Willemijn van Abeelen

Toon alleen recensies op Leestafel van Willemijn van Abeelen in de categorie:

Willemijn van Abeelen op internet:

Categorie: Recensies 6-9jr

Hiphop in de modder
Tekst: Willemijn van Abeelen
Illustraties: Eefje Kuijl

In groep drie leren kinderen lezen en nadat ze de eerstefase van woordjes hebben gehad, worden er leeskilometers gemaakt met simpeleverhaaltjes. Hiphop in de modder is een boekje dat geschreven is op het AVI M3-niveau (oud AVI 2 niveau). Dit houdt in dat kinderen halverwege groep drie ditboekje zelfstandig kunnen lezen.

Als ik door het boekje blader zie ik direct dat het boekje vol staat metkleurrijke prenten. Niet onbelangrijk, want zo wordt de aandacht van de jongelezer getrokken. Tijdens mijn uurtjes als leesmoeder op school merkte ik dat demeeste kinderen erg gevoelig zijn voor het uiterlijk van het boek. Te weinigplaatjes of saaie zwart-wit prenten maken een boek direct minderaantrekkelijk om te lezen. Mijn dochter is ook erg gevoelig voor de opmaak vaneen boek; dit boekje wordt direct goedgekeurd als ze de vrolijke prenten ziet!Enthousiast begint ze te lezen.

Mijn dochter is nu aan het einde van groep drie en het lezen van dit boekjegaat haar dan ook makkelijk af. Ze heeft in een mum van tijd het boekjeuitgelezen. Er vallen haar wel wat vreemde dingen op, zo komt de muziek uit eenbox, maakt de hoofdpersoon een jump en vraagt ze zich af wat “kim zet de rap op”betekent… Tja, Engelstalige woorden zijn verweven in ons taalgebruik, maar voorbeginnende lezers is het moeilijk te schakelen tussen twee talen. Helemaal alseen woord in het Nederlands wat anders betekent, zoals rap. Maar met een kleineuitleg leest mijn dochter heerlijk door.

Dit verhaal bevat korte zinnen met leestekens. Hoofdletters worden nog nietgebruikt. Dit sluit aan bij wat ze op school leren en voldoet volledig aan deeisen van AVI-boeken op dit niveau. Prettig is dat het verhaal in hoofdstukkenis ingedeeld. Elk hoofdstuk vormt een kort verhaaltje. Het prettige lettertype,de lettergrote en het feit dat er op elke pagina een leuke prent te zien is,maakt dat dit een heel aantrekkelijk leesboekje is voor beginnende lezertjes.Het verhaal ligt dicht bij de belevingswereld van kinderen, ze zullen dus sneldingen uit het dagelijkse leven herkennen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Hiphop in de modder
Tekst: Willemijn van Abeelen
Illustraties: Eefje Kuijl

Een boekje voor pas beginnende lezers op AVI M3 niveau. AVI M3 is geschikt voor midden groep 3, (was het oude AVI 1-2) Het knappe van het schrijven van dit soort boekjes is dat de schrijfster aan strenge regels gebonden is. Boekjes op AVI M3 niveau mogen namelijk alleen heel simpele, korte woordjes, korte zinnen en één zin per regel bevatten. Er mogen wel eenvoudige werkwoordvervoegingen, ng-nk klanken (wang – bank), verkleinwoorden en eenvoudige twee-letterige woorden gebruikt worden. Ga er maar aanstaan om met zo weinig 'middelen' ook nog eens leuk verhaal te maken.
Het is Willemijn van Abeelen wonderwel gelukt, zelfs met gebruikmaking van heel moderne woorden en begrippen én humor.

Het verhaalt gaat over Luuk en Kim die gaan spelen in de speeltuin.

er is nog geen kip.
en ook geen kind.
Later komt Tom erbij.
hij is goed in hiphop [...]
tom kan op één hand staan.
En doet dat vaak.
hij kan ook de jump.
en de flikflak.
en de spin!

Tom laat zijn kunsten aan Luuk en Kim zien en Luuk wil dat ook wel leren. Samen met Tom oefent hij heel lang. Kim doet ook mee.
Later zet Kim een CD met rapmuziek op en met muziek erbij lukt de hiphop nog beter. Ze kunnen wel gaan optreden! Dat is een goed idee!
De moeder van Luuk en Kim maakt mooie uitnodigingen en die vrijdag is het zo ver! De show gaat super, maar dan begint het te spetteren...

Heel leuk gedaan, het valt soms zelfs nauwelijks op dat de tekst aan zulke strenge regels moet voldoen. Het verhaal doet heel modern aan; de muziek komt uit een box, Tom doet een jump, de uitnodigingskaarten worden gemaakt op de laptop en de kaarten worden geprint.
Persoonlijk vind ik het gebruik van Engelse woorden voor beginnende lezers niet echt geweldig maar het zijn wel woorden die in de omgeving van een kind veel gebruikt worden.

In het boekje worden geen hoofdletters maar wel leestekens gebruikt en de letters zijn duidelijk en goed leesbaar. Het boekje is vloeiender geschreven dan Op weg met Spiet, het eerste boekje van deze schrijfster. Ook de illustraties van Eefje Kuijl zijn een stuk vlotter dan de vrij stijve afbeeldingen in Op weg met Spiet. Eefje Kuijl weet vaart te brengen in haar tekeningen en je ziet het plezier in hiphoppen van de plaatjes afstralen.
Leuk boekje.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Op weg met spiet
Tekst: Willemijn van Abeelen
Illustraties: Jan Heylen

Op weg met Spiet is een AVI M3 boekje, dat bedoeld is voorkinderen uit groep drie, die halverwege het leerjaar zitten. Het verhaal is opgebouwd in korte hoofdstukken en bevat korte, simpele zinnen. Er wordt gebruik gemaakt van leestekens, maar hoofdletters komen in dit boekje nog niet voor. Het verhaal wordt ondersteund door prenten in kleur.

Hoofdpersoon in het verhaal is het jongetje Daan en zijn quad die de naam Spiet draagt. Echter wordt de quad in dit verhaal gewoon een kar genoemd, omdat het anders te lastig wordt voor de beginnende lezertjes.Terwijl ik het boekje lees merk ik dat de zinnen nogal opsommerig overkomen,het loopt niet lekker vloeiend door als een geheel. Jammer, want bij mij haalt dit de vaart er wel enigszins uit. Ik ben nieuwsgierig hoe mijn dochter daar op reageert. De illustraties in het boek zijn in ieder geval in kleur en zien erleuk uit. Af en toe staat er wat tekst bij een prent in een tekstballonnetje. Dit geeft het geheel een wat speelser karakter, terwijl de leesbaarheid niet in het geding komt. Persoonlijk denk ik dat dit boekje vooral bij jongens favoriet is,maar ook meiden die van auto’s en snelheid houden zullen dit met plezier lezen.

Mijn dochter stoort zich aanzienlijk minder aan het feit dat de zinnen niet echt vloeiend in elkaar over lopen. Zij leest het verhaal zonder hinderlijke onderbreking, dus voor beginnende lezers zal het voldoende vaart hebben. Dat blijkt ook wanneer ik het boekje mee neem naar school: haar klasgenootjes lezen het boekje ook zonder problemen voor. Tijdens het lezen wordt er af en toe ook erg gelachen, want de gezichtjes die de autootjes hebben in dit verhaal worden erg geestig gevonden. Af en toe zie je een grote lach op het gezicht van de karretjes staan, maar ze kunnen ook heel boos kijken. Door de auto’s een gezicht te geven, komt het verhaal ook meer tot leven. Het feit dat de karretjes ook een naam hebben gekregen, versterkt het effect nog eens.

Al met al vind ik Op weg met Spiet een leuk AVI boekje. Het valt niet mee om – zeker voor deze doelgroep – een goed verhaal te schrijven. Het feit dat de kinderen het een leuk boekje vinden om te lezen en ik ze niet hoor klagen of struikelen over de zinopbouw zegt voor mij voldoende.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Op weg met spiet
Tekst: Willemijn van Abeelen
Illustraties: Jan Heylen

Een verhaaltje over twee jongetjes die gek zijn van hun kar (in feite een quad). De rode kar van Daan heet Spiet. Op een dag wordt Daan uitgenodigd door zijn neef Tim om naar hem toe te komen. Gelukkig mag het van papa en hij brengt Daan naar Tim. Tim heeft ook een kar, een gele. Tim woont aan zee en daar hebben ze een piste. Dat is een weg van zand waar een berg in zit en er staat ook een stoplicht bij die weg. Tim en Daan gaan daar spelen en houden wedstrijdje wie het hardste kan rijden. Ze hebben een heerlijke dag en zijn blij dat Daan mag blijven slapen, dan kunnen ze morgen weer samen op de piste spelen.

Het boekje is voor beginnende lezertjes.
Er worden nog geen hoofdletters gebruikt maar wel leestekens zoals de punt, de dubbele punt, het uitroepteken, het vraagteken etc..
Het verhaal is goed leesbaar. De letters hebben een prettige afmeting. De tekst staat op wisselend gekleurde pagina's.
Soms staat er in de tekst ineens een woord van twee lettergrepen zoals snelweg, zijspan, gordel, waaghals, stopbord of tuinslang wat dan ook gelijk opvalt omdat de tekst verder uit kleine, korte woordjes bestaat van één lettergreep.
De gekleurde afbeeldingen zijn rustig en doen me denken aan kinderboeken van vroeger ondanks de mooie moderne karren waar Daan en Tim in rondracen. Persoonlijk vind ik dat 'ouderwetse' juist wel wat hebben. De karren hebben overigens gezichtjes waardoor je de emoties van de karren ook kunt zien. Een enkele keer staat er tekst in een tekstballon.

Op zich een leuk boekje, het verhaal en de afbeeldingen hadden van mij wel wat meer vaart mogen hebben. Het had allemaal wat vlotter, wat speelser, mogen zijn. Echter, kinderen die net leren lezen zullen het denkelijk een prima boekje vinden, zeker als ze gek zijn van auto's of racen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: