Sunna Borghuis
Categorie: Recensies 6-9jr
Scheetjesles
en andere voorleesverhalen over De bende van drie vier
Ook in dit boek verzint hij weer de gekste dingen zoals het onderwerp voor de spreekbeurt van Kees. Houd een spreekbeurt over scheetjes laten bedenkt papa, daar heeft nog niemand het over gehad! Mama vindt het een idioot idee maar Kees vindt het geweldig. En ja, hoor als het mama toch gelukt is de eerste spreekbeurt van Kees in de klas bij te wonen kan ze wel door de grond zakken van schaamte. Kees vertelt over scheetjes en wat voor geluid ze maken. De klas en zelfs de juf doet vrolijk mee. Maar het allerergste moet nog komen... mama laat ook scheetjes vertelt Kees, scheetjes die je niet hoort maar dat zijn wel de vieste, want die stinken het ergste!
Arme mama...
En zo denk je wel vaker arme mama, want mama komt heel vaak in een enorme troep thuis en is altijd de spelbreker, de nette hardwerkende vrouw die al die gekke spelletjes die haar man verzint niet echt kan waarderen. Zoals de keer dat ze thuiskwam en het in de keuken een enorme troep was en de kinderen buiten in hun blootje in de regen stonden te dansen. Ze was al zo moe van de hele dag hard werken en dan ook dit nog... Ze hadden chocoladefabriek gespeeld vertelde papa blij en waren vies geworden.
Maar toch missen de kinderen mama altijd. Ze vinden het het leukst als mama gewoon thuis eet en hun naar bed brengt of welterusten komt zeggen.
Dat het niet altijd kan snappen ze ook wel, vooral als opa heel erg ziek wordt, dan moet mama natuurlijk heel veel naar opa toe. Soms mogen de kinderen mee en ook daar maken ze er weer een klein feestje van en opa vindt het prachtig. Maar op een dag hoeven ze niet meer naar opa, want opa is naar de hemel.
Een andere keer hebben de kinderen en papa weer veel plezier zoals de keer dat ze billenkoek verkopen op de vrijmarkt of samen met papa een nieuwe auto gaan uitzoeken. Het is een boek met een lach en een traan. Meestal zijn de verhalen heel grappig en vrolijk en ook de dood van opa wordt niet heel zwaar en akelig gebracht.
Enkele verhalen kwamen me wel heel bekend voor en dat kan kloppen, een aantal stond al in Het poepkasteel...
Toch zou ik voor een volgend boek over 'De bende van vier' wel willen pleiten voor mama, zij wordt steeds wel erg stijfjes, saai, zeurend en vervelend afgeschilderd. Dat mag best wel eens wat leuker, het wordt bovendien wel erg voorspellend hoe mama zal reageren of reageert op de streken van papa en haar kinderen.
Bij de verhalen staan opnieuw geweldige afbeeldingen van Harmen van Straaten, hij weet de sfeer zoals altijd feilloos weer te geven.
Kortom, leuke verhalen maar op een gegeven moment wordt het een beetje veel van hetzelfde vanwege de vaak 'zure' reactie van mama. Je zou papa bijvoorbeeld ook af en toe wel eens, als verrassing, serieus willen zien in plaats van de eeuwige clown ofwel het vierde kind in huis.
Maar het boek is natuurlijk geschreven voor kinderen en zij zullen enorm genieten van de verhalen, juist vanwege de scheetjes en de gekke invallen van papa. Daarom toch een aanrader.
ISBN 9789025753245 | Hardcover | 192 pagina's | Gottmer | oktober 2013
Leeftijd: 6+
© Dettie, 26 december 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Dikke Vik en Vieze Lies worden vrienden
Dikke Vik en Vieze Lies: Deel 1
Stom.
Dat was ik dacht toen ik Vik zag.
Een stomme jongen met lang haar en ronde wangen.
Daarna dacht ik: tieten
Dat kwam door Bram, die naast me zat. Hij zei hardop 'tietuh' toen Vik voor de klas stond. [...]
Het was waar wat Bram zei. Vik had twee heuveltjes onder zijn T-shirt. [...] Niemand in onze klas had borsten. [...]
Vik was de eerste jongen met borsten die ik ooit had gezien. Ik vond hem daarom nog stommer.
Op de bijgaande afbeelding zien we een beetje sullige jongen met zijn handen in zijn broekzakken die heel relaxt de kaart van Nederland staat te bekijken. Die 'stomme' Vik is die dag voor het eerst in de klas van Lies. Op weg naar huis blijkt, tot ergernis van Lies, dat Vik dezelfde kant als haar op gaat. Ze heeft helemaal geen zin om hem in te halen, maar Vik loopt zo sloom dat ze wel moet. Ze zegt niets. Hij ook niet. 'Stom joch' denkt Lies.
Maar even later is ze wel blij dat Vik in de buurt is want op het geitenlandje ziet ze iets wat ze wel een beetje griezelig vindt. De 'slome' Vik is dan haar grote hulp. Hij blijft heel rustig en weet precies wat hij moet doen. Daarna lopen ze naar de vader van Vik, die eigenaar is van de plaatselijke kroeg. Zijn vader weet en kan alles volgens Vik. Lies vindt het wel spannend en leuk om naar het café te gaan, bovendien krijgt ze gratis een lekkere tosti van Viks vader!
Er ontstaat een voorzichtige vriendschap tussen 'dikke' Vik en 'vieze' Lies zoals die akelige Bram haar soms noemt. Maar die vriendschap wordt soms wel op de proef gesteld. Lies wil namelijk liever een hartsvriendin en ze hoopt maar steeds dat de prachtige, sierlijke Merel dat wil zijn, maar Merel stelt haar keer op keer teleur met haar vreemde gedrag. Vik niet ...
En zo begint Dikke Vik langzamerhand toch een plaatsje in het leven van Vieze Lies in te nemen. Lies ontdekt dat ze de rustige 'slome' Vik dingen toevertrouwt die ze aan anderen nooit verteld heeft. Maar toch schaamt ze zich ook een beetje voor hem, hij is zo traag en zijn broek zakt altijd af tot voorbij zijn bilspleet! Iedereen in de klas lacht erom en dan doet Lies maar mee. En dan schaamt ze zich weer dat ze dat deed. Het is verwarrend. De ene keer wil ze wel vrienden met hem zijn, de andere keer niet. Maar het is wel steeds Vik die de leuke ideeën en goede oplossingen heeft ... Het leven van Lies is er intussen een stuk leuker en minder eenzaam door geworden (moeder werkt elke dag) en uiteindelijk worden Dikke Vik en Vieze Lies echte vrienden.
Sunna Borghuis - o.a. bekend van de boeken Scheetjesles- en Het poepkasteel en andere voorleesverhalen over de bende van vier - heeft naar mijn mening met dit boek haar tot nu toe beste boek geschreven. Ze verwoordt de aantrekkingskracht en afkeer die Vik op Lies uitoefent op een uitstekende, humoristische en invoelende manier. En Dikke Vik is de jongen die we allemaal wel kennen. De vriendelijke, bedeesde jongen die goedmoedig alles bekijkt maar zich niet weg laat treiteren. Hij is de vriend die niet opvalt maar er wel altijd is als het nodig is. Hij is uitstekend neergezet door Sunna Borghuis. Lies is een leuke vlotte meid, die eigenlijk vooral gezelligheid zoekt en ook dat wordt mooi verwoord door de schrijfster .
De afbeeldingen van Eva van Aalst zijn levendig en kleurrijk en geven op een grappige manier precies de situaties uit het verhaal weer.
Kortom, deel 1 van deze nieuwe serie is me goed bevallen!
Lees de eerste twee hoofdstukken
ISBN 9789025761615 | Hardcover | 102 pagina's | Gottmer | juni 2017
Leeftijd: 8+
© Dettie, 08 augustus 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het poepkasteel
en andere voorleesverhalen over De bende van drie vier
Tien grappige voorleesverhalen over een modern gezin met drie kinderen, een moeder die veel en hard werkt en een prettig gestoorde vader, boordevol ideeën. De tweeling Mies en Jet, hun jongere broertje Kees en hun vader maken er voortdurend een rommeltje van als mama naar kantoor is of weer eens een vergadering heeft die uitloopt. Papa draait zijn hand niet om voor een ballenbak in de kamer of een matrassenglijbaan van de trap. En als mama doodmoe thuiskomt van een dinertje met klanten en snakt naar een warm bad, blijkt de badkamer veranderd in een surfparadijs, met een echte surfplank en golven die over de rand van het bad heen klotsen. Geen wonder dat ze begint te zuchten als papa weer eens enthousiast roept: ‘Ik heb een idee!’
--
Een erg leuke verhalenbundel over drie kinderen Mies, Jet en Kees en hun vader, die eigenlijk ook een groot kind is maar dan op een leuke manier. Mama werkt op een kantoor en papa is kunstenaar en zorgt voor de kinderen. Het eerste verhaal 'Ballenbak' dat zoals bijna alle verhalen vijf pagina's beslaat, is al heel bijzonder...
Het regent en de kinderen vervelen zich en vragen 'Wat gaan we doen vandaag pap?' Maar pap weet het ook nog niet. De speeltuin is te nat. McDonalds is te ongezond. Wat moeten ze nou? De kinderen moeten zich alvast maar aankleden, ze mogen zelf weten wat ze aantrekken. Kees trekt lekker zijn Spiderman-pak aan en zet zijn capuchon op, dat vindt mama altijd zo naar. Mies kiest een zomerjurk die haar eigenlijk niet meer past en Jet doet haar balletrok aan, die mama liever schoon houdt voor als ze naar ballet moet.
Papa haalt ondertussen de matrassen van alle bedden en neemt ze mee naar beneden. Papa haalt een plank uit de schuur en legt die schuin tegen de bank aan, alsog het een glijbaan is. Daarna mogen ze alle ballen uit de schuur halen.
Als ze terugkomen staat er een enorme zak naast papa. Als hij die omkiept komen er wel duizend ballen uit! (Hij had die ballen nodig voor een opdracht) Ze hebben nu een binnenspeeltuin met een ballenbak!
Ze spelen en spelen en vinden het prachtig en dan komt mama thuis. Mama is niet zo blij met al die rommel. Gelukkig heeft papa weer een idee...
Er staan tien verhalen in het boek die allemaal lekker gek en vrolijk zijn. Het verhaal over het poepkasteel is heel grappig. Maar dat zijn alle verhalen. Zoals bijvoorbeeld het verhaal over 'de bende van vier' die als verrassing voor mama's verjaardag het huis gaan opruimen... Jet lapt de ramen met shampoo want dat schuimt zo lekker en Kees schildert met vingerverf de muur, dan zie je de vieze vlekken niet meer.
Ook de verhalen over het eigen circus, kamperen in de tuin, moederdag of Het leukste restaurant van de wereld, zijn heerlijk om te lezen.
Mama is altijd weg, alleen op het eind van het verhaal als ze thuiskomt van haar werk of een vergadering of van een weekend met een vriendin zie je haar verschijnen. Vaak moppert ze dan over de troep of hoe slordig de kinderen er uit zien of over de rare ideeën van papa en dat is eigenlijk het enige, heel kleine, minpuntje van dit boek. Mama is wel steeds degene die een eind aan de pret maakt, ze lijkt een zuurpruim die alles alleen maar netjes wil hebben. Ook al moet ze soms wel lachen toch is ze vaker een beetje vervelend. Moeder steekt wel erg stijf af bij de rest van het gezin. Dat had van mij persoonlijk wel iets minder gemogen maar ik denk dat kinderen die zure moeder juist wél heel grappig vinden.
En dan de illustraties gemaakt door Harmen van Straaten (bekend van o.a. Fien en Kees en Ko) ... die zijn zoals altijd geweldig. Je zult maar debuteren en dan deze tekenaar bereid vinden om jouw verhalen uit te beelden! Bij elk verhaal staan zo'n vier afbeeldingen en die zijn allemaal even humoristisch en goed. Ik moest erg lachen om de tekening van Jet die haar neus dichtknijpt vanwege de lucht die van het poepkasteel komt maar ook de overige afbeeldingen zijn enorm leuk.
Kortom een boek dat je graag wilt voorlezen en dat kinderen die al zelf kunnen lezen vast vaker zullen oppakken om nog even lekker te lachen om die malle vader en die grappige kinderen.
Een heel leuk en goed debuut, hopelijk volgen er nog meer boeken van deze schrijfster.
ISBN 9789025748050 | Hardcover | 63 pagina's | Gottmer | juni 2010
Leeftijd: 6+
© Dettie, 07 augustus 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer: