Juffrouw Verdorie en de verdwenen Stradiraarus
Tekst: Patricia David
Illustraties: Erika Cotteleer

Juffrouw Verdorie is een gepensioneerde onderwijzeres en een grote fan van Gautier Snaar, de beroemde violist. Ze kan haar geluk niet op als ze een kaartje wint voor een concert van hem in Antwerpen. Ze neemt zich voor hem persoonlijk te ontmoeten en Verdorie zal Verdorie niet zijn als haar dat niet zou lukken. Ze koopt een prachtige bos rode rozen en na afloop van het concert zoekt ze hem op in zijn kleedkamer. Gautier is vreselijk uit zijn humeur, er zat iemand ontzettend vals mee te zingen bij Diatolore... Verdorie houdt wijselijk haar mond, want dat was zij. Ze vertelt dat ze een slechte plaats had en krijgt het voor elkaar Gautier weer een gratis kaartje te ontfutselen, ze mag zelfs backstage, achter de schermen, meekijken.

De volgende dag vertelt ze dat vol trots aan haar grote vriend, de bakker. Als het zover is gaat ze vroeg op pad. Ze wil alles meemaken, maar Gautier is er niet, die komt pas later hoort ze van de materiaalmeester. Deze vertelt haar ook dat Gautiers viool een echte Stradiraarus is die honderdduizenden euro's waard is. Gautier is gek op zijn viool en bewaakt hem zorgvuldig.

Juffrouw Verdorie ontdekt dat haar idool eigenlijk helemaal niet zo aardig is. Ook tegen haar is hij een bullebak.
Dan blijkt dat de rookmachine stuk is en de man die voor rook moet zorgen is ziek. Natuurlijk wil Verdorie helpen en zo komt het dat zij voor de rook mag zorgen tijdens het orkest... Maar dat gaat helemaal mis, Verdorie denkt dat de boel in brand is gevlogen en begint heel hard Brand! Brand! te schreeuwen. Iedereen is in paniek. Gelukkig is er geen brand maar... dan blijkt dat de Stradiraarus is gestolen! Gautier Snaar is woedend maar ook heel verdrietig, zo'n viool zal hij nooit meer kunnen kopen. Eerst wordt Juffrouw Verdorie verdacht van de diefstal maar Gautier gelooft dat ze onschuldig is. Hij huurt haar zelfs in om de viool te terug te vinden.
Doortastend als Juffrouw Verdorie is neemt ze gelijk het initiatief om deze diefstal tot op de bodem uit te zoeken. Dit zeer tegen de zin van de politie, die vinden haar maar een raar en lastig mens. Wat juffrouw Verdorie niet weet is dat ze met een gevaarlijke, gemene dief te maken heeft, het wordt nog heel spannend...

Dit is het vierde boek over juffrouw Verdorie maar voor mij het eerste boek dat ik over haar avonturen gelezen heb. Het is een heerlijk vrolijk en humoristisch verhaal. De bijdehandte Verdorie is nergens bang voor en gaat geen situatie uit de weg. Zo krijgt ze veel voor elkaar maar weet zich daardoor ook in lastige, spannende situaties te werken. En wie gelooft nou zo'n mevrouwtje die alles beter weet? De grappige woordspelingen en namen van de personages maken het boek zo leuk. Ik heb me er kostelijk mee vermaakt.

ISBN 9789044809862 | Hardcover | 102 pagina's | Clavis Uitgeverij | februari 2009
Leeftijd: 8+

© Dettie, 15 april 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Juffrouw Verdorie en de verdwenen Stradiraarus
Tekst: Patricia David
Illustraties: Erika Cotteleer

Niet alleen is dit een prettige kennismaking met de schrijfster, maar vooral ook met juffrouw Verdorie.
Het verhaal laat zich snel vertellen: Juffrouw Verdorie is fan van Gautier Snaar en als ze een gratis kaartje wint voor een concert gaat ze daar natuurlijk heen. Ze benadert de artiest zelfs persoonlijk en als dan zijn viool gestolen wordt kan ze meteen haar diensten als detective aanbieden.
De lezer die nog niet eerder een boek over haar las, leert juffrouw Verdorie kennen als een eigenzinnig, spontaan, maar ook een beetje wereldvreemd mens. Met zulke eigenschappen is het voor de schrijver prettig spelen: Het boek zit boordevol humor. Bijvoorbeeld:

Ze gaat met de trein en vervuld van wat haar te wachten staat, koopt ze nog even bloemen voor haar held. Maar als ze het treinkaartje koopt schiet haar het ticket te binnen.
'Het kaartje!" riep ze ineens.
'Maar je houdt het in je hand, mevrouw.' Zei de stationsbediende.
'Het andere kaartje!" schreeuwde Verdorie.
'Je kunt met hetzelfde kaartje ook terugreizen. Je moet het goed bij je houden, dat is alles,' zei de man.
'Hou je mond, man, je weet niet waarover je het hebt. Ik heb een gratis kaartje gewonnen voor een concert van Gautier Snor... eh Snaar, en ik heb het thuis laten liggen. Hou de trein een tijdje aan de praat tot ik terug ben', zei Verdorie.

Ha ha. Zulke scènes, je ziet het voor je!
Het lijkt me voor een kind erg leuk, maar ook nog een beetje leerzaam. Want als Verdorie dingen fout doet, gaat dat over dingen die je maar net moet weten. Dat de trein niet wacht, dat weet je natuurlijk wel, maar dat je stil moet zijn in een concertzaal, en niet luidkeels moet gaan aanmoedigen, nou ja, dat doe je bij een voetbalwedstrijd wel, dus waarom hier niet? Verdorie ontdekt dat ze echt helemaal stil moet zijn.
Maar dan zal ze er wel voor zorgen dat ze de man ontmoet. Een brutaal mens heeft de halve wereld. Het is niet haar bedoeling om brutaal te zijn, ze is doortastend, recht door zee en bereikt zo ook wat ze wil. En dan is ze nog slim ook, en lost zomaar de diefstal op!
Ook leuk om voor te lezen!

ISBN 9789044809862 | Hardcover | 102 pagina's | Clavis Uitgeverij | februari 2009
Leeftijd: 8+

© Marjo, 28 december 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer: