Anand Hans

Toon alleen recensies op Leestafel van Anand Hans in de categorie:
Anand Hans op internet:

  Categorie: Recensies Volwassenen

Ik was een monster Ik was een monster


In ‘Ik was een monster’ wordt een fictief verhaal verteld waarin de ik-persoon, Ruben Schneider, een Israëlische soldaat, zichzelf vragen stelt.
Waarom denken Israëlische soldaten dat zij gerechtigd zijn niet alleen om als soldaat in het gevecht Palestijnse soldaten om te brengen, maar ook Palestijnse burgers te doden als het zo uitkomt?

‘Dit is het grootste succes van het Israëlische onderwijs: het onderscheid in bloed en bloed, tussen een joods dood kind en een Palestijns dood kind, en het erin hameren van de overtuiging dat de moord op Palestijnen en hun kinderen geen misdaad is. Iedereen die in het Israëlische leger dienst neemt weet dat en wordt tijdens twaalf jaar onderwijs daarop voorbereid. De jongemannen die bij de controleposten mensen martelen en oude vrouwen bevelen onder bedreiging van een geweer zich uit te kleden, die treiteren en vernietigen en iedereen terroriseren. Zij zijn allen het product van onderwijs.’


‘Het waren ‘kakkerlakken’, ongedierte dat men niet diende te bevechten maar te vernietigen. Er werd zelfs beweerd dat uit wetenschappelijk onderzoek was gebleken dat Arabieren inderdaad inferieur zijn.’


Als Ruben in Amsterdam een lezing hoort van een joods-Israëlische vredesactiviste, Nurit Peled-Elhanan waarin zij stelt dat zestig jaar geleden Joden de inwoners waren van getto’s, en zij in de ogen van de onderdrukkers gezien werden als een probleem dat ‘opgelost’ moest worden. Slechts zestig jaar geleden eiste het racisme een enorme prijs van het joodse volk. Nu echter handelen zij zelf als racisten door in Gaza onschuldige kinderen en hun ouders te vermoorden.
Ruben beseft dat zij de waarheid spreekt. Op school heeft hij geleerd dat Arabieren lui, onbetrouwbaar, wreed en moordlustig zijn. In militaire dienst werd er in gestampt dat het leven van één joodse jongen waardevoller was dan dat van duizend Arabieren. Maar na zijn diensttijd was hem een boekje in handen gevallen, geschreven door Ilan Pappé en de twijfel was gezaaid. Zo was Ruben tot dezelfde conclusie gekomen als Nurit Peled, maar hij had het nog nooit zo duidelijk verwoord gehoord.

Toen hij uit dienst werd ontslagen, verkeerde hij even in niemandsland. Voor zijn diensttijd was hij danser, maar kon hij dat nu weer oppakken?
Hij begint te dwalen, door de straten van het fictieve Hara Mallah, op de Westelijke Jordaanoever: met eigen ogen zien hoe Palestijnen leven.
Al snel ontmoet hij de musicus Isa Abu Assad, die zijn gids en vriend zal worden op zijn ontdekkingstocht, zowel letterlijk in de wereld van de Palestijnen als in het gedachtegoed van een soefist.  
Isa stimuleert hem ook weer te gaan dansen, en zo komt het dat hij op een dag gespot wordt door een Nederlandse choreograaf en met diens dansgezelschap naar Nederland vertrekt.Dat is wat de schrijver zelf ook heeft gedaan. In de jaren vijftig danste hij bij het Nederlands Danstheater en was daarna docent aan o.a. het Rotterdams Conservatorium.

‘Ik was een monster’  heeft wel de lading die ik verwachtte, maar het heeft een heel andere vorm. Het is een filosofisch, bijna esoterisch boekje geworden met een aantal levensvragen, die dan wel speciaal op deze oorlog slaan. Het gaat vooral over de Israëlisch-Palestijnse kwestie, maar snijdt nog meer thema’s aan: homoseksualiteit en religie.
Een verhaal om over na te denken.


ISBN 9789076407494 | Paperback | 60 pagina's | Uitgeverij Tattwa | december 2012

© Marjo, 23 juli 2013


Lees de reacties op het forum en/of reageer: