Sharon Creech
Categorie: Recensies 6-9jr
Haat die kat
Juf Stretchberry onderwijst nog steeds met evenveel plezier en enthousiasme poëzie als in het vorige boek en steekt haar leerlingen met dat zelfde enthousiasme aan. Ook Jack heeft ze aan het schrijven gekregen, als vind zijn oom Bill dat het eigenlijk geen echte poëzie is omdat het niet rijmt en er geen alliteraties en onomatopeeën in voor komen. De juf vindt dit gelukkig onzin, al is ze tegelijkertijd wel zo aardig om uit te leggen wat die begrippen nu eigenlijk betekenen.
Rode draad in de gedichten die Jack vervolgens vol alliteraties en onomatopeeën gaat schrijven is zijn haat voor katten. Die haat blijkt trouwens in de loop van het boek niet zo heel diep geworteld en veranderd al snel in liefde, als de juf een nest jonge katjes mee naar school brengt... Uiteindelijk gaat dit boek niet zozeer over katten, als wel over de moeder van Jack. Net als in het vorige boek wordt er niet expliciet verteld wat er aan de hand is maar kom je daar beetje bij beetje achter;
“Zie haar handen door de lucht aan ‘t
Zwierenzwaaien,
Wat een coole composities
uit die gebaren waaien
Hoor haar zingen zingen zingen
en zo zwiepend aan de gang
brengt ze zingzangzinggezang
in de stilte van de lucht”
Ook in dit boek weet Sharon Creech tegelijkertijd te ontroeren, je aan het lachen te maken en je te ontwapen en krijg je ook nog de nodige poëzie mee. Al lezend wens je ook deze keer het onderwijs weer veel juffen/meesters Strechberry toe. En ons lezers nog héél veel boeken.
ISBN 9785089670229 | Hardcover | 127 pagina's | Uitgeverij Hoogland & Van Klaveren | november 2009
Vertaald uit het Engels door Michèle Bernard | Leeftijd: 9+
© Willeke, 11 oktober 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Hou van die hond
want jongens
schrijven geen gedichten.
Meisjes wel”
Zo begint dit boek. Maar ondanks dat het dus eigenlijk meidenwerk is doet Jack, in een correspondentie met zijn juf, tóch een poging, en schrijft hij zijn eerste gedicht;
“Geprobeerd.
Gaat niet.
Hoofd leeg”.
De juf, juf Strechberry, is er één waarvan je acuut wenst dat je er vroeger ook zo eentje had, of dat jouw kind er zo eentje heeft. Ze zet gewoon door. Ze verleidt de klas met mooie toegankelijke gedichten, en als reactie op die gedichten krijgt ze Jack tóch aan het schijven. Anoniem, dat wel. Na lang aandringen, mogen zijn gedichten ook in de klas op het prikbord opgehangen worden, op mooi gekleurd papier, en gaat Jack zelfs aanwijzingen geven over de regelruimte die zijn gedichten mooier zou doen uit komen. Maar zijn naam mag er nog niet onder.
Iedere keer als de juf een nieuw gedicht voorleest, gebruikt hij iets van dat gedicht in zijn eigen gedichten. En al dichtend vertelt Jack beetje bij beetje zijn verhaal. Zijn verhaal over zijn hond Sprint. Een treurig verhaal, waar ik hier niet te veel over zal vertellen.
Op een dag leest de juf een gedicht voor van Walter Dean Myers. Een gedicht wat onze Jack dwars in zijn hart raakt. Het mooiste gedicht ooit, vindt hij het. Naar aanleiding van dat gedicht schrijft hij óók een gedicht. Een gedicht dat geheim moet blijven, want hij heeft wel heel veel woorden van meneer Walter Dean Meyers gebruikt. Maar de juf legt hem uit dat meneer Walter Dean Myers niet iemand is die snel boos wordt op een jongen die een paar woorden van hem gebruikt. Dat je dan geïnspireerd bent door iemand, en dat als je dat er boven zet het gewoon mag. En sterker nog , dat je meneer Dean Meyer ook gewoon kunt schrijven om te vertellen hoe mooi je zijn gedicht vind. En kunt vragen of hij misschien een keer op school wil komen, als hij het misschien niet te druk heeft met schrijven van woorden, en de telefoon die rinkelt, en de fax die loopt, en de rekeningen die binnen stromen, of de elektriciteit die uit valt, of de auto die naar de garage moet. Die brief wordt geschreven. Al had de juf er niet bij verteld dat je dan soms wel máánden wachten moet op antwoord.
Soms komt er een boek op je pad wat je metéén weer wilt herlezen, en wat je aan iedereen aan wilt bevelen, of cadeau wilt geven. Dit is zo’n boek. Het ziet er mooi uit, de taal is mooi, het ontlokt een glimlach, het ontroert, en tussendoor krijg je ook nog mooie poëzie te lezen. Geschikt voor volwassenen. Geschikt voor kinderen. Alles klopt. Lees dit boek, koop dit boek, leg het op je nachtkastje voor als het niet slapen kunt, lees het samen met je kind. Lees dit boek. Herlees dit boek!
ISBN 9789076347455 | Hardcover | 90 pagina's | Uitgeverij Hoogland & Van Klaveren | september 2008
Bekroond met een Zilveren Griffel 2007 | Vertaald uit het Engels door Michéle Bernard. | Leeftijd: 9+
© Willeke, 07 september 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer: