Mark Haddon
Categorie: Recensies 6-9jr
Boem!
(of 70.000 lichtjaren van huis)
Mark Haddon bewees dat al met zijn boek Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht en doet dat met dit boek opnieuw. Of eigenlijk is het andersom. Volgens het voorwoord is dit boek al eerder uitgegeven (1992) onder de titel Gridzbi Spudvetch maar door de moeilijke titel werd dit boek slecht verkocht... De uitgever wilde dat hij het boek zou updaten maar dat zag Haddon niet zo zitten, hij zou het dan helemaal moeten herschrijven, totdat... een lerares schreef dat ze Gridzbi Spudvetch al jaren met veel succes aan haar leerlingen voorlas.
Haddon was om! Hij herschreef het boek.
"Ik sneed grote stukken weg en voegde nieuwe toe. Aan het eind van het hele proces had ik zo'n beetje elke zin in het boek op de een of andere manier veranderd.
Ik had ook een nieuwe titel bedacht. Een titel die iets betekent, zelfs als je het verhaal niet hebt gelezen. En iedereen kan hem uitspreken.'
Gelukkig maar dat hij dit allemaal gedaan heeft want dit geweldige boek had ik niet willen missen. Ik dook in het verhaal en kwam weer boven water toen het boek uit was.
Water speelt een belangrijke rol in dit boek, en wel in de vorm van een Loch, Loch Coruisk (bestaat écht) met de daaromheen oprijzende Cuillin heuvels op het Schotse Skye 'het eiland van mist'. Een onherbergzaam gebied waar Charlie, Jimbo en Becky uiteindelijk terecht komen. Maar er gaat heel wat aan vooraf.
Het begint allemaal met een opmerking van zus Becky tegen haar broer Jimbo. Zij heeft gehoord dat Jim van school gestuurd zal worden. Daar baalt Jim zwaar van, dat zal hem toch niet gebeuren? Samen met zijn beste vriend Charlie besluit hij de docenten in de lerarenkamer af te luisteren. Hij komt niets te weten maar er gebeurt wel iets heel raars. Mevrouw Pearce en meneer Kidd praten in geheimtaal met elkaar...
'Zorner.'
'Zorner men. Cruss mo plug.' [...]
'Hoor jij wat ik hoor?'vroeg Charlie?
'Ja, maar wie is het?'
Charlie luisterde aandachtig. 'Dat is mevrouw Pearce.'
'Wendo bill. Slap freedo gandy hump,' zei mevrouw Pearce.
Jees, je hebt gelijk. Maar wie is die andere? '[...]
'Zecky?' zei de mannenstem. 'Spleeno ken mondermil,'
'Dat is meneer Kidd,' zei ik.[...]
'gasty pencil,' zei mevrouw Pearce.
'Spudvetch! zei meneer Kidd.[...]
Er kwam een avontuur aan, een door kernenergie aangedreven, honderd ton zwaar avontuur met verstelbare stoelen en een snackkarretje.
Hier houd ik dus van. Alleen zo'n woord al. Spudvetch! Geweldig vind ik dat. Haddon weet deze geheimtaal zo te brengen dat je het gevoel hebt dat je binnen korte tijd deze taal ook kan spreken.
De twee jongens komen dus in een bizar avontuur terecht waarin mannen met laservingers voorkomen, mensen met staarten, reuzespinnen die een popi taaltje praten, eten wat je tevoorschijn kan denken. Én zus Becky die toch wel een toffe zus blijkt te zijn ondanks dat ze zich niet meer onder haar armen wast, ze Kraterhoofd als vriend heeft en de hele dag luistert naar deathmetal.
Zoals ik al schreef, Haddon weet het zo te brengen dat je gewoon gelooft dat dit allemaal gebeurt met Jim, Charlie en Becky, het klopt allemaal...
Het is een lekker gek en spannend boek en ik heb vaak zitten lachen bij de hilarische belevenissen van de drie avonturiers. Het boek is geschikt voor kinderen vanaf 8 jaar staat op de boekensites maar voor mij is het een boek voor alle leeftijden. Ik weet zeker dat een volwassene hier ook enorm van geniet. Lees het, geef het cadeau, vertel hierover. Geweldig boek.
ISBN 9789026127274 | Hardcover | 196 pagina's | Uitgeverij De Fontein | oktober 2009
Vertaald door Hanneke Majoor | Leeftijd: 8+
© Dettie, 18 oktober 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
