Meisje in het rood
Tekst: Aaron Frisch, Roberto Innocenti

Meisje in het rood
verhaal en illustraties: Roberto Innocenti
geschreven door: Aaron Frisch

Als we het boek openslaan zien we een bijna fotografische afbeelding van een lokaal met planken vol speelgoed waarin kinderen om een grote tafel zitten. Op die tafel zit een klein lichtgevend, breiend vrouwtje die de kinderen uitnodigt om te luisteren naar het verhaal dat zij wil vertellen, want spelletjes en speelgoed zijn leuk maar een goed verhaal is magisch...
Het vrouwtje vertelt het verhaal over het meisje in het rood. We zien op de vrij realistische afbeelding een meisje lopen langs een muur vol graffiti, een overvolle afvalbak, en een uitpuilende vuilcontainer met daarop een zwarte kat. Die zwarte kat zegt al genoeg... Dit wordt een sinister verhaal.

Het verhaal speelt zich af in een bos, niet een bomenbos maar een bos van baksteen en beton en het meisje in het rood, Sophia, woont aan de rand van dat bos. Haar grootmoeder Nana woont aan de andere kant van het bos en grootmoeder is een beetje ziek. Sophia gaat haar koekjes, honing en sinaasappels brengen. Ze trekt haar rode jas met grote kap aan en vertrekt met haar gevulde rugzak richting Nana.
Het betonbos is groot en vol gevaar maar als ze maar op de weg blijft waar veel mensen zijn, is ze veilig. Ze kijkt onderweg haar ogen uit en wij ook... Want wij lopen mee met Sophia, dankzij de paginagrote afbeeldingen. We lopen langs drukke straten, staan even stil bij de muzikant en lijken onze ogen uit op de open plek vol winkels, restaurants, bingohallen snackbars. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het is er. Sophia droomt weg, het is ook zo verleidelijk allemaal.
En dan is Sophia dankzij haar gedroom de weg kwijt, ze komt in een ander deel van het betonbos, een akelig deel, een griezelig en donker deel. Jongens pesten haar en vallen haar lastig, maar daar is de grote knappe held, hij brengt haar wel naar Nana. Maar is haar held wel te vertrouwen?

Het zal inmiddels wel duidelijk zijn dat dit een moderne variant op het aloude verhaal over Roodkapje. Zelfs een héél moderne variant. Het grappige is dat Nana wel een echt grootmoedertje als uit het sprookje is, met kanten mutsje en omslagdoek, die in een piepklein caravanachtig huisje woont midden in de 'jungle' van autokerkhoven en enorme bankgebouwen. De drukke afbeeldingen zijn, zoals gemeld, vrij realistisch en duister maar zitten ook vol grappen. Op de grote weg zie je bijvoorbeeld twee stoere motorrijders met tussen hen in een even stoere kerstman op zijn scooter. De stad zelf straalt een troosteloosheid en goedkoop vermaak uit.
Sophia is een modern meisje die er, samen met haar moeder, nog het meest gewoon uit zien. De rest van de weergegeven personen zijn allemaal min of meer karikaturen van oppervlakkige mensen en 'helden'.

Het is een heel apart boek, een mix van stripverhaal en prentenboek met korte teksten, zeer bijzonder en de moeite waard. Maar het is geen vrolijk boek, geen vrolijk sprookje, er is zelfs geen happy end... of toch wel?

ISBN 9789044822984 | Hardcover | 32 pagina's | Clavis Uitgeverij | januari 2015
Voor lezers vanaf 8 jaar

© Dettie, 18 mei 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer: