Lauren St. John

Toon alleen recensies op Leestafel van Lauren St. John in de categorie:

Lauren St. John op internet:

http://laurenstjohn.com

Categorie: Recensies 6-9jr

De witte giraf
Lauren St. John

Lisa droomt heel akelig... eerst gaat de droom over een berg met mooie bomen en bloemen. Er is een gewonde gans. Er zijn kinderen die tegen haar tekeer gaan, en het wordt heel erg heet. Ze schrikt wakker en ontdekt dat het echt erg heet is. Het huis staat in brand. Bij deze brand verliest Lisa haar ouders, en ze moet naar Zuid-Afrika, waar haar grootmoeder blijkbaar woont. Maar Lisa wist dat helemaal niet, en ze is helemaal van slag. Wat moet ze daar nou, in een vreemd land, bij vreemde mensen, helemaal alleen...
Het kan nog erger: haar oma is duidelijk niet blij met haar komst, en op school vindt ze het ook niet zo leuk. Maar ze woont nu wel praktisch in een natuurreservaat, en de opzichter, de Zoeloe Tendai vindt ze wel heel aardig. Graag wil ze met hem optrekken, maar haar oma wil dat niet. En die Zoeloevrouw die haar zo vreemd ontving, Grace, daar mag ze ook niet mee omgaan. Maar die vrouw kent een geheim... iets met een witte giraf.

Het avontuur dat Lisa beleeft, daar in Zuid-Afrika, is spannend en gevaarlijk. Maar ze heeft een gave, en gelukkig kan ze die goed gebruiken. Een heel mooi verhaal!
Ik heb gelezen dat Lauren St. John al twee opvolgers heeft geschreven. Ze zijn nog niet vertaald, maar voor de liefhebber: ze komen er vast aan! Wat ook erg leuk is, is dat het grotendeels autobiografisch is. Lauren St. John was zelf dat meisje dat bij een natuurreservaat woonde. Ze heeft daar ook een boek over geschreven "Rainbow's End. Een jeugd in Afrika".
Dit is een boek over vriendschap, over een eenzaam meisje en een eenzame giraf, die elkaar vinden ondanks tegenwerking van bepaalde personen. Het verhaal is geschreven tegen de achtergrond van de Zuid-Afrikaanse natuur en cultuur. Een mooie mix.

De witte giraf
Lauren St. John

Als Lisa elf jaar oud is, verliest ze haar ouders door brand. Dan hoort ze van meneer Grijs van het Bureau Sociale Voorzieningen dat haar oma wil dat ze naar haar toe komt. En oma woont in Zuid-Afrika! Ze wist niet eens dat ze een oma had! Lisa vindt het helemaal niet leuk maar gaat toch.

Haar nieuwe huis staat in Sawubona, een wildreservaat in Afrika. Onderweg naar het reservaat ontmoet ze een vrouw, Grace. Maar wat zei Grace nou?"Je lijkt sprekend op je moeder" en "Je hebt de gave." Wat bedoelde ze daar nou mee?
Tendai die haar ophaalde van het vliegveld en in het reservaat werkt, wil haar niets vertellen. Wel vertelt hij haar over de legende van de witte giraf. Het kind dat op de witte giraf kan rijden zal de macht hebben over alle dieren.
Oma blijkt niet erg aardig... Lisa is net binnen of haar oma zegt:

"Het eerste wat je moet weten zijn de regels van dit huis. ik wil graag dat je afblijft van alles wat niet van jou is, en dat geldt ook voor de piano. Geen geren, geen geschreeuw, geen gevloek, geen gesnoep. Ik heb geen televisie. ik ga maar twee keer per jaar naar Kaapstad, dus winkelen zit er niet voor je in. Geen fastfood. We verbouwen onze eigen groenten. Er wordt van je verwacht dat je eigen bed opmaakt en je handen uit je mouwen steekt. Ik duld geen luiheid. Vragen?
"Mag ik ademhalen?" flapte Lisa eruit."

Oma vindt het maar niets dat Lisa er is en dat laat ze heel duidelijk merken ook. Lisa mag niet met Grace omgaan, 'die gestoorde oude toverkol' noemt oma haar. Lisa mag ook het reservaat niet in. Maar op een dag ziet ze de witte giraf! Ze moet naar buiten, ze moet hem vinden! Stiekem gaat ze 's nachts het reservaat in en Lisa en de giraf sluiten heel voorzichtig vriendschap. Een vriendschap die vol gevaren is...

Het verhaal komt een beetje moeizaam op gang. Naderhand, als de vriendschap met de giraf is gesloten, wordt het verhaal beter. Een witte giraf is natuurlijk zeldzaam en daar valt geld mee te verdienen en er zijn mannen die de giraf willen vangen en verkopen... Dat maakt het verhaal spannender, maar echt de goede toon krijgt het boek niet. De schrijfster heeft denkelijk ook teveel in het verhaal willen stoppen en daardoor komen er te veel verschillende verhalen bij elkaar.

Nu klinkt dit allemaal nogal negatief maar het boek leest wel makkelijk weg en de vriendschap tussen Lisa en de giraf is ontroerend en mooi. Maar er zit teveel omheen waardoor voor mij het geheel toch wat minder is en dat is jammer. Maar het is het eerste kinderboek van Lauren St. John dus misschien zijn het beginnersfoutjes.
Het is wel een erg mooi verzorgde uitgave met toepasselijke, sfeervolle zwart/wit tekeningen, mooie bladspiegel en een prettig lettertype.
Achterop het boek staat dat de filmrechten al verkocht zijn en dat kan ik me wel weer voorstellen. Daar leent het verhaal zich heel goed voor.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De verdwaalde dolfijn
Lauren St. John

We kennen Lisa nog van de witte giraf, Jemmy, die in het gelijknamige boek haar grote vriend werd. Dat is-ie nog steeds natuurlijk. Lisa woont nog steeds met haar grootmoeder in het natuurreservaat.

In dit tweede boek vallen we meteen met de deur in huis: Lisa gaat met de klas een zeereis maken om de Sardine Run te zien, dat zoals de juf uitlegt een van de indrukwekkendste natuurverschijnselen op aarde is. Elk jaar in juni en juli verlaten miljoenen sardines de Agulhas zandplaat aan de westkust van Afrika. Ze achtervolgen hun belangrijkste voedselbron, het plankton, dat door de koude golfstroom wordt weggevoerd naar het oosten. De sardines gaan dan al etend achter het plankton aan, maar wat het nu zo speciaal maakt is dat de vissen op hun beurt weer achtervolgd worden door etende dolfijnen, haaien en Kaapse jan-van-genten. Stel je dat eens voor! Zo'n schoolreisje wil ik ook wel maken! Lisa ook, maar als ze hoort dat ze het water in moet wordt ze panisch, en krijgt ze nachtmerries die over haaien gaan. Ze zegt maar niets, maar als ze er onderuit zou kunnen?

De dag voor ze op reis gaan neemt haar grootmoeder haar mee naar het strand. Het is er niet druk, en als ze een wandeling maken zijn zij de eersten en de enigen die de dolfijn vinden. Aangespoeld. Wie 'de witte giraf' gelezen heeft, weet dat Lisa de gave heeft om dieren te genezen, en dat doet ze dus.
Die nacht gaat ze ondanks het verbod van haar grootmoeder nog een nachtelijke rit maken op Jemmy, om de grot te bezoeken. Daar treft ze Grace, de 'tovervrouw', en ziet ze nieuwe schilderingen op de muur. Grace weet haar nog een plantje mee te geven, en vooral ook goede raad. Dan is het voorspel voorbij, we weten (weer) wat voor meisje Lisa is en we gaan graag met haar op avontuur, de oceaan op. Dat het een zeer spannend avontuur wordt zal niemand verbazen. Een ongeluk met allerlei verwikkelingen tussen de betrokken kinderen. En een akelig plan van mensen die alleen maar op geld uit zijn moet verhinderd worden, want het is zeer dolfijnonvriendelijk.

Natuurlijk spelen dieren een grote rol, en met name dat maakt dit boek erg leuk voor kinderen. Het is wel een behoorlijk dik boek, 270 pagina's, maar je raakt er aan verslaafd. Er komen nog twee boeken in deze serie namelijk. Ik ben benieuwd wat Lauren St. John nog meer weet te verzinnen, want tot nu toe zijn haar boeken gerelateerd geweest aan haar eigen ervaringen. Maar helaas zijn er te veel dingen op te noemen die de natuur bedreigen en haar doel is om die aan de kaak te stellen.
Het boek zal worden verfilmd.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: