen geweest te zijn dat zijn moeder zwaar ziek was, en wist dat ze ging sterven. Als zij er niet meer is, blijft er van een gezin niets meer over.
En dan begint deel twee, acht jaar later. Niet Jonathan, maar zijn broertje Stefan - net veertien - is de hoofdpersoon. Voor hem nauwelijks een seksuele ontwaken, hij heeft al zijn kracht nodig om in leven te blijven. Vanuit zijn ziekbed spreekt hij anderen toe: zijn vader, zijn broer, zijn moeder. Via deze gesprekken leren we meer over het verleden maar ook over hoe het verder ging met het gezin na de dood van de moeder.
Een aangrijpend verhaal, dat in een bijzondere vorm geschreven is. Ogenschijnlijk hebben de twee delen van het boek weinig met elkaar te maken, ook al zijn de vertellers twee broers. Het eerste deel is vooral een coming of ageverhaal op de geijkte manier: een puber ontdekt wie hij is. Maar ook het tweede deel is een ontdekking van het eigen ik, alleen heeft de hoofdpersoon hier de ongelooflijke pech, dat zijn leven niet volgens de gewenste lijn verloopt. Beide jongens willen leven, en hebben dat maar te doen met wat het leven hen biedt. Of niet biedt. Het is niet voor niets dat de leraar Nederlands van Jonathan zijn leergierige leerling vooral Wolters aanbeveelt. Het boek dat we hier lezen zou een boek van Wolters kunnen zijn: seks en dood, onlosmakelijk verbonden. Ook het ontgroeien aan een bepaald milieu is een gedeeld thema. Platteel noemt eveneens de dingen bij hun naam, maar – al ben ik geen Wolkerskenner – ik denk wel dat hij ondanks deze overeenkomsten een eigen stijl heeft. Een mooie manier van vertellen, met prettige dialogen.
Tussen de hoofdstukken door staan toepasselijke uitspraken op verder lege pagina’s, zoals:
Je bent woedend
Hij kan er niets aan doen
Ben je dan minder boos?
Of:
Kan ik ooit nog dezelfde worden?
Dat lukt niemand
ISBN 9789492241122 | Paperback | 220 pagina's | Uitgeverij Magonia | september 2016
© Marjo, 01 april 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
