Nadja Van Sever
Categorie: Recensies 6-9jr
Fien is een vijfhoekje
Maar elke keer gebeuren er andere dingen op school die Fien moeilijk vindt en als ze thuiskomt dan wil ze even helemaal niets, zelfs mama moet dan haar mond houden en doet ze dat niet dan ontploft Fien bijna van boosheid. Dat mama dat nou niet snapt! Op haar kamer wordt ze meestal wel weer rustig. Ze zet dan al haar knuffels op een rij, van groot naar klein, en langzamerhand gaan die boze bubbels en dat geborrel in haar buik dan weer weg.
Fien is gek op de kleur rood en haar eten moet op een wit bord. Ze is ook gek op gaten zoals de gaten in de kaas, gaten in de macaronibuisjes, gaten in haar broek... maar mama snapt dat niet altijd. Maar mama snapt wel dat ze voor het slapengaan steeds hetzelfde zinnetje moet zeggen anders kan Fien niet slapen, en dat weet papa dan weer niet. Wat papa en mama samen niet weten is dat Fien alles heel letterlijk neemt en dat zorgt vaak voor enorme problemen voor Fien. Zinnen als 'straks wordt je blauw van de kou' en - in de schoenwinkel - 'dat zijn schoenen waar je een tijdje mee kunt rondlopen', maken haar heel onrustig en ze wordt heel boos als mama dan bijvoorbeeld zegt dat ze moet stoppen met rondjes lopen! Dat moest ze toch! Ook als Fien veel lawaai hoort, raakt ze helemaal van slag.
Het wordt allemaal steeds erger en als Fien bijna aangereden wordt omdat ze midden op de weg stilstaat met haar handen voor haar oren en heel hard gilt, begrijpt iedereen dat er meer aan de hand moet zijn en zelfs de laconieke papa snapt dat er iets niet goed zit. Ze gaan naar een praatdokter en uiteindelijk komen ze er achter dat Fien een vijfhoekje is! Ze heeft een autismespectrumstoornis en nu ze dat weten kunnen ze daar rekening mee houden. Vanaf die tijd is het leven voor Fien en de mensen om haar heen een stuk makkelijker geworden.
Het verhaal is gebaseerd op de ervaring van de schrijfster zelf: "Het boek Fien is een vijfhoekje is gebaseerd op een aantal anekdotes die ik met mijn dochter heb beleefd." vertelt ze ons achterin het boekje.
Verder staat in het nawoord van Bieke Lambrechts - medewerker Autisme Centraal - o.a. te lezen: Wat je hier las, is een verhaal over een mama en een papa met een dochter die zich anders gedraagt en anders reageert dan andere kinderen omdat ze de dingen anders beleeft en anders denkt." [...]
Om onze blik op kinderen als Fien te verruimen laat de auteur ons binnenkijken in de gedachten en beleving van Fien en haar ouders. [...] Indirect komen we zo van alles te weten over autisme. [...]"
En als laatste schrijft Bieke Lambrechts: "Dit boek vormt een mooie, vlot lezende inleiding om over autisme een gesprek aan te gaan met ouders, klasgenoten, juffen en meesters... of met Fientjes en Fritsjes die ervaringen willen delen." En daar ben ik het helemaal mee eens.
ISBN 9789044829792 | Hardcover | 126 pagina's | Clavis Uitgeverij | februari 2017
Leeftijd: 7+
© Dettie, 14 april 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het gelaarsde varkentje
en andere dierenverhalen
Gelukkig was de boerin een wijze vrouw, ze had door wat er aan de hand was, het varkentje had een enorme hekel aan... vieze pootjes! De boerin kocht een stel mooie laarsjes voor hem en vanaf die tijd loop het varkentje helemaal gelukkig in het rond.
En zo staan er allemaal verhalen vol dierenavonturen in het boek. Zoals het verhaal van Pelle de kikker die in de pubertijd zit. Hij moppert op alles en iedereen en voelt iets kriebelen in zijn buik. Hem wordt verteld dat iedere kikker die kriebel krijgt, dan moeten ze terug naar de plek van hun geboorte. Maar de plek waar Pelle is geboren is ver weg. In de grote stad, veel te gevaarlijk om daarheen te gaan, dat haalt hij nooit. Maar Pelle kan geen weerstand bieden aan de kriebel, zijn moeder weet er alles van en laat hem gaan. En dan begint het spannende avontuur... Zal Pelle zijn geboorteplek terugvinden?
Het verhaal van Kobe het schaap dat zich niet wilde laten scheren is ook bijzonder. Niemand begrijpt waarom, het is toch veel lekkerder zonder die warme dikke vacht? Maar Kobe weigert en blijft weigeren, hij heeft zo zijn eigen redenen. Elk jaar opnieuw weet hij uit de handen van Koen, de schapenscheerder te blijven. De verwende vrouw van Koen kan het niet uitstaan, ze wil dat Koen geld verdient en niet steeds achter zo'n stom schaap aan moet hollen. En nu is het weer zover... de schapenscheerder staat klaar, na zes jaar heeft Kobe een enorm dikke, loodzware vacht, zal hij Koen nog steeds te snel af zijn?
De verhalen zijn duidelijk geschreven door een Vlaamse schrijfster gezien de uitdrukkingen die ze gebruikt. Ook wordt vaak gezegd 'moest hij' in plaats van 'mocht hij'. Zelf vind ik dat wel leuk, het geeft het boek voor mij wel iets extra's maar voor Nederlandse kinderen kan het verwarrend zijn.
Verder zijn de verhalen leuk maar toch duurde het heel lang voordat ik ze allemaal gelezen had. Mijn aandacht dwaalde steeds af, ik bleef niet geboeid. Waar dat aan ligt, kan ik niet precies zeggen. Mogelijk hadden de verhalen iets korter gekund zodat ze wat krachtiger waren, er zit niet zoveel vaart in. Hoewel de inhoud op zich wel origineel en leuk is. De verhalen zijn volgens de covertekst zelfs gebaseerd op waar gebeurde feiten!
De tekst is in een middelgrote letter afgedrukt op lichtbeige papier, wat het een beetje vergeeld aanzien geeft.
Bij de verhalen staan zwart-wit tekeningen die per verhaal nogal verschillen. Echt sprankelend zijn ze niet behalve de tekeningen rond het kikkerverhaal. Die zijn scherp en dynamisch.
Kortom, razend enthousiast ben ik niet over dit boek, maar ik ben de doelgroep niet, wie weet vinden kinderen het geweldig.
ISBN 9789044821581 | Hardcover | 164 pagina's | Clavis Uitgeverij | januari 2014
Leeftijd: 8+
© Dettie, 24 februari 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De magische pen
Zij bepaalde het onderwerp: een jongen met dyslexie, die gepest wordt; de kinderen kwamen vervolgens met ideeën die zij verwerkte in het verhaal. Dan kan het alleen nog verpest worden doordat het niet goed geschreven is: daar mankeert niets aan. Dus het resultaat is een leuk verhaal voor kinderen die kunnen lezen, met alledaagse situaties en net even dat dromerige, magische tintje er aan. Want als er niets ‘anders-dan-anders’ gebeurt in een boek, is het niet zo leuk om te lezen. Het gewone leven ken je immers al wel!
De hoofdfiguur is Mats, die zijn naam schrijft als ‘Stam’. Hij is zwaar dyslectisch en maakt daardoor veel taalfouten. Andreas en Daan zijn de ergste pesters, maar eigenlijk heeft Mats maar een medestander in de klas en dat is Lizzy. Hij is een beetje op haar, maar durft dat niet te zeggen.
Mats heeft nog meer pech: zijn juf is een vreselijk mens. Zij vindt kinderen die fouten maken dom, en zegt dat ook gewoon in de klas 'jouw teksten breken mijn nagels’. Dan moet hij het tien keer overschrijven. Alsof dat helpt! Gelukkig is de juf er maar de halve week. De andere dagen staat meneer Simon voor de klas. Niet dat Mats er veel aan heeft, hulp krijgt hij ook dan niet want meneer Simon valt op juf Flamboria, en durft niet tegen haar in te gaan. Maar hij is wel vriendelijker.
Dit is de situatie, nu mogen de kinderen verzinnen.
En dan komen de kinderen uit Tervure met een magische pen. Ze maken er een mooi sprookje van: als Mats met zijn magische pen schrijft, staan er geen fouten. En nog een extraatje: als hij wensen opschrijft als ‘mogen we allemaal naar buiten, alleen Andreas niet’, dan komt ineens de directeur van de school de klas in en stuurt de kinderen naar buiten ’want het is zo mooi weer’, alleen voor Andreas heeft hij nog een karweitje...
De afloop van het verhaal is ook als een modern sprookje, alles gaat goed. Zelfs voor juf Flamboria.
Het resultaat van de samenwerking tussen juf Nadja en haar kinderen heeft een mooi boek opgeleverd. Ik kan me zo voorstellen dat kinderen hier geen verdere vragen over hebben omdat ze iets niet begrijpen, zoals je bij andere verhalen voor de jeugd wel eens hebt. De dingen zijn hier duidelijk uitgelegd als dat nodig is, en de magie klopt.
Het is een verhaal zoals kinderen graag lezen: er is een probleem, maar dat wordt opgelost. Er gebeuren vervelende dingen, maar ook grappige voorvallen. Deze kinderen gaan uit van de goedheid in de mens. Prima..
O ja, de kinderen hebben ook zelf tekeningen gemaakt bij het verhaal!
ISBN 9789044818604 | Hardcover | 97 pagina's | Clavis Uitgeverij | december 2012
Tekeningen van Lucie Georger en de kinderen uit Tervure | Leeftijd: 8+
© Marjo, 01 december 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De magische pen
Juf Flamboria doet niets aan de problemen die Mats ondervindt door de dylexie, erger nog ze pest Mats ook en maakt altijd heel nare opmerkingen over zijn schrijfwerk. Ze is sowieso geen leuke juf, ze vindt haar gelakte nagels en make-up en sms-jes veel belangrijker dan haar leerlingen. Gelukkig geeft zij alleen het begin van de week les. De rest van de tijd staat meester Simon voor de klas en hij is veel aardiger en probeert Mats te helpen. Maar zo gauw hij juffrouw Flamboria ziet, geeft hij haar in alles gelijk.
Mats is dan ook heel blij dat Lizzy zijn vriendin is, ze helpt hem altijd als Andreas en Daan weer vervelend doen. Zij is niet bang voor die twee, Mats wel. Maar op een dag veranderd alles. Mats krijgt een pen met magische krachten. Als hij daarmee schrijft, maakt hij geen fouten!
Ook niet onbelangrijk is dat sommige wensen die hij opschrijft met die pen ook écht gebeuren. Zo komt het dat alle meisjes in de klas ineens heel verliefd doen tegen Mats en zelfs juf Flamboria is een dag heel erg aardig!
Natuurlijk willen die akelige Daan en Andreas weten hoe dat allemaal ineens kan en ze zeuren en treiteren net zo lang tot ze het weten. Maar dan gebeurt er iets wat bijna helemaal verkeerd afloopt en wordt alles anders.
Een grappig, fantasievol verhaal. Het probleem dyslexie speelt wel de hoofdrol maar toch komt niet echt goed naar voren wat dyslexie precies is. Je leest dat Mats veel taalfouten maakt en dat hij naar een logopediste gaat maar dat is ook alles. Wél komt goed naar voren hoe akelig mensen op dyslexie kunnen reageren. Gelukkig wordt ook duidelijk gemaakt dat niet iedereen zo vervelend is. Lizzy is zelfs heel lief voor Mats. We zouden allemaal wel zo'n vriendin willen! Gelukkig blijkt Mats ook niet het bange jongetje dat hij aanvankelijk wel lijkt. Anders zou je nog kunnen gaan denken dat alle kinderen met dyslexie ook bange kinderen zijn. Wat natuurlijk helemaal niet waar is!
Nadja Van Sever is zelf juf en heeft samen met de kinderen van haar school dit boek gemaakt. 'Ik wilde alle kinderen van onze school bij het project betrekken en ben daarom met alle leerlingen gaan praten en heb hen gevraagd hun ideeën op papier te zetten. Een meisje van het vijfde jaar kwam met het idee om een boek te schrijven over een magische pen die een jongen met dyslexie hielp om foutloos te schrijven, zodat hij niet meer gepest werd. Maar gaandeweg blijkt de pen nog veel andere krachten te hebben. Na ieder hoofdstuk ging ik voorlezen in de klas en liet ik de leerlingen hun ideeën voor een vervolg op papier zetten. Daaruit koos ik dan weer een passend vervolg.' Het avontuurlijke en grappige boek kreeg de naam ‘De Magische Pen'.
Doorheen het boek staan afbeeldingen van Lucie Georger én tekeningen van de kinderen zelf. Ze passen heel goed bij het verhaal.
Soms is het wel even wennen aan de typisch Vlaamse uitdrukkingen in het boek, zoals 'hij mag zich niet laten doen'. Die uitdrukking is niet bekend in Nederland. Dat is wel beetje slordig voor een boek dat ook door Nederlandse kinderen wordt gelezen.
Maar voor de rest is het een vlot verhaal dat lekker wegleest.
ISBN 9789044818604 | Hardcover | 97 pagina's | Clavis Uitgeverij | december 2012
Leeftijd: 8+
© Dettie, 07 juli 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer: