Almudena Grandes
Tussenstations
In het eerste verhaal wordt God uitgedaagd om iets te doen aan de dreigende nederlaag van de favoriete voetbalclub. De verteller zit voor de televisie, waarbij we zijn gedachten volgen. Dat gaat natuurlijk over voetbal, en over God, maar ook over zijn familie, waar zich onlangs een drama heeft afgespeeld. Het is een verhaal over verwerking van emoties.
Dat is het tweede verhaal ook, maar hier hebben we te maken met een jongedame. Zij heeft een speciale band met haar grootvader, die komt te overlijden. Met hem ging ze naar stierenvechten, ze wist er alles van, en zag hoe haar grootvader die kleermaker was, gespecialiseerd in kleding voor stierenvechters, een gave had. Hij zag wat voor kleuren geschikt waren. Waren de jonge jongens eigenwijs, dan lazen ze al snel in de krant dat het niet goed met ze afgelopen was in de arena. Nu haar grootvader dood is, blijkt dat haar vader de gave niet heeft. Terwijl hij aan blijft tobben, wordt Paloma te werk gesteld in een damesmodezaak. Daar wordt ze volwassen..
Verhaal drie is wat meer politiek getint. Een man, Carlos, kijkt terug op zijn jeugd, waarbij zijn familie een grote rol speelt. Vooral neef Carlos, die hem onder zijn hoede had genomen en hem Carlito noemde. Deze jeugdervaringen spelen een grote rol als er een besluit genomen moet worden over de erfenis van hun grootouders. Zal Carlos zijn hart laten spreken of heeft het verstand de overhand?
In het vierde verhaal is er weer een jong meisje, dat voor moeilijk keuzes staat. Terwijl ze thuis de zorg voor haar comateuze vader deelt met haar moeder, leert ze de liefde kennen. Parallel aan haar ervaringen lopen haar pogingen om de perfecte tonijnpastei te maken, zoals haar vader die zo graag lustte. Ze hoopt zo de sleutel te vinden.
‘Hoewel mijn vader mijn vader niet meer is, denk ik dat het beter is om dicht bij hem te zijn en hem te zien, te bekijken, aan te raken, dan in zijn huis te blijven wonen en te doen alsof hij er niet is, alsof hij een geheim is, of een dichte kamer, of een kist die niemand open krijgt omdat de sleutel al jaren kwijt is. En ik weet wel dat hij dat nu juist is, een dichte kast die we niet open krijgen ook al is hij er wel, zijn hart klopt, er stroomt bloed door zijn aderen, zijn borst gaat op en neer omdat zijn longen zich met lucht vullen die ze vervolgens weer uitstoten, en ’s ochtends gaat zijn laken omhoog. Dat is niet zijn schuld, dat is niemands schuld, maar hij is hier en hij is eraan toe zoals hij eraan toe is, en hij is niet zichzelf, maar misschien kan hij het weer worden als iemand ergens de sleutel vindt die op het slot past van de dichte, verloren, door artsen opgegeven kast.’
En het laatste verhaal gaat over een jongen, die weet dat hij dik en lelijk is, en geen kans zal maken bij de meisjes. Al zijn het maar hoeren die hij en zijn vrienden graag bekijken. Maar dat ene prachtige meisje heeft een zus, en die is net als hijzelf lelijk. Wat is het wat hem er toe brengt dat meisje zijn dagelijkse lunch te brengen? De gevolgen betekenen wel het einde van zijn jeugd.
Alle verhalen zijn een roman op zich, weliswaar kort, maar met alles erop en eraan. Het zijn krachtige verhalen juist in hun beknoptheid. Er is een echte Spaanse sfeer, door de onderwerpen, maar ook doordat het over politiek gaat, en over magie, maar vooral over de liefde.
Vijf jongeren die groeien naar de volwassenheid, ieder op een eigen zoekende manier.
Prachtige verhalen, om vaker van te genieten, want het is vooral ook de manier waarop Almudena Grandes vertelt die ze maken tot wat ze zijn.
ISBN 9789056722890 | Hardcover | 237 pagina's | Uitgeverij Signatuur | juli 2011
Vertaald uit het Spaans door Trijne Vermunt
© Marjo, 23 augustus 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
