Geronimo Stilton
Fantasia
Fantasia: Deel 1
Het moet zowat zestien jaar geleden zijn, dat ik onze zoon voor het laatst voorgelezen heb. En dan was het nog niet altijd uit een recent boek of verhaal. Vergeleken met de boeken van Geronimo Stilton echter kan ik alleen maar vaststellen dat kinderboeken duidelijk enorm geëvolueerd zijn.
In dit verhaal over Geronimo Stilton (het eerste in een rij van vier over Fantasia) vindt de beroemde uitgever van “De Wakkere Muis” op zolder een mooi versierd doosje, met daarin een sleuteltje en een boodschap. Een trap daalt neer langs het licht van een ster aan de hemel, en hij wordt uitgenodigd, deze te bestijgen. Achter hem verdwijnen de treden een voor een. Er is geen weg terug. Boven aan gekomen staat hij voor een poort, die alleen met het sleuteltje kan geopend worden. Achter de poort wordt hij opgewacht door Prulletje Prulschrijver, een kikker-kroniekschrijver, die de boodschap vertaalt, en zich aan Geronimo als zijn gids doorheen Fantasia voorstelt. Want hij moet, als “Ridder zonder vrees of blaam” (hoe hij aan deze naam komt, zal hij nooit begrijpen) een feeënkoningin gaan redden. En daarvoor moet hij zeven rijken doorkruisen (heksen, zeemeerminnen, draken, aardmannetjes, kabouters, reuzen en feeën). Elk van deze rijken wordt aangeduid met een edelsteen en een (steeds hogere) muzieknoot. Zo is bijvoorbeeld de ingang naar het rijk van de zeemeerminnen (het tweede rijk) een grote topaas, en weerklinkt er uit het doosje de muzieknoot re. Geronimo zou trouwens Geronimo niet zijn, als hij geen problemen op zijn weg tegenkwam. Gelukkig moet hij die niet alleen oplossen. Onderweg maakt hij een aantal nieuwe vrienden die hem op zijn verdere reis vergezellen. Desondanks vraagt het nog een flinke inspanning om het feeënrijk te bereiken. Want zonder “tol” te betalen, kunnen zij geen enkel rijk verlaten. De voorwerpen, die Geronimo in het doosje vindt, zijn hier alvast een grote hulp hierbij. Maar voldoende zijn ze niet. Soms wordt er gevraagd naar een verhaaltje (klassiek legenden), of naar een mop...
Om te weten of Geronimo in zijn opdracht slaagt, kan ik jullie alleen maar aanraden het boek zelf te lezen.
Het boek wordt verteld vanuit het ik-standpunt (Geronimo).
Het boek sluit af met een verklarende (vooral mythologische) woordenlijst.
De evolutie in de kinderboekenwereld wordt niet alleen duidelijk uit de inhoud van het boek, of uit de manier van vertellen, maar ook uit de vormgeving. Illustraties staan niet netjes tussen of naast de tekst, neen, de lay-out van de tekst wordt gewoon aangepast aan de illustraties. Het boek is uitvoerig geïllustreerd met kleurrijke tekeningen om het verhaal te verduidelijken, en met kaarten en een beschrijving van de verschillende rijken. Ook worden woorden, die niet in de woordenlijst voorkomen, in aparte kadertjes verklaard. En we krijgen een aantal woorden een andere kleur en lettertype (voor een gedeelte kun je dat gebruik verklaren uit stemmingswisselingen bij de verschillende betrokkenen). Wat, gelet op het succes van de boeken (boekjes), duidelijk niet als echt storend wordt ervaren. Voor mij was dit wel even wennen. Al spelenderwijs worden ook een aantal deugden, zoals het helpen van vrienden, of respect voor de natuur, aangekaart. Het boek wordt verder aangeprezen als geurboek. Dit betekent dat je moet wrijven op de gekleurde edelstenen, die de inleiding vormen op elk rijk, om zo een geur vrij te maken. Zelf heb ik niet veel geroken, maar dit zal wel te wijten zijn geweest aan het feit dat ik een bibliotheekexemplaar van het boek heb, en al vele lezertjes mij voor waren.
ISBN 9789058930088 | Hardcover | 382 pagina's | Uitgeverij De Wakkere Muis | juni 2010
Leeftijd: 9+
© Lezer100, 18 november 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
