Victoria Farkas
Categorie: Recensies 6-9jr
Operatie red een goudvis
De Beestenbus: Deel 1
‘Ik heb nog nooit zoiets verschrikkelijks gehoord,’ zei Ferdinand.
De anderen waren het met hem eens.
‘Dierenflats waarin vijftienduizend dieren gepropt kunnen worden,’ zei boer Willem.
‘Kleinere hokken dan ooit’, verzuchtte Fietje.
‘Gouden tralies om het geluk mee af te dwingen! Het moet niet gekker worden,’ vulde boer Willem Fietje aan.
‘Schokstokken,’ zei Raaf somber.
De anderen knikten stilletjes.
Suyckerbuyck, met zo’n naam verwacht je een deftige dame, een mooi huis en keurig opgevoede kinderen. Niet dat Raaf niet netjes opgevoed is, maar hij woont met zijn ouders in een gifgroene bus die al veertig jaar oud is. Ze hebben geen vast woonadres, want moeder Suyckerbuyck kan nogal eens verzeild raken in hooglopende kwesties. Ze is dierenarts en maakt ruzie als ze vindt dat mensen hun dieren niet goed behandelen. Haar man is dierenmasseur, en Raaf heeft een rariteitenkabinet.
Hij is net bezig een vlinder klaar te maken voor zijn verzameling als hij zijn moeder ruzie hoort maken. Ze is bezig met een hond die – net als het baasje - veel te dik is.
Zijn vader en Raaf kijken elkaar aan: dat wordt weer verhuizen! Ze pakken hun spullen, verzamelen hun dieren – hond, katten, konijnen en kippen - en vertrekken. Voor de zoveelste keer.
Raaf moet wel heel erg naar de wc, en die in de bus is kapot. Als ze een hotel zien, zegt moeder dat zij en papa boodschappen gaan doen, dan kan hij even dat hotel in. Maar daar staat een deftige portier en die laat geen vieze jongetjes binnen. Gelukkig logeert er een eigenwijs meisje in het hotel: Fietje. Zij helpt hem met de wc, maar ook met de operatie goudvis. Want wie houdt er nu visjes in een champagneglas!
Niet veel later ontmoeten de Suyckerbuyckjes boer Willem, die in een vervallen boerderij voor enkele dieren zorgt. Boer Willem heeft een akelige broer, met snode plannen. Plannen die verijdeld moeten worden! Want zeg nou zelf: beestenflats? Echt niet!
De lezers van Otje (Annie M G Schmidt) zullen het een en ander herkennen in dit leuke verhaal. Raaf is vast door Otje geïnspireerd. En nu maar hopen dat ook Raaf meer avonturen mag beleven en dat we die allemaal kunnen lezen!
Leuke tekeningen, en ook de binnenkant van de kaft trekt meteen de aandacht: al die leuke dieren!
Victoria Alexandra Farkas (Amsterdam, 25 april 1973) is een Nederlandse kinderboekenschrijfster, thriller-auteur en journaliste. Als je de boeken bekijkt die ze geschreven heeft, zie je dat de meeste een specifiek onderwerp aanpakken: anorexia, ongewenste klapzoenen van een tante, maar vooral dierenleed heeft haar aandacht. Al zijn de onderwerpen zwaar, de manier waarop Farkas schrijft is dat niet. Er is ook veel humor in het verhaal te vinden.
ISBN 9789048838837 | Hardcover | 176 pagina's | Uitgeverij Moon | november 2017
Leeftijd: 9+
© Marjo, 13 februari 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De dierenpolitie en het stekelige mysterie
tekst: Victoria Farkas
In de herfstvakantie gaat Merel een paar dagen naar de Veluwe. Haar vriend Beer zou mee gaan, maar zijn moeder heeft ontdekt dat hij luizen heeft, en hij mag niet meer.
Maar Beers moeder is supernetjes, en ze moet werken. Beer alleen thuis? Dat kan niet. Maar ze weet iets: ze scheert Beers hoofd kaal, en brengt hem alsnog naar de Veluwe.
Daar is Merel al gesetteld in het huisje, en heeft ze meteen een ‘probleem’: er zat een klein egeltje vast in een plastic beker. Zij en haar vader hebben het beest naar de egelopvang gebracht, maar als ze daar nog een keer willen gaan kijken zijn alle hokken leeg: welke onverlaat heeft de egels gestolen? En waarom is vredesnaam?
Natuurlijk willen Merel en Beer meteen het mysterie oplossen. Ze krijgen daarbij hulp van Joris en Kiki, die net als zij dierenvrienden zijn. Zo raken ze verwikkeld in een spannend avontuur.
Op zich is dit een aardig verhaal, niks mis mee. Ik kan zelfs nog meegaan in het feit dat er nogal veel verteld wordt over egels, alsof het uit een leerboek komt. Het boek is duidelijk bedoeld om kinderen wat meer te leren over die beestjes.
Maar: het is allemaal wel erg toevallig, en Merel wordt ook erg vrij gelaten door haar ouders. Anders had ze al deze avonturen niet kunnen beleven. Er zitten leuke vondsten in, die op de een of andere manier in het verhaal ingepast worden, zoals bijvoorbeeld die luizen. Eigenlijk hadden we goed zonder dat verhaal gekund, maar juist die verhaallijn is leuk, omdat er geen belerend verhaaltje aan vast zit, en omdat er door het boek heen af en toe naar gehint wordt.
Met het avontuur zelf heb ik moeite en het zou me niets verbazen als jonge lezers dat ook hebben: het is nogal uitvoerig verteld, weinig witruimte en door deze ‘mankementen’ wordt het verhaal traag en is de spanning eraf.
ISBN 9789048810116 | Hardcover | 192 pagina's | Uitgeverij Moon | september 2011
Illustraties van Els Egeraat Leeftijd vanaf 8 jaar.
© Marjo, 11 juni 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De dierenpolitie en het stekelige myserie
tekst: Victoria Farkas
Merel gaat met haar ouders en kleine broertje een weekje naar een huisje op de Veluwe. In de tuin van het vakantiehuisje vindt ze een egel die heel mager en ziek is. Haar vader werkt bij de dierenpolitie en die weet wel een egelopvangadres. Ze brengen de egel naar Fred, de egelopvangmeneer. Hij zal goed voor de kleine egel zorgen en Merel mag de volgende dag komen kijken hoe het met het egeltje gaat.
Maar de volgende dag zijn alle egels weg! Alle hokken zijn leeg! En dat niet alleen ook het hangbuikzwijntje en de pauwen en andere dieren van kinderboerderij Kukeleku zijn weg! En er zijn nog meer rare dingen gebeurd. Merel vindt het vreselijk.
Gelukkig is haar beste vriend Beer inmiddels ook naar het vakantiehuisje gekomen en samen met Joris en Kiki, twee kinderen die in het Veluwedorp wonen, gaan ze op onderzoek uit. Merel heeft namelijk een paar rode sliertjes gevonden, het lijkt op versiering, en die sliertjes worden het aanknopingspunt van het onderzoek.
Ze weten niet waar ze aan beginnen maar door hun gespeur komen ze met heel vreemde mensen in aanraking zoals Thea en Bea van de feestwinkel en gaan ze op bezoek bij Animali, een dierenbeschermingsorganisatie... maar beschermt die organisatie wel dieren?
Merel en Beer geven niet op voordat ze weten wat er met de egels, pauwen, het hangbuikzwijntje en andere dieren is gebeurd. Dat hun zoektocht best gevaarlijk is beseffen ze pas achteraf. Ze krijgen dan ook flink op hun donder van hun ouders, maar die zijn in hun hart ook wel heel trots op hun slimme kinderen.
Opnieuw een lekker wegleesboek over Merel en Beer. Ook in dit boek zorgen ze er weer voor dat het goed gaat met dieren. In het eerste boek ging het over honden die niet goed verzorgd werden, in het tweede boek over een verdwenen ziek zeehondje en dit boek dus over egels die opgevangen worden.
In alle drie de boeken speelt zich iets vreemds af waardoor Beer en Merel aan de slag moeten om uit te zoeken wat er aan de hand is en wie er achter de rare gebeurtenissen zitten. Merel is een meid die nergens bang voor is en overal op afstapt. Beer is meer de denker en wat banger dan Merel. Maar samen vormen ze een geweldig team dat allerlei zaken weet op te lossen wat vaak de politie (nog) niet gelukt is. In dit boek hebben Merel en Beer twee helpers in de vorm van Joris en Kiki. Zij weten veel adressen en kennen de weg in en om hun woonplaats goed en dat is natuurlijk heel handig.
Achterin het boek staan nog tips voor een egelvriendelijke tuin en egelweetjes. Belangrijk is bijvoorbeeld dat je weet dat je egels nooit melk moet geven want daar worden ze ziek van! Beter is het dat je gewoon wat water geeft.
Er zit wel een klein los draadje in het verhaal dat de schrijfster vergeten is om vast te knopen maar dat mag de pret niet drukken, het is niet storend.
Verder is het een goed boek, het verhaal is spannend en er staan nog leuke zwart-wit afbeeldingen in ook. Hopelijk volgt er snel weer een boek over deze twee leuke speurders.
ISBN 9789048810116 | Hardcover | 192 pagina's | Uitgeverij Moon | september 2011
Illustraties Els van Egeraat Vanaf ca. 8 jaar
© Dettie, 03 oktober 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De dubbeldikke dierenpolitie
Harmen van Straaten
Els van Egeraat
Twee boeken in een.
In het eerste boek De dierenpolitie maken we kennis met Merel, ze is helemaal gek van dieren, net als haar ouders. Ze wonen in een heel klein huis dat haar vader zelf gebouwd heeft. Maar in dat huis is genoeg plek voor Merel, haar kleine broertje Teun, vader en moeder, de hond, twee cavia’s, drie poezen, een hamster en vier lipvissen. Aan de overkant van de straat staat een heel groot huis en die dag, vlak voor de zomervakantie, komen er nieuwe buren in wonen. Merel ziet een jongen en stapt op hem af.
"Hoi, ik ben Merel, en jij? vroeg ze opgewekt.
'Ik heet Hendrik-Gustav.'
'Ik vind jou helemaal geen Hendrik-Gusdinges' zei Merel meteen.
'Hendrik- Gustav,' verbeterde hij haar. 'Ik ben vernoemd naar mijn opa's Hendrik en Gustav'
Merel kneep haar ogen tot spleetjes. 'Wat een rare naam, die past helemaal niet bij jou.'[...]
'Wat vind je dan wel een leuke naam?
Merel vindt haar nieuwe buurjongen een echte Beer, die zijn lief en heel sterk. Vanaf die tijd zijn ze vrienden en wordt Hendrik-Gustav, Beer genoemd. De ouders van Beer hebben nooit tijd voor hem, ze zijn altijd naar hun werk, en als ze thuis zijn werken ze vaak ook nog door.
Beer vindt het daarom maar wat gezellig bij Merel waar wel aandacht voor hem is én hij is stapelgek op alle dieren daar.
Merels vader werkt bij de dierenbescherming en omdat het vakantie is mogen ze met hem mee. Ze krijgen allebei een pet, van Merels moeder. 'Nu lijken jullie tenminste op de echte dierenpolitie' zegt ze. Zo'n pet vinden ze wel helemaal te gek natuurlijk.
Merels vader gaat bij mensen op bezoek waarvan gemeld is dat ze niet zo goed voor hun huisdieren zorgen. Hij praat dan met ze en kijkt hoe het met de dieren gaat. Maar het gekke is dat elke keer als ze iemand bezocht hebben de volgende dag de dieren verdwenen zijn. Niemand snapt er wat van maar Merel en Beer hebben al een verdachtenlijstje. Is het die vervelende Dennis, of de vader van Beer of misschien wel Merels eigen vader of... De twee gaan als echte dierenpolitie op onderzoek uit. Wie haalt de dieren weg en waar zijn ze naar toe gegaan...? Het wordt nog heel erg spannend voor Merel en Beer.
In het tweede boek De dierenpolitie op zoek naar de zeehondendief gaan Beer, Merel en haar familie kamperen op Texel. Op het strand vinden ze een ziek, uitgeput zeehondje. Gelukkig is de zeehondenopvang, Ecomare, vlakbij. Salko die daar werkt vraagt of Merel en Beer hem willen helpen en natuurlijk willen ze dat, dan kunnen ze gelijk kijken hoe het met hun zeehondje gaat die ze Beerel genoemd hebben. Ze moeten vervelend vies werk doen zoals zeehonden- en vogelpoep wegscheppen en van alles schoonmaken. Maar ze mogen ook steeds de zeehondjes eten geven en kijken bij de zeehondenshow. Beerel eet goed en het gaat wat beter met het kleine zeehondje, hij moet voorlopig wel elke dag medicijnen hebben. Maar op een ochtend is het zeehondje weg... Merel en Beer houden hun hart vast want zei die kok van het restaurant niet dat hij zeehondenvlees op de menukaart wilde zetten, en wilde dat verwende meisje Carmen niet een zeehondenbontje om haar nek en die rare Suus en Truus vonden het toch stom dat zeehonden opgevangen werden. De politie is gewaarschuwd maar die zijn veel te sloom vinden Merel en Beer. Ze gaan alvast zelf maar op onderzoek uit en ze hebben haast want Beerel moet wel op tijd zijn medicijnen hebben!
Het zijn twee lekker spannende verhalen, die gelijk informatie geven over de dierenbescherming, de zeehondenopvang en de invloed van mensen op het milieu. Merel is een vlotte, spontane meid die overal op af stapt. Beer is dankzij zijn strenge moeder wat banger uitgevallen maar als het moet dan is hij een echte beer, moedig en sterk! Samen zijn het twee enorm leuke kinderen die bovendien nog eens heel goed kunnen speuren.
Victoria Farkas heeft zich flink verdiept in het werk van de dierenbescherming en is samen met twee verschillende inspecteurs op stap geweest. Die ervaringen heeft ze verwerkt in het boek De dierenpolitie.
Ook voor het verhaal over het zeehondje heeft ze een paar dagen meegeholpen bij Ecomare zodat ze er goed over kon schrijven. Maar het allerleukste is dat ze deze ervaringen in twee mooie en boeiende verhalen heeft weten om te zetten waarin grappige, vreemde en lieve mensen voorkomen én... twee heel leuke kinderen!
ISBN 9789048810123 | Paperback | 0 pagina's | Uitgeverij Moon | juni 2011
Leeftijd: Vanaf 8 jaar
© Dettie, 23 juli 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer: