Dr. Seuss
Aan de andere kant van de Heuvels van Horus
jong en nog zeer onbezorgd van natuur.
Ik kende geen zorgen, ik kende geen sores.
Ik wandelde iedere morgen een uur.
De ik-figuur van dit boekje dartelt zorgeloos door zijn jeugd en geniet van alles wat hij onderweg tegenkomt.
We zien hem - een katachtig wezentje met puntoortjes en puntstaartje - rechtop, op twee poten, door zonnige, gele velden met fleurige bloemen lopen.
Maar dan begint de ellende... Hij stoot zijn teen aan een keigrote steen, en valt daardoor naar beneden met een enorme smak waardoor hij zijn staartbeentje brak. Vanaf die tijd gaat hij elke steen uit de weg maar hij heeft nog veel meer pech, hij let zo goed op elke steen dat hij geen oog heeft voor die akelige Groenkoppige Roodborstklaveet die hem pijnlijk in zijn staart beet... Nu moest hij voortaan voor én achter zich kijken.
Arme hij... maar ook van boven en beneden kwam het gevaar. Een Snek beet in zijn nek en een Zween in zijn teen. Het was bijna geen doen meer, hoe kon hij dat allemaal ontwijken? Gelukkig komt er net een Wobbelkoetsier voorbij, die wil hem wel meenemen naar Plutopia. Een plek zonder zorgen, waar het gras groen en de lucht blauw is. Dat wil hij wel!
Maar het noodlot blijft hem helaas achtervolgen. De knobbelkameel die de kar trekt wordt ziek, de bus naar Plutopia rijdt voorlopig niet wegens technische problemen, de rivier treedt buiten zijn oevers en sleept hem mee, hij wordt geronseld in het leger van de langlanssoldaten en nóg is hij niet in Plutopia. Als hij daar ten slotte eindelijk aankomt is er een 'klein' probleempje, de poort kan niet open! Maar de bewaker weet nog wel een ander land zonder zorgen, Eldoravië genaamd, waar het gras groen en de lucht blauw is. Maar het hoeft niet meer, hij heeft zijn lesje geleerd. 'Nee, bedankt', zegt hij dus beleefd, hij heeft zijn lesje wel geleerd.
De titel van het boek zegt het eigenlijk al een beetje Aan de andere kant van de heuvels... zal het gras altijd groener zijn. Met andere woorden ook al lijkt het ergens anders beter en mooier, ook daar zijn zorgen en problemen dus je kunt ze beter onder ogen zien en aangaan. Het hele verhaal is natuurlijk ook een metafoor voor de overgang van de zorgeloze jeugdjaren waarin alles een leuk avontuur is naar het volwassenen worden met alle hoge en lage drempels, zorgen en problemen die erbij horen. Vluchten daarvan helpt niet. Ze aangaan wel.
Gelukkig weet dr. Seuss dit bovenstaande in een erg humoristisch jasje te steken. De Snekken, Zwenen en Roodbortsklaveten zijn heerlijk vals maar niet echt eng. Ook het legioen is grappig, ze zien er allemaal hetzelfde uit, zelfs hun gezichten, maar als het erop aankomt rennen ze allemaal weg met hun grote lansen en laten ze onze hoofdpersoon aan zijn lot over. Hij moet met zijn erwtenblaaspijpje in zijn eentje de Hyena-hyaten verslaan, wat natuurlijk niet lukt. De afbeeldingen laten ons al die avonturen heerlijk meebeleven. We zien de meest vreemde wezens voorbij komen en die ongekende fantasie maakt de boeken van Dr. Seuss ook zo aantrekkelijk.
Opnieuw een erg leuk boek van deze teken- en woordkunstenaar.
ISBN 9789025761417 | Hardcover | 72 pagina's | Gottmer | september 2015
1e Engelse druk 1965 | Nederlandse tekst op rijm: Bette Westera | Leeftijd: 6+
© Dettie, 25 december 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
