Mary Heylema

Toon alleen recensies op Leestafel van Mary Heylema in de categorie:
  Categorie: Recensies 6-9jr

Waterkoorts Waterkoorts


Tijn en zijn vriend Elton kijken naar een film waarin een held de hoofdrol heeft. Hij redt mensen uit het water. Dat willen Tijn en Elton ook. Maar ja, ze kunnen niet zwemmen! Dus op zwemles!

Elton doet het reuze goed, hij is een echte waterrat. Maar Tijn lukt het allemaal niet zo goed. Hij is een beetje voorzichtig. Eigenlijk is Tijn altijd voorzichtig, en bang om iets verkeerd te doen. Een beetje faalangst heeft hij wel. Elton is juist het tegenovergestelde, hij is nergens bang voor, en is een druktemaker. Hij luistert ook eigenlijk nooit echt naar wat Tijn zegt. Toch zijn het dikke vrienden. Totdat er iets gebeurt waarbij Elton een grote schijtebroek blijkt en hij Tijn in de steek laat.
Tijn wil niet meer met hem spelen, en spreekt nu af met Kiki, een meisje dat hij van zwemles kent. Zij is heel aardig, maar ze blijkt allerlei dingen te verzinnen. Het duurt even voor Tijn door heeft dat ze dat doet. In het begin gelooft hij alles.

Intussen gaat de zwemles door, en is Elton inderdaad verder dan Tijn. Maar Tijn vindt het nu niet erg meer. Alleen vindt hij juf Pien erg streng. Zijn opa die hem steeds brengt en haalt, blijkt de juf te kennen. En dan is natuurlijk ook die strenge juf helemaal niet wie ze op het eerste gezicht leek.

‘Tijn kruipt onder zijn dekbed. Vaak is het er warm en veilig. Nu is het donker en koud. Hij zucht. Hoe moet het nou? Ooit wilde hij een held worden. Samen met Elton. Maar dat ging niet door. En nu is mama ook nog boos. Omdat hij een liegbeest is. Dat is hij eigenlijk ook. Hij is een liegend drijfwatje. Het komt vast nooit meer goed. Nooit meer. Tijn krult zich op en slaat zijn armen om zijn knieën. Als een strak, koud bolletje valt hij in slaap.’


Een verhaal over zwemles, maar vooral over vriendschap. En over dat je mensen eerst moet leren kennen voor je hen veroordeelt. Over zelfvertrouwen. En over heldendom: ‘een held is vaak juist degene die niet durft’, zegt opa.

Een lekker vlot verhaal, met veel dialogen, met een lieve opa en veel humor, heel herkenbaar voor de doelgroep.
De bladspiegel is duidelijk, de zinnen zijn niet te lang, en de moeilijkheidsgraad van het woordgebruik is ook prima. Dat samen met een leuk verhaal, dat moet een succes zijn!

Mary Heylema (1959) is juf, docent Nederlands en narratief coach maar vooral schrijver en dichter. Heylema’s poëzie verscheen o.a. in Querido’s Poëziespektakels en Plint. Mary schrijft ook scenario’s, liedjes en theater. Samen met componist Marianne Hof vormt ze het schrijversduo van Theater Tweekant, platform voor muziektheater. Daarnaast treedt ze op met vertelvoorstellingen gebaseerd op haar boeken over speurder Tiktektif.


ISBN 9789045118314 | Hardcover | 120 pagina's | Querido | mei 2015
Illustraties van Gitte Spee Leeftijd vanaf 7 jaar

© Marjo, 20 juni 2016


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

De eitjesdief De eitjesdief


tekst: Mary Heylema
illustraties: Kristina Ruell






Tik-tek-tif de Boer is een speurder.
Hij heeft een echte speurneus.
Eigenlijk is hij detective.
Maar dat is een moeilijk woord.
En de Boer houdt niet van moeilijk.
Wel van spannend.
Daarom is hij ook speurder.

Hij volgde al eerder sporen in de modder en ontdekte dat ze van het varken waren. Heel spannend vond hij ook de speurtocht naar de verdwenen vacht van het schaap. En nu is de kip haar eieren kwijt. Het is leeg onder haar kippenbil.
Tik-tek-tif de Boer gaat natuurlijk gelijk op speurtocht. Hij vindt een briefje met de woorden oma en feest en dan ontdekt hij de eieren in de keuken en daar is ook Teun, de dief...
Teun zegt dat hij helemaal geen dief is. Hij bakt een taart voor oma omdat zij jarig is. Maar dat kan tik-tef-tief de Boer niets schelen. Teun heeft de eieren gestolen en een dief moet de cel in!  Maar hoe moet dat nu verder met het feest en oma? En is Teun echt een dief?

Een lekker, beetje spannend, boekje voor beginnende lezertjes. Daarom zijn de zinnetjes kort en is de taal eenvoudig gehouden maar toch is er een mooie opbouw in het verhaal.
Om de detective tik-tek-tif te noemen is natuurlijk een prachtige vondst.  Het hele verhaal is overigens grappig, het geeft mooi weer hoe heerlijk kinderen kunnen fantaseren.
En dan de afbeeldingen: tik-tek-tif de Boer is afgebeeld als een echte speurder, met een vergrootglas, een speurpetje en een speurcape. Teun is een echte kok met koksmuts en kokspak. Alle, gekleurde, afbeeldingen zijn erg humoristisch. Om de familie varken in de modder, waarbij de kinderen met snorkels op de modder in duiken en moeder met schijfjes komkommer op haar ogen in het modderbad ligt, moet je vanzelf lachen. Net als om de stomverbaasde kip die haar eieren kwijt is. Het is een heerlijk vrolijk boekje, kinderen zullen het verhaal over tik-tef-tif de Boer geweldig vinden.


ISBN 9789058387295 | Hardcover | 27 pagina's | Uitgeverij De Eenhoorn | oktober 2011
Leeftijd: Vanaf 6 jaar

© Dettie, 20 oktober 2011


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Baas van de keuken Baas van de keuken


tekst: Mary Heylema
illustraties: Heleen Brulot

Vandaag ben ik kok.
De kok van het eten.
Dat mag van mama.
Maar papa zegt:
"Oei dan eet ik niks.[...]"


Zo begint het boekje over een jongetje (de ik figuur) dat die dag het eten gaat koken. Hij is dan even Baas van de keuken.
Natuurlijk is papa hem aan het plagen en is hij juist benieuwd naar wat zijn zoontje zal maken. Het jongetje gaat zelf naar de winkel en de meneer van de winkel is heel aardig. Maar er is daar ook een mevrouw die haast heeft. Ze wil dat het jongetje opschiet en moppert een beetje op hem als hij even na staat te denken.

Rare mevrouw.
Ze lijkt op een gebakje.
En haar haar is de slagroom.
Maar dat denk ik alleen.
Ik zeg het niet.
Dat lijkt me beter.


Nadat het jongetje weer thuis is begint hij alles te snijden en te hakken. In het kookboek staat precies wat hij moet doen.
Papa en mama komen af en toe kijken en papa helpt bij het afgieten want dat kan het jongetje nog niet zo goed.
En dan... is het eten klaar... smullen maar! Jij mag raden wat het jongetje en zijn vader en moeder eten.

Het verhaal is met veel humor geschreven in heel korte zinnen. De tekst is gedrukt in letters die prettig lezen, ook als je dyslexie hebt.  Op elke pagina staat een afbeelding in kleur. De illustraties passen mooi bij de tekst. Bijvoorbeeld de mevrouw die haast heeft, heeft op de illustratie haren als slagroom op een roomsoes. Ook de afbeeldingen in de keuken zijn om te lachen. Als het jongetje uien snijdt springen natuurlijk de tranen in zijn ogen en dan nog de glibberige banaan...

Ffflop!
De banaan glipt uit mijn hand.
Op de vloer.
Met de ui ging het beter.
Bananen zijn lastig.
Dat vindt elke kok.
Denk ik.


Op de tekening zie je de banaan de keuken door floepen.
Achterin het boek staat nog een leuk kookversje.
Kortom, prettig boekje met een leuk verhaal voor beginnende lezers of kinderen die moeite met lezen hebben.


ISBN 9789051160987 | Hardcover | 48 pagina's | De Vier Windstreken | september 2009
Boekje uit de Hoera ik kan lezen!-Serie

© Dettie, 27 februari 2011


Lees de reacties op het forum en/of reageer: