A.F.Th. van der Heijden
De Movo Tapes
Werkend aan de eerste twee delen van zijn cyclus "Homo duplex", "Moeilijke voeten" en "Knooppunt hellegat", merkte A.F. Th. dat er een extra roman aan het ontstaan was. Hij voegde het boek "De Movo tapes" als "Homo duplex 0" aan de cyclus toe.
De verteller, die zich tooit met de codenaam QX-Q-8, onthult hoe hij na de dood van Tibbolt 'Movo' Satink diens vol gesproken cassettebandjes weet op te sporen.
Wekenlang beluistert hij ze, en zo ontrolt zich Movo's levensloop, die ooit door QX-Q-8 zelf ingrijpend en onherstelbaar werd gemanipuleerd. We zien hem als jongen, in verwarring, de jeuk uit zijn moeders overvloedige littekens krabben. Als jongeman bedient bij oudere dames. Naast het sarcastisch ophalen van herinneringen doe hij via zijn dictafoon verslag van zijn poging een veldslag tussen hooligans uit Amsterdam en Rotterdam te organiseren. Zijn einddoel: de Wereldstaking uitroepen.
Regelmatig onderbreekt QX-Q-8 het beluisteren van de tapes om een Rotterdamse geschiedenis uit het jaar van Movo's geboorte op te rakelen. Daarin speelt hijzelf een rol als pornofotograaf.
De twee verhaallijnen slingeren zich om elkaar heen, zoeken elkaar als het ware, en 'vinden' elkaar tenslotte in het telefoongesprek dat het hooliganverslag bekrachtigt, te ondernemen bij knooppunt Hellegatsplein.
mijn mening
Het is een “vreemd” boek. Toen ik begon met lezen had ik problemen met het volgen van de verhaallijn.
De hoofdstukken zijn onderverdeeld in het verhaal van QX-Q-8 en de Movo Tapes. Maar zelfs binnen die hoofdstukken komen er weer andere “hoofdpersonages” waardoor je in eerste instantie in de war raakt. Om een voorbeeld te geven: Ulbine en Zora komen in het boek voor als “ouders” maar ook als tieners. Daarbij wordt er geen enkele chronologie gevolgd. Je komt ze bv. eerst tegen als ouder maar in de volgende hoofdstukken als tiener om dan enkele hoofdstukken later weer als ouder tegen te komen. In een hoofdstuk bv. van QX-Q-8 wordt verteld over de movo tapes, soms als iets wat hij hoort op de bandjes, soms als verhaal vertelt uit het standpunt van Sattink zelf (dus meer dan dat er op de bandjes mogelijk kan staan) met daartussen dan wat vertellingen uit de oudheid (ik denk dat QX-Q-8 de Griekse god Apollo is) maar ook stukken uit het leven van bv. Ulbine, Zora en Toinne Mombarg.
Erg verwarrend soms.
Wat mij aan de verhaallijn ook met momenten stoorde was de manier waar er soms over banale dingen vreselijk lang uitgewijd werd en waar ze steeds op terugkomen. Op momenten had ik iets van jaja, ik weet dat al Satink zijn auto als het verlengde van zichzelf ziet. (Eigenlijk is verlengde niet het juiste woord. Hij ziet zijn auto als zijn tweede huid, bijna als ……zijn alterego?????)
Ook de schrijfstijl draagt niet echt bij tot de leesbaarheid en het inleven in het boek. De zinnen zijn soms lang en verwarrend. Ook worden zodanige vreemde zinswendingen gebruikt dat je soms het gevoel hebt dat je iets in een andere taal aan het lezen bent of dat het boek slecht vertaalt is (dat kan natuurlijk niet want het is origineel in het Nederlands geschreven). Op een bepaald moment gaf ik het op, om zinnen 2, 3 keer opnieuw te lezen om te begrijpen wat er écht stond en van toen af aan werd het boek “leesbaarder”.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelfs na het lezen van het boek niet in enkele zinnen de kern van het verhaal zou kunnen weergeven. Ik vraag me zelfs af of het een thema heeft? Het lijken mij eerder allemaal aparte verhaaltjes die ergens samenkomen maar zonder uiteindelijke reden. Misschien wordt het in de volgende delen van de Homo Duplex duidelijk ???? Bij “maanpaleis” had ik in het begin van het boek ook een dergelijk gevoel maar naar het einde kon ik het verhaal beter overzien en kon ik ook zeggen waar het verhaal over ging.
Ik ben het boek beginnen lezen omdat ik er al zoveel over gehoord had en zoals jullie weten kan ik het niet over mijn hart krijgen om een boek niet uit te lezen (misschien bang dat ik iets mis of dat ik daardoor overkom als lezer van enkel flutjesboeken ??) Tja, moeilijk boek: ik vindt het niet echt een aanrader maar je moet het boek gelezen hebben om te weten wat ik bedoel!
Het boek is om kort te zeggen verwarrend, langdradig, saai,……maar toch heb je steeds het gevoel dat je verder moet lezen want dat er nog iets groots te beleven zal zijn (wat dus uiteindelijk niet het geval is, maar ik denk van de volgende delen ook nog te lezen. Misschien wordt het dan toch nog iets?)
Wat ik precies bedoel is door deze recensent beter onder woorden gebracht www.8weekly.nl
ISBN 9021450119 | Hardcover | 715 pagina's | Querido | maart 2015
© Inge, oktober 2004
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
